Zo langzamerhand bekruipt me het gevoel dat we in een dictatuur komen te leven. Want het bericht van afgelopen week dat er in Rotterdam serieus overwogen wordt om een aantal straten rookvrij te maken, geeft me te denken. Zelf rook ik al tientallen jaren niet meer. Vond het ook niet echt lekker, maar deed mee om “erbij te horen”. Nu rookt niemand van het gezin meer. Maar als er iemand wel een sigaretje wil opsteken, van mij mag het. Graag buiten, dat dan weer wel.  Ik weet best dat roken heel slecht is voor je gezondheid en dat het allerlei ziekten kan veroorzaken. Maar op straat loop ik tussen de walm van ronkende auto’s, bussen, brommers ook risico.
Nu wil men de straten rondom de Wijtemaweg (waar de Hogeschool Rotterdam, het Erasmiaans Gymnasium en het Erasmus MC ligt) rookvrij maken. Die scholieren zal het een zorg zijn. Die lopen nog wel een paar meters verder om hun sigaretje op te steken. Lekker kicken, weet je wel… Doen wat eigenlijk niet mag, lol!!! Of ze verzinnen iets wat wel (nog) mag… lachgas, weed, ander spul wat toch ook niet zo best is voor de gezondheid.
Maar de patiënten van het EMC kunnen dat niet. Die moeten, in omstandigheden die toch al erg belastend kunnen zijn, hun verslaving maar “cool turkey” opgeven.
Dat je als ziekenhuis probeert de mensen van hun verslaving af te helpen, het te ontmoedigen, te waarschuwen. Allemaal best, maar dwingen….?
Daar heb ik iets op tegen. Dat gaat me toch te veel naar dictatuur rieken.