Zelfgemaakt

Al een hele tijd lag er een lap (gordijn)stof in mijn kast met het plan om daar een tas van te maken. Ik wilde een echte vakantietas, waar alles wat je zoal op een dag meeneemt, ook in past. Een tas die af te sluiten is, maar toch de belangrijkste dingen voor het grijpen zijn. Een tas die niet te zwaar is, die over mijn schouder gedragen kan worden en er dan niet afglijdt. Een tas met een wensenlijst, zal ik maar zeggen.
Net voor ik naar Wenen ging, besloot ik om het idee uit te voeren. Dan had ik mooi de gelegenheid hem uitgebreid te testen.
En was mijn tas nou echt zo handig? Jazeker, want erin zit alles wat er niet zo maar uit te pakken mag zijn, netjes achter een rits. Voorop zitten vakken voor een zonnebril (of paraplu, dat hangt er van af) en achterop twee vakken voor folders, stratenplan en een boekje. De brede band is lang genoeg om schuin over te dragen en blijft netjes zitten. En niet onbelangrijk, de tas zelf is lekker licht, hij weegt slechts 170 gram.
Die lap stof is nog lang niet op, dus misschien maak ik er nog wel eens een.

Tas (voorkant) met alles wat er in past

De achterkant, met folders en boekje

Wenen

  Vorige week was ik in Wenen. Ik had geen idee dat die stad zo mooi zou zijn, zo schoon en zo veel te bieden had.
Allereerst is het een stad met zoveel schitterende gebouwen, die prachtig onderhouden zijn. Er is bijna geen straat of plein of je vindt er wel een foto-onderwerp.
We hadden geluk, het was stralend weer. Dus werd het heel veel lopen om al het moois te bekijken. Maar voor de langere afstanden was er het openbaar vervoer. Ik had me thuis al georiënteerd en vriendin en ik namen elk een weekkaart, ook al bleven we maar 5 dagen. Die kaart is geldig van maandag tot en met zondag en kost Euro 15,00. En voor dat bedrag kun je dan een hele week lang met elke bus, tram of U-bahn de stad doorkruisen.
Er zijn vele andere mogelijkheden, dus ga je naar Wenen kijk dan eens hier. Want wie de vele musea wil bezoeken, kiest misschien voor de Wienkarte.

Even weg

Oeps, helemaal vergeten een blogje te maken. Maar ja, ik was dan ook gisterenavond pas laat (na even) thuis uit Wenen. En dan moet er natuurlijk bijgepraat worden, foto’s bekeken en koffer uitgepakt.
Vandaag zijn Irene en ik nog Rotterdam ingegaan en dan schiet het bloggen er een beetje bij in.
Dus sla ik vandaag een keertje over. Binnenkort vertel ik wel iets over wat wij allemaal in Wenen gezien en gedaan hebben.

Springlevend

Hij is al 106, maar dat zieje niet aan hem af. Hij danst het vliegveld op, na een reis door Noord-Amerika, Europa en Afrika. Niks comfortabel met auto en chauffeur, maar met het openbaar vervoer. Het leverde hem een vermelding op in het Guinness Book of Records, want hij is de oudste persoon die dit voor elkaar bracht.

Bron: De Telegraaf 18-8-2012

Zulk nieuws vrolijkt heel mijn dag op!

Trappen

Dit is mijn vriendin Irene uit Essen en ze staat in Parijs op één van de vele trappen die Monmartre rijk is. Dat was vorig jaar.
Dit jaar gaan we weer samen op stap, nu naar Wenen. En daar gaan we natuurlijk van alles bekijken, heel veel wandelen, lekker op terrasjes zitten en genieten van alles wat er om ons heen te zien is.

Trappen is trouwens ook deze week het thema bij Stuureenfoto

Onderweg

Wie reist ontmoet veel mensen. Met sommige heb je totaal geen contact, omdat de taalbarrière dat verhindert. Sommigen willen ook niet gefotografeerd worden en dat begrijp ik ook wel. We zijn tenslotte geen aapjes!
Maar toen ze even was afgeleid, kon ik het toch niet laten deze vrouw op de markt in Bac Ha (Vietnam) te fotograferen. Ik vind haar zo mooi, dat een vergroting zelfs al vele jaren op onze werkkamer hangt.

Even weg!

Vandaag geen uitgebreid blog. We gaan een dagje treinen, dus geen tijd om te schrijven.
Waar gaan we naar toe? Dat is nog even een geheim en hangt er van af welke trein het eerst vertrekt als we op het station aankomen. Tot later!!

Bordje

Straatnaambordjes is het thema van deze week bij Stuureenfoto. Al zoekend tussen alle foto’s op de computer kwam ik een bordje tegen van de Bauhofstrasse. Niks bijzonders, een heel doodgewoon bordje. Waarom had ik dat nou toch gefotografeerd? Maar de volgende foto gaf het antwoord: omdat we daar de auto hadden geparkeerd en hem zo weer gemakkelijk konden terugvinden. Welke stad? Helaas, geen idee, maar wel ergens in het noorden van Duitsland, tijdens onze vakantie in Mecklenbrug-Vorpommern.
Met Photoshop waren de twee foto’s gauw tot één geheel gemaakt:

Trammetje

In bijna elke stad gebruiken wij bij voorkeur het openbaar vervoer. Dat deden we ook in Istanbul, waar we natuurlijk met dit trammetje mee wilden. Het is alweer een tijd geleden dat wij er waren. Het trammetje was oud, maar nog in perfecte staat. Zonder één krasje op de ruit. Zou het nog zo zijn?

Moeder en kind

Moederdag vandaag, dus een daarbij passend onderwerp bij Stuureenfoto en ook hier.
Zo te zien gaat deze moeder straks. samen met haar zoontje, een grote pan jam koken. Zodat ze ook in de winter nog iets van de zomer kunnen proeven? Of omdat het goedkoper (en veel lekkerder) is? Misschien wel omdat het zo gezellig is samen met de kinderen te kokkerellen. Of is dat iets wat nog heel normaal is in Litouwen, gewoon je eigen jam koken?