Niet alleen vrijdag maar ook zaterdag namen Leo en ik deel aan een excursie van de Wereldhavendagen 2017 en stond een excursie naar “de vuilnismannen van de haven” op het programma. We hadden geen idee wat we ons daar bij moesten voorstellen. Maar tijdens een leuke en vlotte presentatie leerden we dat het familiebedrijf Bek en Verburg meer dan een gigantische taak heeft aan het ophalen, sorteren en verwerken van het afval dat wordt aangeleverd door schepen van over de hele wereld. Ze doen dat in alle Nederlandse zeehavens en zorgen ook voor de afvalverwerking van binnenvaartschepen. Een huishouden heeft al zoveel afval, dus je begrijpt dat er tonnen en tonnen afval van die schepen komt. Je kunt het zo gek niet bedenken: plastic, papier, kapotte TL-verlichting, toner-cartridges, maar ook stoelen, stuwhout, batterijen, koelkasten, blik. Wel ruim 150 verschillende soorten afval!
Bek en Verburg komt langszij de schepen en haalt het afval zo op. Zo veel mogelijk begint men daar al met scheiden. Later in de grote loodsen wordt alles verder gescheiden. Afval is niet waardeloos, maar vormt op zichzelf weer een grondstof, want 93% van wat wordt weggegooid, wordt weer hergebruik en de gescheiden goederen gebruikt men om andere producten te maken.
Na de presentatie werden we in drie groepen verdeeld en kregen we achtereenvolgens nog wat uitleg van de directeur, liepen we langs de diverse afvalgroepen en mochten we een kijkje nemen aan boord van één van de ophaalschepen. En wie nou denkt, dat we een beetje smerig thuis kwamen, heeft het goed mis. Alles was opmerkelijk schoon. De schepen leken wel zo van de werf af te komen. Het blonk ons tegemoet. En hoewel het afval hier en daar wat raar rook, zag het er ook beslist opgeruimd en netjes uit. Alles was duidelijk gestructureerd. Een mooi en nuttig bedrijf, waar we best trots op kunnen zijn.
Tag Archives: Rotterdam
Wereldhavendagen 2017
Al vele jaren is het eerste weekend van september in Rotterdam bestemd voor de Wereldhavendagen. En wij zijn daar ook al vele jaren van de partij geweest. Om te kijken, om mee te doen aan excursies en om ons te verwonderen wat er allemaal in zo’n wereldhaven kan en gebeurt. We keken al eens naar demonstraties van blusboten, van slepers, van de mannen die de schepen vastleggen en nog veel meer. Sommige jaren gingen we naar de containers van ECT, de tanks van Vopak of BP en voeren we mee met allerlei boten en (soms) bootjes.
Dit jaar werden we als VIP behandeld op De Nieuwe Maze, het directieschip van het Havenbedrijf Rotterdam. Doorgaans wordt dit schip gebruikt om belangrijke buitenlandse relaties te fêteren, maar afgelopen vrijdag waren Leo en ik, met schoonzus en zwager en nog meer nieuwsgierigen, te gast en werden we in de watten gelegd tijdens een mooie tocht door de Rotterdamse havens. We voelden ons even een echt “very important person” 😉
Deel dit op:
Voorbereidingen
Vandaag beginnen de Wereldhavendagen 2017 in Rotterdam. Elk jaar weer een groots spektakel met heel veel excursies en demonstraties van allerlei maritieme bedrijven.
Gisteren waren er al veel voorbereidingen te zien. Podia werden opgericht, tenten stonden her en der in het havengebied en marineschepen werden naar hun tijdelijke ligplaats gesleept. En daar konden we dus mooi even bij meekijken tijdens onze wekelijkse Ganzenpas-wandeling. Want ondanks de regen aan het begin van de morgen, gingen we toch op weg en kijk… na een kwartiertje kwam de zon en werd het een heerlijke wandeling.
Deel dit op:
Oefenen
Oefening baart kunst, dat is een oud gezegde. En dat geldt nog steeds, want alles wat lastig is om te doen, wordt gemakkelijker naarmate je er meer ervaring in krijgt. Maar soms is oefenen wel lastig. Een micro-chirurg heeft natuurlijk niet zo veel oefenmateriaal voorhanden. Maar arts-assistent Victor Volovici oefent dan ook niet op levende wezens of op kippenpootjes, ratten of wat dies meer zij. Nee, hij oefent op bloemblaadjes. Stel je het eens voor, het blaadje van een gerbera met een snee er in weer heel maken.
