Huizen

Toen ik deze week naar het Arboretum ging, namen we een voor mij onbekende weg. Gewoontegetrouw lopen wij altijd vrijwel dezelfde route, maar nu kwam ik in heel andere straten. We liepen langs fraaie villa’s, want het is daar een zeer deftige buurt. Wie vroeger geld had, liet zich daar een huis bouwen. En ook toen wilde men vooral niet hetzelfde als de buurman, dus elk huis is weer anders. Deze huizen vielen me vooral op door de namen die zij droegen. Geen idee wie ze gebouwd had, maar… even snuffelen op het grote internet en kijk, dit las ik er over in Wikipedia:

Wagnerhof
In 1904 kocht de ondernemer in koek- en suikerwaren Johannes Eckhardt Dulfer de Villa Nuova aan de Vijverlaan, die beschikte over een uitgestrekte tuin. Hij doopte het huis om in Villa Wagner naar zijn held de Duitse componist Richard Wagner en liet op het terrein rond een uitloper van de vijver tien dubbele herenhuizen bouwen die hij vernoemde naar Wagneropera’s en figuren daaruit: Tannhäuser, Lohengrin, Wotan, Walküre, Rheingold, Siegfried, Parsifal, Tristan, Isolde en Rienzi. De namen staan in gouden Art Nouveau-letters onder de dakrand op de witgepleisterde gevels.”

Die suikerwerken en banket moeten wel heel lucratief zijn geweest, want het terrein is behoorlijk groot. Binnenkort ga ik er nog eens heen om wat meer te fotograferen. Natuurlijk zoek ik ook nog even verder of ik er iets meer over te weten kan komen, want ik vind dit wel intrigerend. Dus wie weet, binnenkort vervolg….. 😉

Wandelen

Gisteren was het weliswaar wat kouder en niet zo zonnig, maar wel prima wandelweer. Dat kwam mooi uit, want De Ganzenpas had afgesproken naar Arboretum Trompenburg te gaan.
Andere mensen, andere wegen. En zo liep ik opeens een heel andere weg vanaf het metrostation naar de ingang. En zag ik een voor mij totaal onbekend stukje van Rotterdam. Maar dat bewaar ik tot een volgend blog.
Eigenlijk is er geen moment waarop je kunt zeggen “de tuin is nu op z’n mooist”. Er is altijd wel wat bijzonders te zien. Maar met al het tere ontluikende groen, de bollen en lentebloeiers die kleur geven en niet te vergeten de camelia’s en rododendrons die bloeien, is het nu wel erg aantrekkelijk lopen daar. Pa en moe Nijlgans hielden hun kroost goed in de gaten. Nel wees ons her en der op heel bijzondere bomen en struiken. Kortom een zeer geslaagde wandeling.
(klik op een foto om te vergroten)


Als kers op de taart lunchten we met elkaar in Het Theehuis, zodat we even konden uitrusten en verkwikt weer op huis aangingen.

Is dit er ook een?

Ja, een echt huisje kan ik het natuurlijk niet noemen, meer een kastje. Maar er zat beslist iets van elektriciteit in, daar op de Westzeedijk in Rotterdam. En iemand had de moeite genomen om er iets leuks van te maken en er een tekst op te zetten. In ieder geval dus iemand die de zaak een beetje wilde opfleuren. En of dit nou valt in de categorie “trafohuisje” dat weet ik echt niet. Ik denk eigenlijk van niet. Doet dat er toe? Welnee…! Ik kwam er langs en mijn oog viel er op.

 

Bewaren

Muurschildering

Er is abstracte kunt en figuratieve. Abstract kan mooi zijn, maar of ik de bedoeling van de kunstenaar altijd snap is een tweede.
Bij figuratieve kunst kun je tenminste zien wat de kunstenaar bedoelde. Cor Kraat laat in deze muurschildering niks aan het toeval over. Hij schilderde schilderijlijsten, in een lijst en dan ook nog eens boven een winkel waar ze lijsten verkopen. Nou zeg nou zelf, duidelijker kan het niet 😉

En telkens als ik hier langs loop moet ik er om lachen.

