Ons abonnement op Diergaarde Blijdorp moest verlengd worden en dan knopen we natuurlijk er meteen een bezoekje aan vast.
Het was al wat later op de dag, maar nog lekker weer. Dat vond de ijsbeer ook, want die zat heerlijk te genieten in de zon. We liepen een flink rondje en genoten van alles wat er te zien is. De zebra’s hadden alleen nog oog voor hun voer, net als de kamelen.
Het was al aan het einde van de wandeling. Ik sloeg rechtsaf, waar de anderen terug naar het beginpunt liepen. Maar zo was ik net wat eerder thuis en dit pad is zo mooi. Dat loop ik liever dan terug door de wijk, tussen de flats.
Het weer was grauw en grijs en dus waren er niet veel andere wandelaars. Maar vogels des te meer. Een geluksmomentje om tussen het hoge gras een prachtige patrijshaan te zien scharrelen. En was dat witte daar in de verte nou een gans, een zwaan of een lepelaar? Ik moest er een beetje voor turen en voor een foto stonden ze net te ver. In de bomen vlogen mussen, mezen en lijsters af en aan. Die waren te snel om vast te leggen.
Bij het hek maakte ik wat foto’s. Niks spectaculair, maar daarom misschien wel zo mooi. Heel even werd de stilte doorbroken door een vliegtuig dat ging landen. Maar voor de rest was de wereld van mij alleen…..
Je kunt natuurlijk naar Duitsland of België gaan, maar ook in onze eigen stad zijn heel wat leuke kerstmarkten te vinden.
Het kerstseizoen startte afgelopen vrijdag met de opening van de kerstmarkt in de Deense Kerk. Ik was er nog nooit geweest, moest zelfs zoeken waar die was. Maar met de metro stonden we er zo voor.
Het was er heel gezellig, een beetje druk en het geurde al meteen naar kerst. Er waren Deense levensmiddelen en dranken te koop. Maar natuurlijk ook echte Deense kerstversieringen. Er stond een lange tafel met allerlei heerlijke hapjes, taarten en koek, waar we het smörrebrod met zalm goed lieten smaken.
Zo nu en dan wandelen de Ganzen niet zo ver, maar blijven we in de buurt omdat het weer een beetje tegenzit. Dan is het vaste prik om bij een grote supermarkt koffie te drinken in hun koffiehoek.
Vorige week zagen we daar ineens een leuke speelkeuken staan. Alles van hout, compleet met pannen, pizza, fruit, groente en eieren. Er huppelde een jongetje naar binnen. Hij vond dat zijn jas aan een wasbeurt toe was en stopte hem meteen in de wasmachine.
En omdat zoiets wel even tijd vraagt, maakte hij ook maar even hardgekookte eieren, hamburgers en pizza klaar. Vrijgevig deelde hij uit. Eén van de wandelvriendinnen merkte op dat zij liever geen hamburger wilde. Waarop hij meteen meldde dat het een “vega”burger was. Die kon ze dus gewoon eten. We kregen allemaal wat van hem te smikkelen.
Toen zijn moeder klaar was met bood-schappen doen, kostte het nog moeite om hem mee te krijgen. Hij moest nog opruimen, die jas moest nog drogen, en de afwas… Oh ja, stond alles uit, want er mocht geen brand komen.
Wat zal zijn vriendin later blij zijn met zo’n zorgzame en geëmancipeerde man… 😉
Alweer meer dan 12 jaar geleden stapte ik elke donderdagmorgen door deze deur naar binnen. De deur van de Rotterdamse Snijschool, waar ik een opleiding volgde voor coupeuse.
De school zat in een oud en deftig pand aan een van de mooiste singels van Rotterdam. Het was natuurlijk van oorsprong een woonhuis, maar de grote kamers met de hoge plafonds dienden al vele jaren als ruimtes voor ijverig knippende en tekenende leerlingen. Menig zweetdruppeltje viel er tijdens de lessen. Want eenvoudig was de opleiding niet. Met uiterste precisie werden de patronen op schaal getekend. Voor je dat goed onder de knie had, was er meer dan een jaar verstreken. Dan mocht je je patronen vergroten, op de stof leggen en aftekenen. Waarna het knippen kwam, doorslaan, passen, meten en opnieuw passen. Met een beetje geluk, had je dan een mooie nieuwe robe, jas of blouse.
Laatst zag ik al dat de school er niet meer gevestigd was, het pand stond leeg. Maar afgelopen zondag stond de deur open, werd er hard gewerkt om het weer bewoonbaar te maken.
Toen ik deze foto stond te maken kwam een mevrouw naar me toe en vroeg me of ze me kon helpen. Ik vertelde haar mijn verhaal, mocht binnen komen om te zien wat er allemaal verbouwd en opgeknapt is. Helaas had ik een andere afspraak, maar intussen weet ik dat het geen school meer wordt. Haar zoon en wat vrienden zullen er gaan wonen tijdens hun studie in Rotterdam. Die vallen met hun neus in de boter. Want het is beslist een mooi en uniek stukje Rotterdam.
Ook op zaterdag hadden we, samen met schoonzus en zwager, een excursie uitgezocht. Ditmaal voeren we met een gecharterde waterbus naar Heijplaat, waar we een bezoek brachten aan Broekman Logistiscs.
In enorme grote en hoge loodsen worden producten aangeleverd, opgeslagen en klaar gemaakt voor vervoer naar andere bestemmingen. Daarbij moet je denken aan enorme turbines en machines, die niet passen in een hal van gebruikelijke afmetingen.