Bron: AD / Sanne Donders
Met uiterst dunne pincetten, nog dunner draad en dan ook nog een keurig knoopje erop. Voor Victor is het een soort van meditatie. Hij oefent na een drukke dag thuis nog een keertje extra, om zich te ontspannen.
Nou ja, de een lost een puzzel op, een ander gaat in de lotushouding zitten mediteren. Hij doet het zo en doet het steeds perfecter.
Inmiddels worden meer micro-chirurgen op deze manier geoefend in super minieme hechtingen maken. Heel bijzonder!
( klik op de foto om het artikel uit AD van 11/08/2017 te lezen)
Deel dit op:
Dat mis ik….
Echt Rotterdams. Stoer, rechttoe rechtaan. Leuk om te geven en te krijgen! Te koop bij Dille & Kamille op de Hoogstraat in Rotterdam.
Afgelopen week wilden we een typisch Rotterdams cadeautje kopen. We wilden geen prulletje om in de boekenkast te zetten en het moest klein en draagbaar zijn. Onze voorkeur gaat dan uit naar iets eetbaars. Internet bracht uitkomst, er bestaan echt Rotterdamse koekjes “Maasstroompjes“. Maar waar kun je die dan vinden?
We dachten aan de Markthal, hét Rotterdams toeristisch middelpunt. Nou mooi niet! Daar is van alles aan eten te koop, van Spaans, Baskisch, Grieks, Turks, Italiaans, tot Japans en Chinees toe. Maar echt Rotterdamse of zelfs Nederlandse culinaire souvenirs zijn er niet of nauwelijks te koop. En dat vind ik een groot gemis. Uiteindelijk konden we onze Maasstroompjes kopen bij Dille & Kamille op de Hoogstraat, dus niet al te ver verwijderd van de Markthal.
Toch blijft het me steken dat op zo’n toeristische plek bij uitstek als die Markthal geen winkeltje is met echt Hollandse producten. Want wat is er nou leuker dan uit je vakantieland iets mee te brengen wat je kunt proeven. Dus welke ondernemer doet iets met mijn suggestie: een echt Nederlandse winkel? Met Rotterdamse Maasstroompjes, Zeeuwse babbelaars, Friese dumkes, Arnhemse meisjes, Goudse stroopwafels, Schiedamse jenever of Vlaardingse Schelvispekel. Misschien zijn er nog wel veel meer echt Hollandse producten te vinden… En dan leuk verpakt, geen grote doos of fles, maar klein en handzaam. Zodat je het gemakkelijk meeneemt op je terugreis. Me dunkt, er is beslist markt voor. Zeker in de Rotterdamse Markthal!
Deel dit op:
Wandelen
Ook al maak je een wandeling voor de zoveelste keer, er is altijd wel iets nieuws te ontdekken. Gisteren maakte de Ganzenpas een wandeling in de buurt. En dan kom je bijna automatisch uit bij de Rotte. Tussen de rivier en de Ommoordse huizen ligt een stuk groen, met een parkachtig landschap, een kinderboerderij en weides waar koeien en paarden grazen. 
Er strijken regelmatig allerlei vogels neer en zo zagen we gisteren dat de zwaluwen erg laag vlogen. En ineens begrepen we het. Op de paaltjes van het hekwerk zaten jonge zwaluwen, die door hun snel aanvliegende ouders (bij)gevoed werden. Het was een niet alledaags plaatje en ik had het ook nog nooit zo gezien. Vraag me niet wat voor soort zwaluw het was, want daar kan ik geen antwoord op geven.
We hielden stil en ik hoopte een foto te kunnen maken. Maar ja, met langs snellende fietsers en zelfs een auto was dat onbegonnen werk. Ik kreeg slechts één jonge zwaluw op de plaat, nog van tamelijk ver ook. Maar goed, het is niet anders. Ik was al blij dat er zwaluwen waren, want die zitten hier dan toch nog!
