 |
Zie de reizigers strompelen op weg naar Kakegawa. In de tijd van Hiroshige bestonden en er nog geen treinen, was iemand zich bewust van het comfort dat er in deze tijd is. Want nu hoeft niemand meer te voet te sjouwen. Heel Japan is voorzien van prima spoorweg-verbindingen. De trein hier is een goederentrein, maar met de shinkansen is de treinreis een genot, met alle gemakken aan boord. |
Collectie: Tokio National Museum
| Op de Tokaido-weg wisselen de landschappen zich af. Van de drukke stad naar het rustige en bijna verlaten platteland. Het is nog een lange weg naar Shimada, en dan moet ook nog de rivier worden overgestoken.Misschien is er niet eens zo veel veranderd in al die eeuwen, want het landschap ziet er nog steeds verlaten uit en ook de rivier is er nog. In de verte ligt nog steeds Shimada… |  |
Zo’n etalage trekt natuurlijk onmiddellijk de aandacht. Een regenboog van lederen handschoenen. Ik wist niet dat ze nog verkocht werden. Het leek me zo ouderwets. Maar ja, dit is dan ook in Brussel, waar de dames net iets chiquer zijn en dus niet zonder handschoenen de deur uit gaan. En ja, ze moeten natuurlijk qua kleur wel matchen met de tas en schoenen. Dus wat heb je nou aan één paar?
Collectie: Tokio National Museum
| Het is vroeg in de morgen en in Fujieda moet de markt bevoorraad worden. Dragers lopen af en aan en sjouwen met de zware handelswaar. Druk zal het ook nu nog wel zijn, maar de winkels hebben een heel andere uitstraling. |  |
De staking van de schoonmakers lijkt voorbij, maar de rommel is nog niet opgeruimd. Dat wordt nog een mega klus!
Wat mij bevreemdt is dat niemand schijnt te doen, wat het meest voor de hand ligt: je eigen afval meenemen.
Onbekommerd laten de mensen hun rotzooi achter zich liggen. Prullenbak vol, mieter het er naast. Niemand die zich zorgen maakt over de stank, de verrotting en de stations die als maar viezer worden.
Al diverse malen ben ik hier langs gereden vanuit Rotterdam – via Gouda – naar Amsterdam. Ze liggen bij een station, ik meen Amsterdam-Muiderpoort. En telkens denk ik “waarom liggen die dingen hier en waar dienen ze voor?”
Het zullen wel onderdelen zijn voor de bouw van de spoorweg, al lijkt het wel een verzameling afgedankte laden. Maar veel te groot en te zwaar, dus daarvoor onbruikbaar.
Het zal wel een raadsel blijven, maar goed. Zo’n foto past trouwens mooi in het weekthema van Stuureenfoto. Dus wie weet, vind je ook zoiets in je archief. Je kan altijd meedoen!
Collectie: Tokio National Museum
| De reizigers verlaten de kust en moeten over een smalle pas, langs een wild stromende beek naar Okabe. Niet het gemakkelijkste deel van de weg, want alles gaat te voet. En ook in deze tijd is het voetpad nog steeds lastig. Vanuit de lucht zie je de besneeuwde toppen van het ruige gebergte. Maar te voet hoeven we niet meer, we nemen de trein tegenwoordig. |
 |
Beertjes hebben een speciale betekenis voor mij. Ik schreef al eens over mijn reisbeertje, dat alle reizen met me mee gaat, hangend aan mijn rugtas.
Soms kom ik onderweg een speciaal beertje tegen, dan moet dat beslist gekocht worden. Zoals de Berlijnse beer en de beer van Prideaux-house. Ze krijgen een plaatsje in onze slaapkamer.
Bij Stuureenfoto is het thema deze week ook Knuffelbeesten. Neem een kijkje en misschien wil je ook wel een foto van jouw knuffelbeest insturen.
Collectie: Tokio National Museum
Natuurlijk willen ook de Tokaido reizigers zo nu en dan wel even rusten en iets drinken. Hier in Mariko staat gelukkig een herberg, waar ze hun dorst kunnen lessen.
| De herberg van nu in Mariko likt wel heel erg op de houtsnede van Hiroshige. Zou dat nou echt nog steeds dezelfde herberg zijn?
Het ziet er wel erg oud uit. Mocht je er een keer langs komen, kun je er in ieder geval een kopje thee nemen. |
 |
Och, hoe veel bergen, hoeveel rivieren moeten we nog overgaan? Zal ik dan het land bereiken waar mijn eenzaamheid tot een einde komt. Vandaag, als altijd, reis ik door.
Dit gedicht van Wakayama Bokusui (vrij vertaald) staat als commentaar bij deze houtsnede in het kleine boekje, dat ik vorig jaar kocht en de aanleiding is voor al deze blogjes.
Het is het zicht op Fuchu, met telkens weer de Fuji op de achtergrond.
Collectie Tokyo National Museum
| Voor de kust zie je nu de parachutes van de skydivers, die zich laten leiden door de wind. |  |
