Het kan weer

Het koor, waar ik met zoveel enthousiasme mee begon, kreeg door alle C-maatregelen veel te verduren.

Vele maanden was zingen absoluut verboden. Even mocht het toch weer wel, maar dan op afstand. En dat was geen probleem. Want van de 12 zo moeizaam gesprokkelde deelnemers bleven er uiteindelijk maar 4 over. Het klonk niet echt heel goed, want we zongen toen in een grote zaal, waarin ons geluid totaal verdronk. Wij ook, trouwens.

Maar, op de laatste nipper, was er aan het eind van het seizoen toch nog drie keer zang. Och arme, er bleven steeds meer mensen weg. Maar goed, het waren ook maar drie lessen voor de vakantie.

Eerlijk gejat van mijn naamgenoot 😉

Met een beetje PR moeten er toch meer mensen te porren zijn voor een vrolijk Zangclubje 40+?

We zijn inmiddels al weer volop bezig. Maar er kunnen er nog wel wat bij. Het is gezellig, er is koffie of thee voor de mensen. En zeg nou zelf, vrolijke noten kunnen we wel gebruiken en komen altijd te pas…

Ik doe hier dan ook een oproep. Hebben jullie vrienden of vriendinnen in de buurt van Rotterdam (Ommoord), geef ze deze link.

Rustig

Vandaag zomaar een plaatje dat ik schoot in de wijktuin, vorige week.

Normaal loop ik over het fietspad, maar nu nam ik een klein zijweggetje. En ineens zag ik weer hoe mooi het hier toch is. De bomen die nog niet helemaal in het blad staan, de zon, de prachtig heldere hemel en dat alles weerspiegeld in de grote vijver.

Ik hoef niet ver te wandelen om midden in de natuur te staan. Je zou niet zeggen dat dit stukje tuin ligt tussen twee wijken, waar aan de ene kant hoge flats staan en aan de andere kant eengezinswoningen. En nu is het ook nog eens heel rustig. Geen kwetterende kinderen bij de school, nauwelijks verkeer, geen vliegtuigen in de lucht.

Bijna ideaal zou je zo maar kunnen denken. Maar toch, niet alles is wat het lijkt in deze tijd….

Rood…

Ik ben niet de enige die telkens weer met zo veel plezier kijkt naar de bloeiende bermen. Hier in Rotterdam-Ommoord ziet het in het voorjaar geel van de paardenbloemen.

Maar nu staan de bermen weer vol met van alles en nog wat. Maar vooral de klaprozen vallen op. Knallend rood staan ze te wiegelen in de wind.

Capsule

ergo-videocaspsuleNee, deze capsule behoort niet tot mijn dagelijkse medicijn-inname. Het is een capsule met aan beide zijden een video-cameraatje. Je slikt hem in en dan wordt een filmpje van je maag en darmleven gemaakt. Lijkt het je niks? Nou, bedenk dan dat de huidige onderzoeken van maag en darm vaak heel vervelend zijn. Zo’n capsule slikken is een stuk prettiger.
Dergelijk onderzoek is nog niet standaard in Nederland, maar wordt al wel toegepast bij het grote ERGO-onderzoek in onze wijk. Voorlopig steekproefs gewijs.
Het materiaal waarin dat cameraatje zit, wordt in de VS en Israel in de wapenindustrie gebruikt. Persoonlijk vind ik dit gebruik beter, maar ja…. Ik kan me zo voorstellen dat je ook heel goed met dit soort capsules kunt spioneren. Want kan er een camera in, dan zou ook een GPS-chip mogelijk zijn. En kun je precies nagaan waar je slachtoffer zit, staat of loopt. Of stop er een microfoontje in, kun je zijn of haar gesprekken ook nog horen. Sience Fiction in optima forma. Maar ik vind die medische toepassing stukken beter en daar mag van mij nog veel meer mee gedaan worden.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Lente

Op weg naar de kapper zag ik deze bomen in bloei staan. Onmiskenbaar het begin van de lente. Het geeft me altijd zo’n vrolijk gevoel. Dan zet het echt door, komt alles weer op gang en verandert de tuin met de dag. In onze eigen tuin staat het krentenboompje op springen en ook de sierappel krijgt steeds meer rood in zijn knoppen. Tijd om het tuinstel schoon te maken en lekker te gaan genieten van de zon!

Onderzoek

Sinds 1990 loopt er in Rotterdam-Ommoord een groot onderzoek onder 55-plussers. Dat onderzoek is over de hele wereld bekend als “the Rotterdam Study”. Hier heet het “Ergo-onderzoek” en duizenden oudere bewoners in de wijk Ommoord doen er aan mee, ook Leo en ik.
Met enige regelmaat worden we benaderd om allerlei vragen te beantwoorden en tests te doen. Zo wordt er gevraagd naar hoe je leeft, woont, wat voor werk je deed, wat je eet, hoe vaak en hoe lang je beweegt, wat voor ziekten je ouders hebben gehad. Ook worden er allerlei tests afgenomen, waarbij het geheugen en je concentratievermogen getest worden. Zelfs de manier waarop je loopt is belangrijk. Loop je met een regelmatig patroon of schuifel je een beetje? Zo krijgt men een goed inzicht in hoe bepaalde ziektebeelden zich ontwikkelen, zoals hart- en vaatziekten, neurologische kwalen en oogziekten.

Een groots en omvangrijk onderzoek dus, dat nog wel een aantal jaren door zal gaan.

Bron: Monitor, Erasmus MC, Rotterdam