In Rotterdam is het openbaar vervoer goed geregeld en wij maken er dan ook dankbaar gebruik van. Vroeger ging ik met de tram naar school, later met tram en bus naar mijn werk. Soms was het stampvol en mopperde ik, duurde het me te lang om te wachten in de regen of kou. Ook Leo bewaart goede herinneringen aan de tram. Hij wilde vroeger trambestuurder worden en spijbelde regelmatig om dan een ritje met de tram te maken.
Sinds een aantal jaren hebben wij gratis vervoer van de RET, gunstige bijkomstigheid van ouder worden. En ik ga dan ook niet op stap zonder OV-chipkaart in mijn tas.
Zaterdag brachten Leo en ik een bezoek aan het Trammuseum in Rotterdam. Pure nostalgie, want daar worden rijtuigen uit vroeger tijd bewaard, worden filmpjes vertoond en konden we mee rijden met zo’n oude en bekende tram.
Zelfs het allereerste elektrische rijtuig staat er, mooi gerestaureerd door talrijke vrijwilligers. Eén van hen vertelde dat het rijtuig zelfs nu nog zou kunnen rijden. Ik stapte er in, alleen al om even te kunnen denken dat mijn ouders hier ook mee gereden moeten hebben. En dat rijtuig was dan wel elektrisch, dus voorzien van een beugel en verlichting, maar een koplamp kon er niet meer af. Dat was gewoon een olielamp.
Tag Archives: Rotterdam
Rivier
Juist gisteren las ik in de krant en op Facebook dat er wat meer aandacht besteed zal worden aan de rivier waar Rotterdam zijn naam aan dankt. Meer aandacht dus voor de Rotte. Dat is zeker niet vreemd, want die rivier is weliswaar maar relatief kort, maar wel heel erg mooi. Aan dit water vind je geen grote schepen, kranen of economische giganten, maar hier heerst vooral rust, vind je natuur en mogelijkheden om te ontspannen. Zelf loop ik vaak langs de Rotte, alleen, met manlief of met de wandelclub. Dat heb je hier al vaker kunnen lezen. Maar wil je het ook eens van een ander horen, klik dan op deze nieuwe website.
Je begrijpt dat wij heel blij zijn met zoveel groen om ons heen, zomaar bijna in onze achtertuin. Geen toeval dan ook dat bij Stuureenfoto het thema van deze week “rivieren” is. Wil je ook eens meedoen, klik dan hier.
Deel dit op:
Wandelen
Een flinke groep Ganzenpas-vrouwen verzamelde zich afgelopen donderdag weer om een stevige wandeling te maken. Er waren geen vastomlijnde plannen, maar met elkaar komen we er altijd uit. Het was werkelijk schitterend wandelweer. Een heerlijke zon, stralend blauwe lucht en nauwelijks wind. Dus zetten we koers naar de Rotte en besloten we een stuk richting Blauwe brug te gaan. Maar eenmaal op weg bleek die brug helemaal niet zo ver te zijn als we aanvankelijk dachten. Dus liepen we verder en konden we aan de andere zijde van de rivier terug lopen. Bijna bij het eind weten we een gezellig cafeetje, waar de koffie heerlijk is.
Zo lekker met elkaar kletsend, zo nu en dan wat foto’s maken, dan is de tijd zo voorbij. Maar wat maakte het uit, we hadden geen haast. En zo werd het een heerlijke wandeling.
Deel dit op:
Gelukkig zijn…
Als je zegt dat je altijd opgewekt en vrolijk bent, het leven zonnig inziet en blij bent dat je leeft, dan kom je wellicht over als een “blij ei”. Voor mij heeft die uitdrukking de bijsmaak van enigszins simpel in het leven staan. Want zeg nou zelf, niet elke dag is het alleen maar lachen.
Toch kan ik oprecht zeggen dat ik me elke dag gelukkig voel. Dat ik vrolijk opsta en met een lach begin aan de dag. Nooit eens somber, chagrijnig, depressief? Och natuurlijk, zo nu en dan is er heus wel eens iets te klagen.
