Wat hebben we toch veel spullen en wat gooien we toch veel weg. Dit was nog maar een klein deel van wat er gisteravond allemaal op de Zeedijk in Amsterdam stond. Afgedankt, weggegooid, van geen waarde meer. Ongetwijfeld veel afval van de horeca, maar ook toch wel huisvuil. Wat een troep!
Als je aan het opruimen bent, vind je natuurlijk niet alleen maar rommel rijp voor de vuilnisbak. Je ontdekt nog tal van spullen die jij weliswaar niet meer gebruikt, maar die voor een ander best nuttig of misschien nog heel waardevol zijn. Wat doe je dan? Onze ervaringen met sites als Marktplaats zijn niet zo bijster gunstig. Wat we er op zetten, bleef staan zonder behoorlijk bod. Dat was ook wel te verwachten, want er stonden van diezelfde dingen al zo veel advertenties. Dus ging soms iets maar weer terug op zolder, achter het schot. Weer voor onbepaalde tijd uit het zicht.
Totdat we de WEGGEEFHOEK 010 ontdekten. Een besloten Facebook-groep, waarbij we ons aanmeldden. En wat we daar op zetten, vliegt bijkans onze deur uit. Van lege bananendozen tot hobbyspullen. Op een bepaald moment moest ik echt een soort administratie bijhouden van wie wat wilde ophalen. Maar blije gezichten alom, bedankjes en wij ook blij. Opgeruimd, hè, hè!
 |
Midden in alle rommel van onze kamer renovatie liep er ineens een muis(je) over de vloer. Niks om bang voor te zijn, maar het is toch een beetje vies, vind ik. Zo nu en dan hoorden we hem rommelen en er lagen ook wat keuteltjes. Tijd voor een muizenval dus. Alsof ie het geroken had, want sinds ik die heb geplaatst, hebben we geen muis meer gezien. |
Dat we ze misschien al veel langer in huis hadden, bleek toen we ook een grote doos op zolder opruimden. Bovenop lagen wat knutselspullen, onder tussen penselen, plakband en verf, twee pakken macaroni. Ooit bedacht om dat gebruiken voor een collage, maar eigenlijk helemaal vergeten. Nou die muizen niet hoor! In alle rust hebben ze de twee pakken compleet en totaal opgepeuzeld. Ons restte niets anders dan twee lege zakken, met een keurig geknaagd gaatje erin.
| Hier thuis is het nog steeds een beetje puinhoop. Spullen opgeslagen, kale wanden, bank midden in de kamer, geen tafel, geen opbergplek.Een beetje kamperen in je eigen huis. Deze week komen schilders en vloerenleggers, volgende week kunnen we de boekenkast weer op z’n plek zetten.
Maar er is altijd wel een kopje thee en dat boek zit ook wel snor. Dus zelfs tussen alle rommel zit geluk in een klein hoekje 😉 |
 Bron: Pinterest |
 |
Geen fraai perk met bloemen, geen monumentale boom. Gewoon een paardenbloem, groeiend tussen stenen, tegen beter weten in. Vrijwel iedereen loopt er aan voorbij, onnadenkend gooit iemand zijn afval er naast. Een hond snuffelt aan haar en heft dan zijn poot op. Och, je zou voor minder het bijltje er bij neerleggen.Maar nee hoor, ze blijft fier rechtop staan en bloeit alsof ze in een frisse wei staat. |
| Hoe je het wendt of keert, het oude jaar wordt met rotzooi uitgeluid of het nieuwe jaar ingeluid. Net hoe je het bekijkt. Want dit troffen we gisteren aan bij de plastic afvalcontainer. Er kon niets in, omdat ie afgesloten was vanwege mogelijk vuurwerk vandalisme.Daar word ik treurig van… wat een troep!! |  |
Hofjes is het thema van deze week bij Stuureenfoto, omdat het daar zo knus en veilig lijkt om te wonen.
Dit binnenplaatsje in China lijkt in de verste verte niet op zo’n Hollands hofje, maar toch vond ik het daar er ook op een bepaalde manier gezellig en knus uitzien. Of lijkt het maar zo? Is wat ik authentiek vind, gewoon rommelig… Het levert in ieder geval wel een mooi plaatje op!
De staking van de schoonmakers lijkt voorbij, maar de rommel is nog niet opgeruimd. Dat wordt nog een mega klus!
Wat mij bevreemdt is dat niemand schijnt te doen, wat het meest voor de hand ligt: je eigen afval meenemen.
Onbekommerd laten de mensen hun rotzooi achter zich liggen. Prullenbak vol, mieter het er naast. Niemand die zich zorgen maakt over de stank, de verrotting en de stations die als maar viezer worden.
 |
En hoe was het gisteren? Genoten van alle Oranjedrukte? Nog langs de vrijmarkt geweest? Dat is bij ons een jaarlijks terugkerend ritueel. Kijken wat anderen allemaal weg willen doen en ons afvragen of ze het ook wel verkopen. Want als je dan eindelijk besloten hebt om er mee langs de straat te gaan staan en je verkoopt het niet. Wat dan? Ach, misschien staat ie er volgend jaar wel weer mee…. |
 |
Huishoudelijk werk….. ik loop er niet warm voor. In de ruim 40 jaar dat ik ons huishouden run, kan ik me telkens weer verbazen waar al het stof, vuil en viezigheid vandaan komen. We zijn schoon op onszelf, ruimen regelmatig op…. Toch ligt er telkens weer een lading (zichtbare) stof op de trap, moet de badkamer een beurt of kan ik toch echt niet om een rondje stofzuigen heen. |
Vroeger had ik dan ook nog de indruk dat ik het deed voor de kat z’n viool. Nu helpt Leo veel meer mee en die ziet nu ook wel in dat er nodig weer eens iets moet gebeuren. En ook laat merken dat het er na ons geploeter weer spic en span uitziet.
Is het dan leedvermaak dat ik me verheug om te lezen over andere vrouwen, die duidelijk ook moeite hebben om het huishouden op rolletjes te laten lopen?
Ik lees met plezier de stukjes van Sylvia, Wieke en Aaf die zonder blikken of blozen schrijven over vaat op het aanrecht, onopgemaakte bedden, stapels ongestreken was of zoekgeraakte spullen. En die geen problemen maken als er eens een stofvlok dwarrelt, maar rustig verder lezen of er op uit trekken. Geen voorbeeldige huisvrouwen voor de preciezen onder ons, maar een sloddervos als ik spiegelt zich met plezier aan zo’n gezellig type 😉
