Zo nu en dan zie ik op straat ineens iets waar ik erg om moet lachen. Zoals vorige week in Hattem. Op weg naar het restaurant kwamen we langs een slijterij, waar dit bord stond.
Al dat Valentijns gedoe vind ik nogal overdreven, maar als je jong bent en vreselijk verliefd, nou ja, dan wil je wel een beetje extra uitpakken.
Maar hier worden de oudjes toch op de hak genomen. Al denk ik dat die fles niet wordt weggegeven, maar door de gever zelf wordt opgedronken. Al is het maar om even vergetelheid te vinden… 😉 😉 😉
Tag Archives: reizen
Stuureenfoto
Op mijn andere blog Stuur een foto staat vandaag de vraag of je wel eens in een plaats met een vreemde naam was. Want je komt soms toch heel merkwaardige namen tegen. Plaatsnamen waar nou niet meteen de charme van af straalt. Van zeg nou zelf, wie zou er in Moddergat wonen. Jongste zoon vond het in ieder geval geen toeristische trekpleister, maar appte de foto vooral als curiositeit 😉
Deel dit op:
Timelapse
Uren kan ik me verliezen in dit soort filmpjes. Ik doe het niet te vaak, want anders komt er nooit meer iets uit mijn handen.
Maar deze zo mooi. Een reis van 30 dagen over de wereldzeeën, met stops in wereldhavens als Singapore en Hongkong.
Ik vond hem overigens niet zelf, maar zag enige tijd geleden de link op de FB-pagina van onze oudste zoon. Bedankt dus, Jorik!
Deel dit op:
Herinnering
Vorige week vertelde Marthy op haar blog over de reis die ze dit jaar in Italië maakt. Dat bracht zoete herinneringen naar boven. In 1992 ging ik met een groep schildervrienden voor het eerst naar Toscane. We bezochten Florence, Siena, Montepulciano en ik was betoverd door de prachtige natuur van het land.
Na een paar jaar gingen Leo en ik samen naar Italië. En ook Leo was meteen onder de indruk. We huurden een auto en reden op de bonnefooi onze neus achterna. En zo kwamen we terecht in Montalcino. Van daaruit maakten we tochten naar bezienswaardigheden in de omgeving, zoals de “Abbazia di Monte Oliveto Maggiore”. Van buiten en van binnen zeer de moeite waard. En ik herinner me de prachtige zang die bij de trouwdienst uit de kerk klonk. Als ik terugdenk, krijg ik weer kippenvel.
Marthy bezocht de abdij van Sant’Antimo. Ik dacht dat het dezelfde kerk was, maar er blijken daar nog meer juwelen van bouwkunst te zijn.
Ik zou er zo wel weer naar toe willen… Misschien… volgend jaar…?
Deel dit op:
Foto maken
Een foto maken. Hoe vaak doen we dat tegenwoordig? Nou, héél vaak. Zelf haal ik te pas en te onpas camera of smartphone te voorschijn. En dat doen er ook velen met mij.
Deze meneer had bedacht dat hij nou wel eens een foto zonder medemensen wilde maken. Hoe, ja … hoe? Want in Wenen is er nauwelijks een foto mogelijk zonder anderen. Maar kijk, hij had er nou toch iets op gevonden. Hij maakte een foto van de binnenkant van een koepel. Ik weet niet eens meer of dat nou echt zo mooi was. Zo was ik gefocust op die man. Languit lag hij daar, Midden in een enorm portaal, tussen de koetsjes die af en aan reden, de drommen toeristen die in en uit liepen.
Maar hij heeft zijn foto! En ik ook natuurlijk 😉
Deel dit op:
Naambordje
Snuffelend door mijn foto’s vond ik dit naambordje. Ik fotografeerde het tijdens één van onze wandelingen in een klein stadje in Midden-Nederland. En zoals te verwachten is bij een naambordje, staat de naam van de bewoonster er op, maar die heb ik onleesbaar gemaakt. Kwestie van privacy, nietwaar? Maar het is veruit het meest originele naambordje dat ik ooit tegenkwam!
Deel dit op:
Wenen
De laatste dag in Wenen hadden we nog alle tijd. Het vliegtuig zou pas in de avond vertrekken, dus pakten we het openbaar vervoer en gingen naar het Hundertwasserhaus. De autodidact Hundertwasser (1928-2000) proppageerde in het begin van de jaren tachtig een architectuur met mer oog voor de mensen en de natuur, die een grote plaats in zijn gebouwen inneemt. Bomen en planten groeien welig op balkons en vensterbanken en hebben ook een luchtzuiverende werking. Heel ecologisch en dat is dan weer modern in deze tijd. Ook de vele heldere kleuren en versieringen met grillig mozaïek maken de gebouwen in meerdere opzichten interessant en foto-waardig.
Deel dit op:
Cambridge
Bloedheet was het, toen we Cambridge bezochten. We logeerden niet ver van een Park&Ride parkeerplaats. Maar door een misverstand kwamen we in de plaats Newmarket uit en moesten we een heel stuk terugrijden. We stonden ook nog in de file, niet voor auto’s maar voor een hele stoet paarden. Niet zo verwonderlijk, want Newmarket bestaat voornamelijk uit paarden, paardensport, races en alles wat daarmee samenhangt.
Maar uiteindelijk kwamen we toch in Cambridge aan. We vonden de stad wat bekakter dan Oxford. Er zijn hele mooie stukken, maar de sfeer leek anders. Duurdere winkels, deftig aangeklede dames en heren, veel zwarte pakken, jacquets en hoge hoeden in de portierloges van de Universiteit. Kortom, alles iets minder losjes. We hadden geen vast plan en liepen op goed geluk richting rivier. En daar was het in de schaduw onder de bomen echt heerlijk. Op de rivier probeerde een hele groep Nederlandse jongens en meisjes onder luid gejoel vooruit te komen met zo’n punter. Maar dat viel nog niet mee. Wij lieten ons punteren en genoten ontspannen van het uitzicht op de fraaie gebouwen en tuinen van de colleges. We maakten talloze foto’s, maar jammer genoeg kwam Leo op het eind van de dag tot de ontdekking dat hij zijn camera verloren was. Er zat een adreskaartje bij, dus hoopten we dat ie zou worden opgestuurd. Maar helaas, dat gebeurde niet.
Deel dit op:
Thuis
Voor Kerstavond nog even dit filmpje bekijken, zo schattig!
Deel dit op:
Poppetjes
Die kussende Delfts blauwe poppetjes zijn zeker een beetje uit de mode. Nu zag ik deze in een winkel toen ik door de hal van het Rotterdamse Centraal Station liep. Ze zijn kleurig, hebben zwiebelbenen en kijken frivool. Maar toch…..
