Na regen komt…. juist, zonneschijn. Want na een heleboel dagen met somber en neerslachtig makend weer was het gisteren stralend wandelweer. Het wandelmaatje dat vorige week nog ziek was, jubelde aan de telefoon “ja, ik ga net naar beneden! Tot zohoho…! En bij het afspreekpunt zaten al een aantal vrouwen te wachten en groeide onze groep tot zo’n twaalf dames. Waar we heen gingen was niet meteen duidelijk, maar het werd langs de Zevenhuizerplas naar Nesselande. We hoorden vogels fluiten, eenden en meerkoeten zwommen driftig heen en weer en sommige hadden al duidelijke plannen voor het bouwen van een nest. In het gras piepten her en der krokussen op. Onderweg hadden we dit uitzicht. Mooi toch?
Tag Archives: Rotterdam
Terug in de tijd…
Toen ik klein was, werden de kolen voor onze kolenkachel gebracht door oom Thomas. Dat was een vriend van mijn vader, met een waterstokerij in het Zwaanshals, in het Oude Noorden van Rotterdam. Een kleine winkel, waar het rook naar een mengeling van rookvlees, suiker, petroleum en kaas. Met een uitgesleten granieten vloer en een donkere ruimte. Daar stond de voorraad, de warmwaterketel en lagen de kolen. Althans, dat is hoe ik het me herinner. Door de winkel liep je een trap op en kwam je in een gezellige huiskamer, waar achter een keukentje was, met een grappig kolenfornuis. Er was ook een opkamertje, met ruitjes van waar je zo de winkel in kon kijken. Het huis had oo
k nog een bedstee, waarin de dochter sliep.
Lang heeft de winkel leeg gestaan, maar sinds enige tijd is het Zwaanshals booming. De winkels worden verbouwd en er komen hippe zaakjes in. Toen ik afgelopen donderdag door de buurt wandelde met de Ganzen, zag ik meteen dat het oude waterstokerijtje nu een leuke slijterij annex restaurant is geworden. Het opkamertje is verdwenen en van het donkere keldertje is een mooie ruimte gemaakt. Misschien gaan we er wel een keer eten….
Deel dit op:
Deur
Deuren heb je natuurlijk in verschillende soorten en maten. Grote, kleine, mooie, minder mooi, vieze en schone, om maar eens wat op te nomen.
In welke categorie deze deur valt laat ik aan de beschouwer over. En de mensen die er achter wonen, ach, dat kunnen toch gewoon heel aardige en lieve mensen zijn. Ze zullen zelf ook wel gedacht hebben dat ze niet meteen in de categorie “keurig en netjes” zouden vallen. Ze zijn een beetje…. ehh, tegendraads, dat vermoed ik wel. Dus dan maar meteen hun eigenwijze levenshouding meedelen aan iedereen die langs komt. En dat vind ik eigenlijk wel leuk!
Deel dit op:
Voedselbos
Sinds vorig jaar is Trompenburg Tuinen en Arboretum uitgebreid met een echt voedselbos. Het is nog in een pril stadium, dus wie er naar toe wil gaan met een mandje om aardbeien en bessen te plukken, moet nog even wachten.
Het voedselbos is een mooie uitbreiding van de grote tuin. Je krijgt bij je ticket om een extra kaartje, waarmee je het toegangshek kunt openen. En je moet er de weg voor oversteken. Dit gedeelte van de tuin was er al langer en ook toegankelijk, maar de laatste maanden er is hard gewerkt om er een echt voedselbos van te maken. Overal staan borden en wordt uitgelegd welke struiken of planten er zijn neergezet.
In deze maanden is alles nog kaal, maar ik hoop dat binnen niet al te lange tijd er echt geplukt kan worden. Het lijkt me leuk om eens wat ongebruikelijke soorten bessen of vruchten te proeven. en ik ben benieuwd of alles wat gepland is, ook werkelijk zijn vruchten zal afwerpen.
Deel dit op:
Bijnamen
Afgelopen zaterdag reden we met deze tram een rondrit door Rotterdam. Zo’n rit is al een feestje op zich, maar onderweg werden we ook nog bijgepraat over de vele bijnamen die in Rotterdam aan allerlei monumenten en gebouwen wordt gegeven.
Woody Woodpecker
Sommige van die namen kenden we wel, maar dat dit beeld “Woody Woodpecker” wordt genoemd, dat wisten we niet.
We kwamen verder nog langs
Jan Gat
“Jan Gat”,
“Het Ding”, de “Pluk-maar-kaal-straat” (waar vroeger het Belasting-gebouw in zat),
“De Peperbus” (omdat Bram Peper daar gewoond heeft), “De vreetkeet” (De markthal) en “De schroothoop” (kunstwerk van Willem de Kooning bij het Unileverkantoor).
