Maandag met muziek

Geen woord van te verstaan, maar zeker het aanhoren waard. Persoonlijk ga ik even terug naar China, een onmetelijk en prachtig land met heel veel verschillende aspecten. Reizen jullie even mee?

Als het filmpje niet wil starten, dit is de link

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Weet je nog?

Leo moest vroeger voor zijn werk nogal eens naar het buitenland. Geen lange periodes, maar tripjes van een of twee dagen. Voor de kinderen was dat altijd een belevenis, want hij ging dan vaak met het vliegtuig.

Maar het spannends was de thuiskomst. Wat had papa nou weer meegebracht? Het waren altijd kleine dingen, maar heel vaak zat er ook een reep Toblerone chocola bij. Je kon het hier niet overal kopen en die smaak, de vorm, het maakte het tot iets heel speciaals.

Deze week stond ik bij de kassa van een grote discounter en wat lag daar? Ja, precies diezelfde chocola.

Al was het formaat van de reep aangepast aan onze groot-groter-grootst manie. Niks bijzonders meer…. Jammer!

Quote

Soms is het prima om je bestemming te bereiken via het ons inmiddels vertrouwde navigatiesysteem. Maar eigenlijk vind ik het veel leuker om op de bonnefooi op weg te gaan. We zien wel waar we stranden… we nemen niet de bekende wegen , maar zoeken naar andere alternatieven. Het hoeft niet heel wild te worden, maar zo nu en dan een onbekend weggetje inslaan en heel andere dingen ontdekken, dat is gewoon leuk.

Hotels

Kampeertypes zijn wij beslist niet. Voor ons geen tentje of caravan. Een huisje, dat kan wel. Vroeger was primitief niet zo’n probleem, tegenwoordig willen we toch wel wat comfort.

Maar meestal gaan we in een hotel, wanneer we op vakantie gaan. En dan krijg je in de loop van de jaren heel wat ervaring. Want er is zo verschrikkelijk veel verschil in hotels.

Je hebt de grote, onpersoonlijke keten-hotels met kamers die er overal bijna hetzelfde uitzien. We kozen ook wel kleine particuliere hotelletjes, met gezellige kamers. Klein of groot, daar is geen staat op te maken. We sliepen in leuke kasteeltjes, waar de handdoeken viezig en gescheurd waren. We lagen al eens in een hemelbed, met roze rozen op de gordijnen.

Kamers met enorme bedden, met fraaie stoelen of een formidabel uitzicht. Hotelletjes met net genoeg ruimte om langs het bed te laveren. Badkamers met gammele wc-potten. In China zelfs een hurktoilet, dat tevens als douche gebruikt werd. Kasten te klein, of juist immens groot, te hoog om je kleding op te hangen, zonder planken, met te weinig of juist heel veel hangertjes.

Wat zou het leuk geweest zijn als we van alle kamers nog een fotootje hadden. Jammer, maar daar hebben we niet aan gedacht. Dus kunnen we ook niet meer tellen in hoeveel verschillende hotels we sliepen. Maar het waren er in de loop van de jaren beslist meer dan honderd.

Voorpret

Je hoeft natuurlijk niet te vragen waar wij dit jaar met vakantie naar toe gaan. To good old England 😉
Het duurt nog wel even, want wij gaan bij voorkeur niet in het hoogseizoen. Maar dan kun je natuurlijk al wel genieten van de voorpret. Samen zoeken naar welke plaatsen we zullen gaan, hoe (met de boot of het vliegtuig) en waar we willen logeren. Dat betekende al een paar avonden struinen op internet, op zoek naar leuke hotels. Snuffelen in de boekenkast naar dat ene grote boek over Great Britain en dan gelukkig ook vinden. Dus niet in een opwelling weggegeven. Dat alles maakt zo’n vakantie al bij voorbaat heel erg leuk. En natuurlijk ons verheugen op de reis. Voorpret in optima forma!!

Trouwdag

Eigenlijk vierden we onze 45-jarige bruiloft al afgelopen zaterdag. Met de jongens en schoonzus en zwager maakten we een rondvaart door de Rotterdamse haven en was er een high tea op het ss Rotterdam. Ik verwonderde me dat jongste zoon zo’n grote rugzak bij zich had. Maar daar bleek hij een cadeau in mee te sjouwen. We kregen van de kinderen drie flesjes Texelse likeur met toepaselijke namen: Geluk, Gezondheid en For nou en naggerers. En daarbij een bon die goed is voor een hotelverblijf op Texel, zodat wij dit mooie eiland beter leren kennen. Ook schoonzus en zwager vinden dat we maar weer eens een keertje er uit moeten en gaven een diner- en bioscoopbon. Die gaan we binnenkort maar eens gezellig verzilveren.

