Schoon

Nee, deze zwarte strepen en vlekken zijn geen graffiti, maar vormen een kunstwerk op de muur van de metro in Tokyo. Maar de kunst is niet de reden waarom ik deze foto plaats. Want kijk maar eens naar het hele plaatje: wat zie je? Niets geen rommel, geen papiertje, geen peuk, geen kauwgommetje. En dat in een stad waar miljoenen mensen per dag gebruik maken van dit station.

Zo schoon vinden we het hier niet. Schoon is ook het thema van deze week bij Stuureenfoto. Heb je ook een foto die past in dit thema, doe dan mee!

Spreuk van de week

  Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een.

Het ware ontdekken is niet het vinden van nieuw land, maar het oude land bekijken met nieuwe ogen.
Marcel Proust

Achter de muur

De huizen hier staan langs de Arno in Pisa. Maar dat doet er niet zo toe. Er had ook een foto van Amsterdam, Beijing of weet ik waar kunnen staan. Want waar het mij om gaat is wat leeft er achter de muren? Waar dromen de bewoners van, denken ze aan …. Dat zal ik wel nooit weten, maar ach, het zal wel net zo zijn als bij ons. Soms verdriet, soms feeststemming, soms angst, van alles wat. Want zoveel verschillen we toch niet van elkaar?

PS: deze foto had ook gepast bij het weekthema van Stuureenfoto. Neem eens een kijkje en doe mee!

Reizen

Soms is alleen een naam voldoende om je weer helemaal terug te brengen naar die ene plaats, waar je zulke leuke herinneringen aan hebt.
Zo stuurde onze oudste ons laatst een sms-je vanaf zijn vakantieadres. Hij beschreef met verve het prachtige uitzicht over het plein van Cacerés. Er rinkelde een klein belletje, want daar waren wij toch ook geweest? Even googlen en ja hoor, ik wist het weer.
Hier waren wij in 2011, met schoonzus en zwager. De beroemde spaanse zon liet het die vakantie een beetje afweten, helaas. Maar het grote plein, Plaza Mayor,  was en bleef een plaatje. En ik herinnerde me ook meteen weer die gigantische regenbui, waarvoor we toen schuilden.

Goud

Het kasteel van Schwerin (Duitsland) lijkit op een sprookjesslot, met zijn prachtige tuin en gouden koepel. Het slot heeft een roerige geschiedenis. Al in 973 werd op deze gebouwd, maar in 1857 werd het verbouwd tot zo het er nu uitziet. Koningen en prinsen hebben er gewoond; in de DDR-tijd huisvestte het een opleidingsinstituut voor kleuterleid(st)ers en nu zetelt is het parlement van de deelstaat er. Ruimte zat, want er zijn 653 vertrekken.

Het kasteel is voor bezoek geopend, maar wij waren er te kort om dat te kunnen doen. Misschien ene volgende keer?

 

Pisa

Het was de tweede keer dat wij in Toscane waren en nu wilde ik dan toch wel een keer naar Pisa. Om de scheve toren met eigen ogen te zien. En ja, hij staat echt zo scheef. Eigenlijk buiten de stad staat hij, met de Dom en het Baptisterium op het Piazza dei Miracoli.

   
We vertrokken redelijk vroeg met de bus vanuit Lucca en dachten dat het nog niet zo druk zou zijn. Nou, dat was het wél. Hordes toeristen van overal gaapten de scheve toren aan.
En wij? Wij hebben ons ook heel erg vermaakt met het kijken naar al die mensen. Vooral naar diegenen, die probeerden een foto te maken, waarop ze de beroemde toren tegenhouden of juist omver proberen te duwen.

Hoog

  “Meneer, wilt u dat pak daar bovenop even pakken, u bent veel langer dan ik”. Het is een vraag die Leo regelmatig te horen krijgt en hij helpt natuurlijk de vriendelijke (oudere) dames om hun lievelingskoekjes, snoepjes, likeurtjes of wat dan ook te kopen.Maar in ons hotel in Lucca stond ook mijn lange man toch wel eventjes raar te kijken toen hij zijn kleding in de kast wilde hangen. Een kast van bijna 2,5 meter hoog en de roe voor de broeken en overhemden bijna onbereikbaar. Met veel moeite lukte het hem om een hangertje te pakken. Gelukkig was er voor de kleine mens een stok voorhanden, zodat ook die zonder hulp zijn/haar kleren kon ophangen en weer pakken. Een nieuwe vorm van Italiaans design?
We hebben er hartelijk om gelachen, want voor de rest was ons hotel prima.

Zelfgemaakt

Duizenden foto’s heb ik de afgelopen jaren gemaakt. Heel veel foto’s nam ik gedurende onze reizen. Dat ging eerst nog met een “ouderwetse”” analoge camera. En bij thuiskomst werden die foto’s afgedrukt en met een verhaal in een zelfgemaakt foto-album geplakt. Het is nog steeds een mooie en tastbare herinnering aan Toscane, China en Indonesië.
Dit is het album van China, onze eerste grote reis. Al op de eerste dag kochten we van een oude man in Shanghai een tekening, die nu op de omslag is geplakt.

Met de komst van de digitale camera belandden de foto’s natuurlijk eerst op de computer. En bij speciale gelegenheden wordt er nog wel eens album gemaakt, maar dat komt dan van een grote winkelketen. En eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo boeiend meer.

Dagje treinen

Echtgenoot stelde vorige week een rondje Nederland met de trein voor. We hadden nog onze “vrij reizen”kaartjes en wilden die niet laten verlopen.
Dus vertrokken we gisteren al vroeg van huis om via Amsterdam naar Enkhuizen te reizen. Even koffie gedronken en daarna met de boot naar Stavoren. Dan boemelend naar Leeuwarden en vandaar ook met een boemeltrein naar Groningen.
Groningen kennen we van de tijd dat onze oudste er studeerde en we komen er nog steeds graag terug. Dus even door de stad gelopen, glaasje wijn gedronken en heerlijk gegeten.
Daarna weer terug richting Rotterdam, via Zwolle en Almere, zodat we de nieuwe Hanzelijn ook eens konden proberen. Dat is een beleving op zich. Onderweg zie de grote grazers van de Oostvaardersplassen in een bijna on-Nederlands landschap.
De laatste etappe was van Duivendrecht terug naar Rotterdam.
Gewoon fijn, met de trein.
 http://www.visionair.nl/wp-content/uploads/2011/04/trein.jpg