Sporen

Al wandelend in onze vakantieomgeving viel het me op dat wij mensen zo vaak onze sporen in de natuur achterlaten.

Dieren maken hun sporen ook, natuurlijk. Maar die zijn een heel stuk minder snel te onderscheiden. Daar moet je echt een studie van maken en dan nog….! Ik weet nooit precies welke pootafdrukken behoren bij welk dier. Ik hoor vogels fluiten, geniet er van. Maar welk vogeltje zo vrolijk fluit, kan ik alleen met een app uitvogelen.

Je hoeft echter maar een paar stappen in de natuur te zetten of je vindt wel een papiertje, een plastic dop of nog erger een lege fles of blik.

Kijk nou hier… Daar waren vast een paar gezellige uurtjes doorgebracht. Maar neem je rommel na afloop dan toch mee naar huis.

Nu wordt het een bron van gevaar voor dieren die zich verwonden. En met felle zon is een vonk zo ontstaan en hebben we weer een brand.

Het schijnt dat mensen intelligente wezens zijn, maar soms ben ik daar niet zo zeker van.

Communicatie

In deze tijd van snel internet en apps voor van alles en nog wat, zou je denken dat een gemeente als Rotterdam geen moeite heeft met de communicatie. Maar dat kan toch een beetje tegenvallen.

Vorige week zette Leo keurig op tijd, net als alle andere buren, de GFT-bak buiten om geleegd te worden. Dat gebeurt om de andere week en de bak voor het gewone afval wordt de andere week geleegd.

Bron: Google foto’s / Roteb Rotterdam

Tot onze verbazing stonden alle bakken in onze straat er ’s avonds nog steeds, vol. Het kan gebeuren dat de straat was versperd door een auto of ander obstakel. Dus gebruikte Leo de gemeente-app voor een melding. Geen reactie. Nog een keer appen, nog steeds geen reactie.

Toevallig kwam hij er achter dat de betreffende app was vervallen en dat een andere geopend moest worden. Dus zaterdag nog maar weer eens geappt. Dit maal was de reactie “dat het in behandeling was”.

Maar eindelijk, na vele telefoontjes en appjes, ook van buren, kwam er ’s maandags een klein vuilniswagentje. Eigenlijk totaal niet geschikt voor de taak. Maar goed, de bakken werden (provisorisch) geleegd. Weinig oplossend vermogen voor zo’n grote stad… 🙁

Zoeken

Als ik bezig ben met knutselen, is mijn kamertje binnen no time een enorme chaos. Wie het ziet, schudt zijn hoofd maar ik weet meestal alles terug te vinden.

Zo nu en dan ruim ik op. Er kan meestal wel het een ander in de prullenbak en wat een vaste plaats heeft, krijgt die ook weer. Sommige dingen worden logischer opgeborgen.

Laatst gaf ik een stempeltje , dat ik vaak gebruik om de postzegelcode in te zetten, een andere plek. Zo, nou lag het zo voor het grijpen….

En toen de volgende dag kon ik het niet meer vinden. Dat maakt me kriegelig. Heb ik het dan weggegooid? Nee, dat wilde ik nou juist bewaren. Begin ik nu echt af te takelen? Alles doorgelicht, prullenbak gecontroleerd. Maar nee, weg. Opnieuw zoeken, op de meest onwaarschijnlijke plaatsen. Maar nee, weg.

Drie dagen later… de zon scheen, het licht viel anders. En daar zag ik het zomaar. Vastgeplakt op een perspex plaatje, met aan de andere kant een ander (kerst)stempel. Gewoon, midden in het zicht.

Opgelucht en toch… dat ik toch zo heb lopen zoeken. Terwijl het praktisch onder mijn neus lag.

Sporen

Spoor zoeken, sommigen kunnen dat als de beste. Ik niet, want ik zie geen verschil in een hertehoef of hondenpoot. Ik kan ook geen drollen onderscheiden of determineren.

Maar de sporen van de grootste natuurvervuiler, de mens, die zie ik maar al te veel. Van snoep-papiertjes, blikjes, flesjes tot papieren zakdoekjes of bananenschillen…

Bananenschillen? Ja die ook. Weliswaar afbreekbaar al duurt het lang. Maar dat plastic etiketje blijft zichtbaar en vergaat voorlopig niet. Daarbij is een banaan een exoot in onze natuur, net als sinaasappels.

Ik vind het onbegrijpelijk dat mensen allerlei spullen meesjouwen in hun rugzak. En als de inhoud dan opgegeten is, pletteren ze het afval in de natuur. Je kunt het toch gewoon weer mee terug nemen en thuis in de kliko doen….?

Troep

Ergeren jullie je soms ook zo aan alle troep die her en der in de natuur ligt. Ik kan maar niet begrijpen dat mensen spullen vol mee sjouwen en dan de lege blikjes, flessen en verpakkingen achter hun kont in de natuur laten liggen.