Het bedrijf beschikt over kraanbanen die lading van bijzondere afmetingen en gewichten kunnen verplaatsen. Want hoewel een turbine er groot, log en zwaar uitziet, is het een zeer kwetsbaar apparaat. Het kan niet zomaar gehesen worden of een beetje scheef in een kraan hangen. Die apparaten hijsen, verplaatsen of in een schip stuwen, vereist vakmanschap en speciale apparatuur, die dus bij Broekman Logistics voorhanden is.
Ik vind dat altijd zeer interessant om te bekijken. Je voelt je een beetje nietig in zo loods, waar een flink gebouw in zou passen. Je staat naast een turbine die boven je uit torent en waarvan de waarde vele miljoenen is en krijgt zo een kijkje in een onbekende wereld.
Hier worden ook enorme machines samengebouwd in delen van de hal die voor dit doel speciaal gehuurd kunnen worden. Op dit moment heeft een Japans bedrijf een deel van de hal in bedrijf. Zo wordt iets geleverd dat uniek is in de wereld en waar wordt samen gewerkt met vele mensen uit verschillende landen.
Het blog over de Van Nelle reclames en Piggelmee kwam niet zo maar voorbij. Het was de opmaat naar dit blog. Want afgelopen vrijdag gingen we, in het kader van de Wereldhavendagen, naar de Van Nelle fabriek.
De grote loopbruggen die het gebouw zijn karakteristieke aanzien geven, zijn een beetje vreemd aangebracht. Dat kwam omdat de plannen voor een identiek, gespiegeld, gebouw er tegenover drastisch verkleind werd. Door de krach van 1929 liep de financiering gevaar en werd besloten voor een veel kleiner gebouw. Maar de loopbruggen waren al gemaakt en dus werd een oplossing gezocht en gevonden.
Zo’n excursie start vanaf het terrein bij de ss Rotterdam en daarvoor moeten wij met het OV de hele stad door. Geen nood, dat doen we graag. Vanaf de Rijnhaven liepen we naar de klaarstaande bus, die ons via Europoort naar de Van Nelle fabriek bracht.
We werden opgewacht door een vriendelijke jongeman die met veel verve vertelde over het ontstaan van de fabriek, de ontwikkelingen en de toekomst. Want het gebouw wordt stapje voor stapje milieu neutraal gemaakt. Koffie, thee en tabak wordt er niet meer verwerkt of verpakt. De fabriekshallen zijn omgebouwd tot moderne kantoren, waar computers en schermen de boventoon voeren.
De architect van het gebouw, Leendert van der Vlugt, had een vooruitziende blik. Want hoewel het gebouw in de jaren 20 op de tekentafel ontstaat, bevat het tal van ook voor deze tijd nog steeds moderne voorzieningen. Grote kabelgoten, de mogelijkheid om zware machines vrij naar de bovenste etages te takelen, veel glas en licht. Douches waren in die tijd ook een nieuwigheid.
In de werkplaatsen, fabriekshallen en kantoren waren de hoofdkleuren geel en bruin. De directie was te herkennen aan het blauw en rood op wanden en trappen. En al is het gebouw nu bijna 100 jaar oud, het lijkt nog zo modern.
Deze uitbudinge druif kwam ik tegen op Katendrecht. Vroeger bekend om de dames van lichte zeden. Tegenwoordig een Rotterdamse wijk met allure. En daar zitten de bewoners natuurlijk niet achter de geraniums. Daar hoort iets van meer standing. Druiven, vijgen, olijven of Agapantussen, je kunt het er vinden. De bewoner van dit huis heel wat te snoepen. Of zou dit een Katendrechtse wijnbouwer zijn?
Vandaag starten de Wereldhavendagen 2019 in Rotterdam. Al meer dan 25 jaar een groots evenement in de grootste haven van Europa.
Als rechtgeaarde Rotterdammerts hebben wij al van te voren bedacht aan welke excursies we mee willen doen en daarvoor kaarten besteld.
Maar wie ook wil genieten van de stad, de drukte, de levendigheid en al het (scheepvaart)verkeer kan natuurlijk gewoon de trein, bus of auto nemen en naar Rotterdam toe komen. Er is uitstekend openbaar vervoer, dus ik zou zeggen kom eens een kijkje nemen.
Binnenkort vertel ik over wat wij gedaan en gezien hebben. Vandaag plaats ik nog maar even een foto van een voorgaand jaar.
Nee, ik heb GEEN aandelen in de stad en word ook niet betaald voor de reclame. Dit is gewoon een blogje, omdat ik Rotterdamse in hart en nieren ben 😉 😉 😉
In het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam bekeken we de tentoonstelling “Lust for Life” met het werk van Ed van der Elsken. Hij maakte foto’s in een tijd dat fotograferen nog niet zo wijd verbreid was als het nu is. Nu kiekt Jan en Alleman er op los en worden we overspoeld met foto’s.
Ed van der Elsken was een echte mensen-fotograaf. Niks geposeerd, maar mensen in het echte leven. In de hippietijd in Amsterdam maakte hij prachtige foto’s van de “paradijsvogels” die er rondliepen. Maar ook maakte hij honderden foto’s op zijn reizen naar verre bestemmingen. Niet altijd onder de fijnste omstandigheden, niet vrolijk, maar hartverscheurend. Bij het zien van de foto’s die hij in Bangladesh maakte, voel je nog steeds de pijn die toen geleden is.
De dia’s werden niet altijd goed bewaard en daardoor waren ze bijna onherstelbaar beschadigd. Gelukkig heeft het Nederlands Fotomuseum er voor gezorgd dat de dia’s nog net op tijd gerestaureerd konden worden. Ook dat wordt in de tentoonstelling belicht. Nu kunnen we dus gelukkig nog genieten van die vele duizenden prachtige beelden.
Misschien gaan we nog wel een keertje kijken. De tentoonstelling is nog tot 6 oktober 2019 te zien.
