De reizigers zijn bijna in Odawara, aan de rivier Sakawa. Ze gaan te voet en waden door het water of gebruiken een vlot. In de verte zie je de stad liggen.
Collectie: Tokyo National Museum
| Nu ligt er een brug over de rivier, dus hoeven de reizigers niet meer te waden. In de verte ligt het moderne Odawara. Dat is een stuk groter geworden en de gebouwen een stuk hoger dan in Hiroshige’s tijd. |  |
Oiso is de volgende pleisterplaats op de Tokaidoweg. Het regent dat het giet en de reizigers zitten weggedoken onder hun jassen. Gauw een schuilplaats zoeken in dit stadje.
collectie Tokio National Museum
En zo gaan reizigers nu door Japan, bij voorkeur met een (super)snelle trein. Alleen de naam (Tokaido) van één van de lijnen herinnert nog aan oude tijden.
bron: internet/flickr
Hiratsuka is de volgende pleisterplaats op de Tokaidoweg.Het is een idyllisch plaatje, van stress of rumoer lijkt geen sprake.
Collection of Tokyo National Museum
 Bron: http://blog.japanican.com |
 Bron: http://buyo.blogspot.nl Op dit blog vind je een foto van hoe het er nu uitziet en dat is een stuk minder idyllisch en landelijk. |
Maar omdat Hiratsuka ook bekend is om het Tanabata-festival, zocht ik op internet een foto van dat evenement.
Langs de Tokaido-weg lagen niet alleen herbergen voor de reizigers, maar ook vele tempels, met prachtige toeganspoorten, Torii. Zo’n Torii markeert de overgang tussen de profane (gewone) wereld en de heilige wereld. Waarschijnlijk leidt deze poort naar de Yugyoji tempel.
bron: http://kiritz.jp/2012/09/hiroshige-the-fifty-three-stations-of-the-tokaido/
| Ik weet niet of de huidige tempel nog dezelfde is als in de tijd van Hiroshige, maar dit is een foto van de Yugyoji tempel nu. |
 bron: Google Earth |
De volgende etappe op de Tokaido was Totsuka. Hiroshige toont hier een ruiter, die van zijn paard afstijgt en van plan is het theehuis te bezoeken. Totsuka ligt een dag reizen vanaf Nihonbashi. Tijd dus voor een welverdiende rustpauze. 
 |
Ook nu komen reizigers aan in Totsuka (een deel van Yokohama), maar dan met de trein. Ongetwijfeld zijn er nu ook diverse theehuizen om even uit te rusten. Al kun je ook in de trein een hapje eten of iets te drinken kopen. |
| Bij het zoeken naar een onderwerp voor Stuureenfoto van deze week dacht ik in eerste instantie aan een foto die ik maakte in Lissabon. Voor die trip kende ik Pessoa nauwelijks. Maar we zagen hem daar elke dag. Dit beeld stond namelijk bijna voor de deur van ons hotel. Eigenlijk staat het voor de deur van Café A Brasileira, een prachtig café in jugendstil. Als je in Lissabon bent, moet je het zeker gaan zien. Het hoort bij de stad, net zo als de leuke trammetjes, de fado en de heerlijke Pasteís de Belém!
|
 bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Fernando_Pessoa |
Hodogaya is de vierde rustplaats op de Tokaido-weg die Hiroshige weergaf. Er is al een groep reizigers aangekomen, maar dan komen over de brug nog eens dragers met grote kisten.
Nu is Hodogaya een onderdeel van Yokohama, met een grote chemische fabriek. Maar het is ook de rustplaats van vele Engelse, Australische, Nieuwzeelandse en Indiase militairen, die in de Tweede Wereldoorlog omkwamen.
De begraafplaats ligt slechts 300 meter verwijderd van de oude Tokaido-weg.
Tot mijn grote schande moet ik bekennen dat ik niet meer precies weet waar in Krakow ik deze foto maakte. Was het de synagoge? In ieder geval een oud Joods gebouw. Wat ik nog wel weet, is dat wij de enige bezoekers waren. De ruimte was groot en vrij leeg en de teksten op de muren waren hier en daar vervaagd. En het was er stil, doodstil.
Stilte is deze week ook het thema bij Stuureenfoto.
Het leukste van reizen vind ik dat je soms zulke gewone dingen ziet, die toch heel opmerkelijk zijn. Zo ontdekte ik dat in Londen ongelofelijk veel wasserijen zijn. Meestal kleine bedrijfjes, waar je niet alleen je kleding kunt laten stomen, maar ook je overhemden kunt laten wassen en strijken en kleine reparaties kunt laten doen.
Verdwijnen hier de stomerijen uit het straatbeeld, in Londen dus niet. Je ziet er dan ook nog hordes keurige mannen in donkere pakken, netjes gestropdast. En omdat de meeste Engelse 
vrouwen tegenwoordig ook een baan hebben, wordt de was de deur uit gedaan.
Vorige week was ik met vriendin Irene naar Londen. We hadden een hotel in een buitenwijk, maar met prima verbinding naar het centrum. En zo reden wij vele keren over Abbey Road en het wereldberoemde kruispunt. Helaas, niets herinnert meer aan de roemruchte jaren van de Beatles, al staat de studio er nog wel. En die heeft haar webcam op het beroemde zebrapad gericht. En zo te zien, zijn er genoeg mensen die er even hun “moment of fame” willen beleven.
Klik op de foto om de webcam te starten
