Dinsdag en zaterdag is er altijd markt in het centrum van Rotterdam. Een lange rij kramen staat dan op de Binnenrotte. De andere dagen is dat enorme plein leeg en verlaten en heeft de wind er vrij spel. Maar op de marktdagen is het er heel gezellig en levendig. Je kunt er van alles vinden. Groente, fruit, kleding, sieraden, olijven, vis, kaas, worst, bloemen, planten, nog veel meer en soms ook nog wat tweedehands spulletjes. Geen wonder dat er druk gebruik gemaakt wordt van deze markt. De Markthal leek een genadeloze concurrent te zijn, maar daar vind je weer heel andere zaken en komt de “gewone” Rotterdammer niet. Dat is meer voor toeristen. Het is een hele wandeling om alle kramen langs te gaan. Maar uiteindelijk kom je toch weer altijd terug bij het metrostation. De gemeente heeft juist daar vlak bij een lange bank geplaatst die uitnodigt tot even zitten, een kroketje eten, je telefoon checken of zomaar wat zitten en mensen bekijken. Op mij komt dit beeld over als “typisch Rotterdams”, maar het zal in andere plaatsen wel niet anders zijn 😉 😉
Tag Archives: Rotterdam
Vergane glorie
Hoe ouder je wordt, hoe meer herinneringen… Tja, daar valt niet aan te ontkomen. En als je dan terug denkt, dan liggen sommige herinneringen in een wel ver verleden. Want wanneer werd Winkelcentrum Alexandrium nou toch gebouwd? Dat was ergens in de jaren 80. Het staat er dus al bijna 40 jaar. Inmiddels zijn er grote stukken bijgebouwd, verbouwd, gesloopt en opnieuw opgebouwd. Van de oorspronkelijke winkels is bijna geen een meer over. Er sluiten steeds meer zaken en dat is te zien aan de grote dicht getimmerde schuttingen. Geen best teken. Want al wordt er met veel bombarie de loftrompet gestoken, echt gezellig is het er niet meer. Kleine zaken hebben er geen bestaansrecht, want de huur die moet worden opgehoest is gigantisch. Jammer, want vroeger kwam ik er graag. Nu laat ik het vooral links liggen.
Deel dit op:
Nooit eens iets anders…
Vorige week waren we in de museumwoning in Vreewijk.
De woning is nog in dezelfde staat als pakweg 100 jaar geleden. De man die er met zijn ouders en later alleen woonde, hield niet van verandering. Toen hij stierf en de woningstichting het huis kwam bekijken, bleek dat er geen spat veranderd was. Geen badkamer, geen warm water, geen nieuw aanrecht, kraan of kastje. Zelfs de deuren war nooit overgeschilderd. Dat was zo uniek, dat besloten werd de woning niet aan de moderne eisen aan te passen, maar er een museumpje van te maken. Er is wel een nieuw verfje op de deuren en ramen gezet, maar nog in de oorspronkelijke kleuren. De meubels zijn bijeen gezocht in kringlopen en van donateurs. Direct na binnenkomst val je de oude tijd in, van Liberty-stoel, petroleumstelletje, kolenkachel en kolenkit, zand-zeep-soda. Wij vonden het beslist een bezoek waard. Al is het alleen maar omdat we ons dan weer eens goed realiseren dat deze tijd toch wel heel veel comfort heeft.
Deel dit op:
Vrolijk…
Vrolijk… er is niet veel voor nodig. Gewoon wat bloemen en de belofte van voorjaar..
Het werd geen wereldfoto, maar zo maar een plaatje dat ik onderweg bij het wandelen tegenkwam. En ik was niet de enige die haar mobieltje te voorschijn haalde en een foto maakte. We werden er allemaal nog een beetje vrolijker van!
Deel dit op:
Imposante man…
Dit politiebureau dateert van vele jaren geleden. Het is nu een woonhuis annex kantoor, geloof ik. De bewoners hebben die strenge politieman met zijn ferme helm toch nog steeds boven hun deur.
Maar ja, de bouw wordt almaar strakker en de politieagenten van nu dragen geen helm meer. Hoogstens een hip petje. Ze zijn niet langer zo indrukwekkend als vroeger.
Maar ja, ze bekeuren je nu ook niet meer omdat je buiten de toegestane tijd een matje uitklopt. Ach, alles verandert, dus ook dit. Maar hij blijft een foto waard!