Alles bij elkaar gepraat met een flinke dosis Rotterdamse humor. Niet altijd even fijngevoelig, maar wij vonden het hardstikke leuk!
Plukmaarkaalstraat
De Peperbus
De vreetkeet
De schroothoop
Het Ding
Deel dit op:
Dagdromen…
Op één van onze wandelingen in de buurt komen we langs een oud en vervallen boerenhuisje. Of het nog echt bewoond is, weet ik niet. Zo te zien is het helemaal verlaten. Het ligt eigenlijk heel mooi en een handige klusser zou er misschien nog wel wat van kunnen maken. Als de zon er zo op een mooie middag op schijnt, lijkt het heel romantisch. Even goed kijken, de niet zo fraaie details buiten beeld houden, dan levert het best een leuk plaatje op. Met wat rode geraniums en witte margrieten in potten en geruite gordijntjes voor de ramen zou het het er meteen al beter uit zien. Een stoeltje met een slapende kat completeert in mijn fantasie het mooie plaatje. Ach, dagdromen…
Deel dit op:
Inspiratie…?
Al tientallen keren kwam ik hier. Het is een laantje op nog geen 10 minuten van ons huis en wanneer ik van een wandeling met de Ganzenpas terug kom, sla ik hier vaak al af. Dat deed ik ook afge-lopen donderdag. Een dag met grauw en grijs weer. Niet echt koud, maar van dat onbehaaglijke weer. Toch maakte ik hier een foto, want ook met een grijze lucht is het een mooi laantje. Je zou het ook kunnen tekenen, schilderen. Ik denk dat ik de komende maanden hier nog wel vaker stil zal staan en een foto maken. Dan heb ik na verloop van tijd een mooi beeld hoe alles verandert. Dat lijkt me best wel boeiend.
Deel dit op:
(Burge)meesterlijke poëzie
Dit is toch (burge)meesterlijk!
Rotterdam.
ooit een stad op drijfzand
aan de monding van een rivier
na de dam kwamen boeren, buitenlui en handelaren
uiteindelijk zijn we allemaal immigrant.
Het dorp groeide, bloeide,
boeide ketters, trendsetters,
geleerden, vluchtelingen en gelukszoekers
werd een wereldhaven, werkplaats, toevluchtsoord of
hangmat
een echte stad.
Een stad met havenarbeiders en havenbaronnen
party people en shanty-koren,
graffiti-kunst en kijkcijferkanonnen
opvanghuizen en ivoren torens
met winnaars, verliezers en twijfelaars.
Een stad waar niet je afkomst telt maar je talent
waar je kunt bouwen met je klauwen
een uitvinder, pionier of mantelzorger bent
waar de Opzoomer-zon schijnt en krachtvrouwen
onze jeugd in de gaten houden.
Waar de klimaatverandering tegen de kades klotst
de energietransitie hoofdbrekens kost
de economische transitie in sneltreinvaart
zijn kansen en uitdagingen lost
en van bewoners en ondernemers het uiterste vraagt.
In zo’n stad moet je bouwen aan vertrouwen
om de kracht van de stad vast te houden
de samenleving is geen boksring
waar je met vuistslagen punten kunt scoren
het is de uitgestoken hand
die mensen het gevoel geeft er bij te horen.
De grootste uitdaging voor het nieuwe jaar
is niet hoe we oevers opnieuw gaan verbinden
maar om zonder ruzie, polarisatie en confrontatie
vrede, consensus en kansen te vinden
om toe te spelen naar elkaar.
De grootste uitdaging voor het nieuwe jaar
is niet hoe we op elke vierkante meter huizen kunnen bouwen
maar hoe we van onze stad
een thuis kunnen maken
voor onszelf en voor elkaar.
Namens het gemeentebestuur
wens ik u veel geluk en gezondheid
En ik hoop dat we weer kunnen rekenen
op uw kennis, talent en toewijding komend jaar.
Nieuwjaarstoespraak
burgemeester Aboutaleb in de Burgerzaal
van het Rotterdamse stadhuis,
op 8 januari 2019
Deel dit op:
Lief…
Over deze tafel schreef ik al eerder. Maar nu is het geen tijd meer om in de buitenlucht te schaken of een ander spel te spelen. Veel te koud, zeker als je zo’n tijd stil zou moeten zitten.
Maar iemand in de ouderenflat heeft bedacht dat het juist nu wel gezellig zou zijn als er iets fleurig en kleurig zou staan. En maakte dit leuke groenstukje. Ik kikkerde er helemaal van op, toen ik er op een koude en miezerige morgen langs kwam.
Deel dit op:
Overslaan
Vandaag sla ik het blog maar over. Geen tijd, geen inspiratie. Alleen een foto, van de Maas in Rotterdam. Met bankjes om even lekker weg te dromen….