Dat begrijpt Iris Scheffers ook niet. Ik kwam haar vorige week tegen tijdens een wandeling. Ze sjouwde met een grote zak lege blikjes. We raakten in gesprek en ze vertelde dat je zo’n zak bij de gemeente Rotterdam kunt ophalen en er dan zo’n handige grijpstok bij krijgt. En dan is de achterliggende gedachte natuurlijk dat je die grijper gaat gebruiken en die zak vol met vieze troep vult en in de kliko gooit.

Ik vind dit wel een heel mooi voorbeeld. Want als je Iris aan het werk ziet gedurende haar wandeling, dan zul je je rommel niet op de grond gooien. Zelf heb ik zo’n zak (nog) niet gehaald, want ik laat nooit rommel in de natuur achter.

Maar voor wie het nog wel doet, neem voortaan je troep gewoon weer terug in je tas. Het is tenslotte leeg, dus zwaar is het allerminst. En dan thuis alles in de vuilnisbak, waar het hoort. Of in de tas voor het statiegeld, nog beter.

Want al duurt het nog tot 1 januari 2023, blikjes worden straks ook geleverd met statiegeld. Je gooit je spaarpot toch niet weg!

Iris meldde me dit nog:
als je een mail stuurt naar info@kleurrijkbuiten.nl komt de gemeente de knijper plús een rol stevige zakken bij je thuis brengen. Zak vol? Mailtje sturen en ze pikken ’t thuis bij je op!

Rotzooi

Komt Marthy zo nu en dan op haar wandelingen in de Ardeche nog wel eens iets gezelligs en mooi vervallen tegen, hier is het meestal het tegenovergestelde. Dit is een foto van ergens in Rotterdam. Niet echt fraai, toch?

Ik begrijp niet dat mensen hun afgedankte spullen zo nonchalant op straat dumpen.

Het kan natuurlijk zijn dat de afspraken met de gemeente niet helemaal overeenkomen met jouw sloop- en renovatiewerken. Maar moet het dan zo?

Het zou een stuk schelen als we allemaal wat meer rekening met anderen zouden houden.

Rommel

Dat je al die papierrommel niet in je huis wilt hebben, is natuurlijk heel begrijpelijk.

Maar moet je dan een ander opzadelen met jouw troep? Die bak mag ook wel wat vaker worden geleegd, maar er zo’n rotzooi van maken vind ik toch wel heel erg vervelend.

Ik zou de hele handel, mopperend dat wel, weer mee terug nemen en later weg gooien.

Peuken

Wanneer we staan te wachten op een metro, schalt steevast de stem van de omroepster over het perron. “Wij maken u er op attent dat roken verboden is op alle perrons en stations van de metro“.

Wij roken al jaren niet meer, dus op ons is die boodschap niet van toepassing. Maar er zijn beslist hordes mensen die nog wél roken. En dat die dus geen sigaret mogen opsteken op een perron dat volkomen in de buitenlucht ligt, vind ik nog steeds vreemd. Binnen, ja dat is begrijpelijk. Niet alleen voor de luchtkwaliteit, ook in verband met brandveiligheid. Maar buiten? Ik vind het nog altijd erg betuttelend. En een inbreuk op iemands vrijheid. Want ook al is roken slecht, je hebt nog steeds een eigen keuze.

Veel mensen steken dus hun rokertje maar op even buiten het perron, met als neveneffect een enorme peukentroep.

Onbegonnen werk…

Op weg naar mijn wandelclub loop ik langs deze betonnen kist. Ik ken ze wel, er staan er diverse in de wijk. Het is een rattenval. Sinds het verboden is om ratten met rattengif te bestrijden, plaatst men deze kisten. De ratten die er in terecht komen, worden afgemaakt. Rattengif is niet iets wat zo maar op straat gelegd kan of mag worden.

Dat er zo veel ratten zijn, komt voor een groot deel doordat mensen overal voedsel laten liggen. Tja, een hamburger of een par cakejes wordt soms ook een beetje te veel voor onze toch al wel doorvoede lijven. Laat dat dan toch niet slingeren. Neem het mee naar huis en gooi het in de vuilnisbak.

Maar dat is toch een beetje te veel gevraagd van de mensen. Dus ligt er naast de rattenval een doosje met nog een flink stuk cake er in. Ja, zo blijft het dweilen met de kraan open….!

Feestje gehad…?

Feestje.jpgZomaar een wat grauwe dag en dan zie je dit. Als het nou net na Oud en Nieuw was, of na Pasen, Pinksteren…. Maar nee, gewoon doordeweeks. Zoiets intrigeert me. Wie zou het er hebben neergezet, en waarom ineens zo veel? Is er een huis leeg gehaald, kregen studenten ineens de geest en moest het huis spic en span gemaakt omdat er ouders kwamen? Tja, dat kan ik me natuurlijk wel afvragen, maar antwoorden zal ik niet krijgen. En waarom zou ik het moeten weten? Nieuwsgierig Aagje spelen…? Foei toch! Waar bemoei ik me eigenlijk mee…?
Nou ja, dan maak ik er een blogje over. Want met een beetje fantasie is er elke dag wel wat te schrijven…. 😉 😉 😉