Maar meestal zie ik de toekomst vrolijk in. Veel zorgen probeer ik me niet te maken, want alles gaat zo als het gaan moet en komt uiteindelijk op zijn pootjes terecht.
Daarom maakte dit venster zo veel indruk op me. Ik zag het in de Laurenskerk, waar ik eergisteren over schreef. Ik betwijfel of ik “verlichting” kan bereiken. Zeker dat ik anderen zal “verlichten” ben ik al helemaal niet. Maar vriendelijk zijn, niet slecht denken over anderen, waar mogelijk helpen, dat zal me toch wel lukken, hoop ik.
Deel dit op:
Laurenskerk
In een stad als Rotterdam, waar het hele oude hart uit gebombardeerd is, staat als een van de weinige oude gebouwen de Laurenskerk. Ik ben niet kerks, toch kwam ik er een tijd regelmatig. Nou ja goed, één keer per jaar, want dan vond de promotie (officiële overgang naar een hogere klas) plaats van het Erasmiaans Gymnasium. Onze beide kinderen zaten daarop en gingen, gelukkig, elk jaar zonder kleerscheuren over. Daarna kwamen we er niet meer. We liepen er natuurlijk weleens langs, maar binnen kijken deden we nooit meer. Tot een paar weken geleden. De eigenlijke aanleiding was de tentoonstelling van World Press Photo, maar ook de aanbeveling van een vriendin.
En wat is die kerk mooi! Oh, het helemaal authentiek is het niet meer. Veel dingen waren beschadigd en werden gerestaureerd, een aantal zaken is voor altijd verloren gegaan. En helaas, geen houten banken meer, maar zwarte theaterstoelen. Die oude kerkbanken zaten niet zo fijn, maar waren meer sfeer- en interieur-bepalend.
Hoewel het nu een protestantse kerk is, was het in vroeger eeuwen rooms-katholiek. Er staan dus ook nog wat heiligenbeelden. Er is een stukje gewijd aan Erasmus. Ook is er een galerij met allerlei uitingen van andere godsdiensten. Niet vreemd in een stad met meer dan 170 verschillende nationaliteiten en totaal andere geloofsovertuigingen. Het is dus een kerk geworden voor iedereen en dat vind ik een mooie gedachte.
Deel dit op:
Hotel New York
Dit jaar bestaat Hotel New York in Rotterdam 25 jaar. Al die jaren is het een heel geliefde plek in Rotterdam. Voor een kopje koffie, een high tea, een borrel na de wandeling, een drankje met vrienden of collega’s.
En je kunt er ook slapen. Nou ga je normaal gesproken niet zo snel een nachtje in een hotel in je eigen woonplaats doorbrengen, maar toch hebben wij dat gedaan. Toen we 20 jaar getrouwd waren, dus ook al bijna 25 jaar geleden, hebben Leo en ik daar de nacht doorgebracht. We checkten in met een klein koffertje, dronken er een wijntje en dineerden er. 
En sliepen we ook op die hotelkamer? Nou, het was een hele zwoele zomeravond en we hebben uren staan kijken op het balkon. Want onze kamer was een voormalige directiekamer, met fantastisch uitzicht. En slapen vonden we eigenlijk zonde van het geld. Maar het leverde wel een mooie herinnering op.
Nadien zijn we er nog vaak geweest. ’s Zomers is het terras een echte aanrader en ook tijdens de Wereldhavendagen strijken er heel veel mensen neer. En al staat het nu tussen de wolkenkrabbers en lijkt het al lang niet meer zo imposant als toen het alleen stond, het is nog steeds een unieke plek in Rotterdam.
Deel dit op:
Veerkracht
Een scrabble-vriendin heeft in haar leven al vele moeilijkheden overwonnen. Lange tijd sukkelde ze ernstig met haar gezondheid en zelfs nu laat die te wensen over. Toch is ze altijd optimistisch en vrolijk en laat ze zich door niks uit het veld slaan.