Handig….?

Tja, er zal wel belangstelling voor zijn, maar erg logisch vind ik het niet. Want als je nou een rondrit door een (vreemde) stad gaat maken, dan kijk je toch vooral naar alles wat er te zien is. Er is een audiotour bij, dus dan heb je toch geen wifi nodig?
Maar goed, u vraagt en wij zorgen er voor, zal men hier gedacht hebben. Zaken zijn zaken tenslotte!

Bewaren

Foodtruck

Ze horen inmiddels bij het straatbeeld, de foodtrucks. Auto’s die zijn ingericht als snackbar of koffiezaakje. Meestal met jonge mensen achter de bar, vrolijk en gezellig. Een paar stoeltjes en een tafeltje erbij en klaar is je instant restaurantje.
Deze foodtruck zagen we een paar weken geleden op het Willemsplein, langs de Maas in Rotterdam. Ik herkende hem van een artikeltje uit de krant. Die auto was al een flink aantal jaren oud, zou eigenlijk helemaal niet in Rotterdam mogen rijden, te vervuilend. Maar nee, dat lijkt misschien zo, maar de werkelijkheid is anders. Deze oude Citroën rijdt helemaal elektrisch.

Vieze motor er uit en schone elektromotor erin. Nou ja zo eenvoudig zal het niet geweest zijn. Heel wat passen, meten en sleutelen is er aan vooraf gegaan.
Hij staat op een typisch Rotterdams plekje, vlak bij de afvaart van Spido en Waterbus. Slim gekozen! En zo te verrijden naar een feestje of festival.
Wij dronken er van een heerlijk bakkie koffie in de voorjaarszon.

Bewaren

Trafo-huisje

Steeds vaker zie je in Rotterdam beschilderde trafo-huisjes. en dat ziet er vaak heel vrolijk uit. Niks meer grijsgroen, maar gezellige kleurtjes en leuke voorstellingen.
Deze foto nam ik in Rotterdam-Kralingen, waar de Avenue Concordia kruist met de Lusthofstraat. In het voorjaar staat het hier altijd vol met krokussen en die staan ook op het huisje.
trafo-huisje Rotterdam Kralingen, kruising Avenu Concordia/Lusthofstraat

Passend

Nee, helemaal geen bijzondere fiets. Gewoon een huis-tuin-en-keukenfiets. Maar de eigenaar had hem daar neer gezet omdat hij er zo mooi precies paste. Of die oude hijskraan bij het Maritiem Museum er speciaal voor gemaakt was. Zou het gaan regenen, dan bleef in ieder geval zijn fiets lekker droog. En dat vond ik grappig.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Wandelen

Afgelopen zondag was het te mooi weer om thuis te blijven. Dus namen we de metro naar de stad en wandelden langs de Maas. Onderweg dronken we koffie en aten we een lekker broodje kip-kerrie, zodat we niks te kort kwamen. We waren niet de enigen, want overal zaten de bankjes vol. Sommigen hadden zich nog in dikke jassen en warme sjaals gewikkeld, een enkeling had al meteen de zomer in het hoofd en liet zich in t-shirt een beetje bijkleuren. Maar overal rook het lentefris 😉

 

Nostalgie

Nu zie je soms grote stapels kleurige plastic kratten. Maar zo was het vroeger, kratten van eerlijk hout. Je ziet ze niet vaak meer.
Ik denk dat de meeste mensen ze hebben inge-leverd en het statiegeld hebben geïncasseerd. Maar bij een winkel in Rotterdam stonden ze nog. Het was geen drankwinkel, maar een kledingwinkel, als ik het goed onthouden heb.
Die kratten hadden dus geen functie, ze stonden zo maar voor de sier naast de ingang. Misschien vind de eigenaar ze wel leuk staan en ja, dat doen ze dan ook. Hij zal wel niet verwachten dat ie er nog geld voor kan terug krijgen. Maar een leuk plaatje levert het wel op.

Bewaren