Deel dit op:
Achter de schermen
Achter deze schermen ligt een voor Rotterdam heel bekend gebouw. Heel wat Rotterdammers kochten hier hun spullen, gingen er eventjes een kijkje nemen of hebben nog fijne herinneringen aan de “croquetten”, die hier vroeger verkocht werden. Ikzelf kwam er vaak met mijn moeder. Even een middag winkelen en ja, dan werd je wat flauw en zo’n kroketje ging er dan wel in. Later wipte ik vaak tussen de middag even binnen, want ik werkte er vlak in de buurt.
Het gebouw is vaak verbouwd, gerenoveerd en opgeknapt. En toen viel het doek voor Vroom en Dreesman, want die was in dit gebouw gevestigd.
Nu wordt er weer met hartstocht getimmerd en verbouwd en verrijst straks het filiaal van Hudson’s Bay.
Ik ben benieuwd of dat Canadese concern wel voet aan de grond krijgt. Maar de tijd zal het leren. Nog een paar weken wachten, dan kunnen we zien hoe het is geworden.
Deel dit op:
Wandelen
Vorige week liep ik weer eens een rondje Ommoord. Dat doe ik vaker, maar nu viel me ineens op hoe lekker het op sommige plaatsen rook. Kruidig, een beetje naar lavendel en vanille. En dat er telkens weer andere kleuren de aandacht vragen, hier een flinke toef paars, daar een veldje geel. Het was stil, nogal warm en benauwd en daardoor niet zo veel andere wandelaars. En ik was alleen, dus liep ik sommige stukken beslist in een flink tempo terwijl ik ook hier en daar een tijdje rustig bleef staan. Gewoon een lekker wandelingetje. Ik zag keurig aangelegde en onberispelijke tuinen, maar ook stukken waar de natuur haar gang mag gaan. Liep langs koeien, ganzen, reigers, lieve huisjes. Ach kom, ik laat jullie even meegenieten (alleen die geur, dat lukt nog niet):
Deel dit op:
Beleefd
Kijk, zo gaat het nou in Nederland. Of is dit iets speciaal voor Rotterdam?
Een duidelijk bord, tamelijk beleefd. Al had a.u.b. er nog wel bij gemogen…
De stoep is op die plek, de Wilhelminakade, erg smal. Er wordt al lange tijd hevig gebouwd en verbouwd, dus moet je je als voetganger goed uitkijken. En het verkeer suist er vaak voorbij. Zeker als er een cruiseschip is aangekomen, rijden bussen, taxi’s en auto’s af en aan.
Maar daar trekken we ons niks van aan! Die fiets moet je toch kwijt….
Deel dit op:
Wandelen
Afgelopen donderdag nam De Ganzenpas de metro naar Coolhaven, om vandaar uit een wandeling te maken. Die route had ik uitgezet en binnenkort zal ik bloggen hoe ik dat doe.
We liepen via de Rochussenstraat over de Lage Erfbrug via het schilderachtige Delfshaven naar het Dakpark. Dat park ligt letterlijk op het dak van een aantal grote winkels en een parkeergarage. Je zou het niet zeggen als je er loopt. Er is een mooie mediterrane tuin, speelweides voor kinderen, waterwerken en een mooie wandelweg. Een gebied dat vroeger nogal grauw en verwaarloosd was en zeker niet nodigde tot wandelen, maar nu heerlijk groen en levendig is. In het deel dat heringericht wordt, zagen we konijnen vanachter een hek. Ze waren zo druk, dat we ze moeilijk op de foto kregen. Vandaar dat het een konijnenkontje is geworden 😉 .
We hielden een plaspauze bij Café Ooms, waar we zo maar zelfgebakken cake bij de koffie kregen. Leuke verrassing van de vrolijke en gastvrije cafémevrouw.
We liepen verder naar Spangen, waar mijn roots liggen. Door het Justus van Effencomplex, via de Van Lennepstraat naar het Sparta Kasteel en over de Mathenesserdijk terug naar de Lage Erfbrug. De Van Lennepstraat is in al die jaren zo veranderd, dat ik de deur van mijn oude huis niet meer kon terugvinden. Wel de ingang naar de kleuterschool, al is daar nu een heel ander soort school in gehuisvest.
Nog even een drankje en wat te eten bij Café Soif en dan weer huiswaarts.
De app-jes na afloop toonden dat mijn mede-ganzen zo’n toeristentochtje in hun eigen stad ook leuk gevonden hadden.
Konijnenkontje
Het Spartalied
Vanaf het dakpark
Mediterrane tuin
Lekker spelen in het water
(klik op een foto om te vergroten)