Maar één van de laatste dagen van het oude jaar overkwam haar iets dat haar hele wereld op zijn kop zette. Ze werd in haar huis overvallen, gegijzeld door een groep mannen en beroofd van alles wat waardevol was. Ze woont op de bovenste verdieping van een flat, nou niet meteen de plek waar je een overval zou verwachten. Het bleek dan ook een vooropgezet plan te zijn geweest. De man die haar altijd zo vriendelijk had geholpen, zat in het complot. Wie het hele verhaal wil lezen wil, klikt hier.
Och, och, je zou voor minder van de kook raken. Maar niet W., die inmiddels alweer gewoon elke keer present is bij de scrabble-club. Haar vertrouwen in de mensheid mag dan wel een flinke deuk hebben opgelopen, ze laat zich echt niet alle pleziertjes afnemen, vertelde ze ons. Het is echt een vrouw met een enorme veerkracht!
Deel dit op:
Natuur in de winter
Een bezoek aan Arboretum Trompenburg in Rotterdam is altijd de moeite waard. Veel mensen denken dat het alleen in het voorjaar bezienswaardig is, omdat er dan veel kleur te vinden is. Maar het hele jaar door loont het de moeite.
Juist in de winter, als veel bomen kaal zijn, zie je de natuur in een ander perspectief. Dan valt op hoe sommige bomen hun bladeren maar niet kwijt willen, dat er wel degelijk struiken midden in de koude periode bloeien. Ook de lucht is anders en geeft een fraaie achtergrond aan kale takken en knoestige stammen. En bekijk ook de knoppen en knopjes van de nog slapende struiken en bomen eens. Ze verschillen allemaal van elkaar. Grote bladeren lijken wat te hangen, maar op die manier bewaren ze net dat beetje warmte wat de struik of boom nodig heeft. Sommige bladeren lijken stug als leer, maar hebben een verrassend fluweelzachte onderkant. Ja, ook in de winter is er van alles te ontdekken.
Deel dit op:
High tea
Afgelopen maandag kregen de spelletjesdames een high tea aangeboden. Erg letterlijk een “high” tea, want we gingen naar de Euromast. Om 2 uur zat het hele gezelschap keurig klaar bij de metro. Eén van de dames is soms een beetje in de war en dacht haar OV-pas kwijt te zijn. Dat gaf nogal wat reuring bij het uitchecken. Maar een vriendelijke RET-beambte hielp ons en uiteindelijk kwam de pas toch weer terecht. Nog een stukje met de tram, wat lopen en dan waren we bij de Euromast. Met de lift in no time naar boven, waar onze tafel al gereed stond. We werden verwend met diverse soorten thee, er werd een kopje bouillon geserveerd en er kwamen heerlijke hapjes op tafel. Voor ieder wat wils. En ondertussen konden we genieten van het uitzicht over Rotterdam. Jammer genoeg scheen de zon niet, maar vooruit, je kunt niet alles hebben. We lieten het ons allemaal heerlijk smaken en voor de altijd regelende en zorgende Ria waren er cadeautjes. Toen de schemering viel, kregen we ook nog de lichtjes van de stad te zien. Een super gezellige en geslaagde middag!
Deel dit op:
Onze kip
Klik op de foto voor meer uitleg over dit kunstwerk
“Onze kip”… ?? Ja zeker, dit is onze Ommoordse kip. Ze staat al sinds jaren bij de ingang naar de kinderboerderij in onze wijk. Het kunstwerk is een beetje het symbool van Ommoord. Helaas ook vaak het mikpunt van verveelde mensen, die haar bekladden, oververven of zelfs omgooien en beschadigen. Maar het is gelukkig ook een duidelijk landmark. Als ik er langsloop zitten er heel vaak kinderen op, die gefotografeerd worden door ouders of grootouders. Ze heeft ook nog eens twee grote mooie witte eieren gelegd. Leuk toch zo’n toepasselijk beeld bij de kinderboerderij?