Gezellig

Parijs-024Fransen zijn over het algemeen niet zo geneigd je bij hen thuis uit te nodigen. Ze gaan liever gezellig wat eten of drinken in een café. En als de zon schijnt, is het in Parijs een gekrioel van honderden mensen die in een park met elkaar afspreken en gezellig in het gras gaan picknicken. Of het zich gemakkelijk maken op één van de vele banken die overal staan. Deze dames speelden een spelletje. Niks anders dan ik zelf ook vaak doe op dinsdagmiddag. Zij hadden de schaduw van een boom gezocht en gebruikten een dienblad om op te spelen. Ik maakte een praatje en mocht een foto maken. En natuurlijk wenste ik hen beiden evenveel geluk bij het spel 😉

Stapelen

Parijs-005

Al wandelend in Parijs kom je leuke winkeltjes tegen. Met bijzondere etalages, of zo als hier met een leuke collectie. Die blikken zijn allemaal een beetje nostalgisch, ik herkende er zo een paar van vroeger.
Maar de manier van stapelen maakt zoiets juist bijzonder. En nou maar hopen dat de eerstvolgende bezoekster niet juist die ene, die lichtblauwe, helemaal onderin, onder die rooie, ja, dié wil hebben…. 😉

Rugzak

Vorige week kwam mijn nieuwe rugzak binnen. Gemaakt in China, voor een Japans merk, besteld bij een Amerikaans bedrijf en verstuurd van uit Duitsland. Nou, dat is nog eens reis, nietwaar?
Had ik nog geen rugzak? Ja, natuurlijk, al meer dan twintig jaar ga ik op reis met een rugzak. Want dat draagt toch het lekkerst. Maar de meeste rugzakken hebben een of meer nadelen. Allereerst zijn ze of te klein of te groot, of gaan ze niet gemakkelijk open. In grote rugzakken zakt alles naar beneden en dat draagt dan weer ongemakkelijk. De banden zakken van mijn schouders af en irriteren. Je ziet, ik ben niet lastig! Een beetje veeleisend misschien…. 😉
Maar toen zag ik op internet deze rugzak. Ook groot, maar een heel ander model. Het lijkt nog het meest op een flink formaat zak, met een grote opening aan de bovenkant. En die blijft ook stevig open staan, wanneer je wat wilt zoeken. Er zitten flinke handvatten aan, zodat ie gemakkelijk op te tillen is en mee te dragen.
Dit is vrijwel het kleinste model. Een zeer schappelijke prijs, want stel je voor dat je er een kapitaal voor betaalt en dat die dan toch niet lekker draagt.
Maar hij is me comfortabel! Blijft prima zitten, geen afzakkende banden. Er kan heel veel in en dan draagt ie toch opvallend licht. Ik ben er dus heel blij mee.
Klein opvallend detail: het model heet Himawari en dat is japans voor “zonnebloem”. En laat dat nou één van mijn lievelingsbloemen zijn!

Openbaar vervoer

Eerste-lijnOp 9 februari 1968 reed de eerste Metro in Rotterdam én in Nederland. Wat een gebeurtenis! Daar hadden de Rotterdammers eens effe hun mouwen voor opgestroopt. De rit was niet al te lang, maar 5,9 kilometer lang. Geen vergelijk met Londen of Paris, maar wel uniek in Nederland.
Het eerste Metrostel staat tegenwoordig tentoongesteld in het Trammuseum in Rotterdam. Het is helemaal gerestaureerd. Een flinke klus, want Rotterdammers mogen dan trots zijn op hun Metro, erg zuinig springen ze er niet mee om. Na verloop van tijd is dat duidelijk te zien aan bekraste ramen, kapotte stoelen en vieze vloeren en wanden. Tja……, wat zou je daar nou nog over kunnen zeggen?
tweede-lijnInmiddels is het Metronet behoorlijk uitgebreid en maken dagelijks vele tienduizenden er gebruik van.
Sommige lijnen gebruiken we zeker wekelijks, op andere lijnen zie je ons zelden of nooit.
Maar die Metro, die zouden we echt niet meer willen missen.