Deel dit op:
Liefde en passie
Met Marthy loop ik over de Westzeedijk in Rotterdam. We bewonderen de mooie huizen en zien een deur open staan. “Kijk eens wat een mooie trap” zeg ik en dat is voor de daar bezig zijnde schilder reden om uit te roepen “Kom gerust even binnen kijken”. Dat laten we ons geen twee keer zeggen en dus bewonderen we de fraai beschilderde muur in de hal, de schitterende kroonluchters en de mooie witmarmeren trap. De zijkanten zijn fraai versierd en wit geschilderd en er ligt een mooie houten leuning op. De schilder legt daar net de laatste hand aan. Hij vertelt met veel liefde en passie over het vak dat hij al lang uitoefent. Ik herken dat, mijn vader was ook zo’n schilder. De man vertelt dat het huis is aangekocht door vrij jonge mensen en helemaal gerestaureerd zal worden en in oude luister hersteld. Goed dat daar gelukkig nog geld voor wordt uitgegeven en leuk om zoiets dan te kunnen zien. We hadden graag ook in de kamers een kijkje willen nemen, maar dat zat er helaas niet in.
Deel dit op:
Icoon
Al wandelend zagen we diverse malen dit Rotterdamse icoon: de Hefbrug, of op z’n Rotterdams kortweg De Hef. Nog ouderwets met klinknagels gemaakt, stoer symbool van onze stad. Want Rotterdam heeft niet alleen de Euromast en de Erasmusbrug. Er zijn nog zo veel andere markante gebouwen en objecten te vinden.
De Hef is niet meer als spoorbrug in gebruik, maar is wel een Rijksmonument. Maar vooral is het een markant punt in de stad. Goed te zien vanaf de Erasmusbrug en meer dan vele malen gefotografeerd. Ach, laat ik er dan ook nog maar een fotootje tegenaan gooien 😉
Deel dit op:
IJsje…
Gisteren was het zulk mooi weer, daar konden we geen weerstand aan bieden. Dus pakten we metro naar het Oostplein en liepen we wat wij onze “bruggenloop” noemen. Eerst een stuk langs de Maas, over de Willemsbrug en via het Poortgebouw naar de Erasmusbrug. Nog even doorlopen naar station Beurs of via de Witte de Withstraat naar het Eendrachtsplein. Overal terrasjes vol met gezellig pratende mensen, nippend aan een glas witte wijn of stoer een biertje drinkend. Wat ziet de wereld er toch anders uit als de zon schijnt.
En kijk, zelfs de ijszaak was al open. Met nog maar een beperkt assortiment, maar toch…! Zullen we nou wel of niet….? Ja natuurlijk, kom op, zo’n heerlijk ijsje, het eerste van het jaar, dat laat je toch niet schieten? Toen ik op het bankje voor de zaak van mijn ijsje likte, kwam er een gezin naast me zitten. Twee kinderen van net drie turven met roze bolletjes ijs in hun bekertje, papa achter de kinderwagen en moeder, likkend aan een hoorntje mango-ijs. “Kijk eens, ik heb nou roze slagroom…!” kraaide het meisje. “Lekker hoor”, knikte moeder. “Wil je ook een likje van mij?” “Nee getsie, dat is poepijs!” Ik keek eens goed en ja inderdaad, dat mango-ijs leek op geel-groene baby-poep. Ik was blij dat ik het niet had genomen. Het leek mij ook niet zo lekker 😉 😉 😉
Deel dit op:
Waarschuwing
In het bedrijf achter deze deur moet je zoet zijn. Dat is niet zo moeilijk, want er worden taarten verkocht en koffie geserveerd. Maar heb je kinderen bij je, dan moet er wel goed op letten… een gewaarschuwd mens geldt voor twee!
Deel dit op:
Muur
Tijdens onze wandeling met de Ganzenpas kwamen we deze muurschildering tegen. Een muur aan het begin van het “Zwaanshals”. Vroeger een wat armoedige straat, waar huis aan huis kleine winkels waren. Die zijn bijna allemaal verdwenen, al zitten er nog wel wat Marokkaanse en Turkse zaakjes. Maar het merendeel van die winkels is nu een beetje trendy en hip. Het begon met een winkel(tje) van het Kookpunt, dat zich allengs uitbreidde. Nu is het een gigantisch grote zaak, waar je van alles op kookgebied kunt kopen. Er zitten leuke boetiekjes met (vintage) mode, een mooie wolwinkel, een slijterij met exquise whisky. Leuk om eens een beetje te shoppen en rond te kijken. En die muur werd van armoeiig en grauw veranderd in hip en kleurig. Ik weet eigenlijk niet zeker of je dat nou rangschikt onder mural of reclame. Maar leuk is het wel!
