Boek

Fumiko Miura: Polderjapanner

Het is altijd leuk om te lezen hoe een buitenlander kijkt naar ons land. Wat wij heel normaal vinden, is in de ogen van een buitenlander vaak onbegrijpelijk. Ik las “Polderjapanner” van Fumiko Miura.

Fumiko Miura is getrouwd met een Nederlander en woont inmiddels al weer jaren in Rotterdam. Ze werkt hier en heeft aan de Erasmus Universiteit sociologie gestudeerd. De Japanse leefwijze verschilt heel erg van de onze. In Japan zijn allerlei regels in het sociale verkeer, bij bezoeken en festiviteiten. Wij gaan daarmee veel losser om.

Zo zijn bij een bruiloft niet de ouders en familie van het bruidspaar het belangrijkst, maar krijgt de leidinggevende van je bedrijf een ereplaats bij het diner.

En is een artikel niet te leveren, dan mailt de verkoper dat kortweg. Japanners omschrijven met veel meer woorden en excuses dat het mogelijk nog wat langer duurt voor de bestelling geleverd wordt.

Wij zoeken vaak een leuke cursus uit. Japanners willen een cursus waar je vooral iets van opsteekt en leuk of niet, je doet je uiterste best. Zo zijn er nog heel veel verschillen op te merken.

De schrijfster gaat er vaak heel diep op in. Voor mij had het wel wat minder serieus gemogen. Evengoed toch vaak heel interessant om de verschillen te zien.

Privacy

privacyOp 11 juli blogde ik over de nieuwe regels bij het ophalen van recepten. Ik was toen al benieuwd hoe dit in de praktijk zou gaan. Ik vreesde dat het allemaal wel niet zo’n vaart zou lopen en ja hoor, niks aan de hand…
Vorige week waren mijn medicijnen op. Dus toog ik naar de apotheek. Het aardige meisje tegenover mij kende ik niet. Zij kon onmogelijk weten dat ik mevrouw H. zelf ben. Zo bekend als de bonte hond ben ik nou ook weer niet. Ik vroeg expres om de medicijnen van mevrouw H., niet om mijn medicijnen. Het meisje vroeg om de geboortedatum, die ik natuurlijk meteen gaf. En hup, daar viste ze mijn 3-maandelijkse voorraad pillen al op. Alstublieft mevrouw, prettige dag en tot ziens.  Identificeren…? Welnee….!
Nou kan ik me niet voorstellen dat iemand mijn medicijnen zou willen slikken. Maar stel dat je een flinke voorraad opiaten krijgt, dan is het andere koek. In dat opzicht begrijp ik die privacy regel wel. Maar dan moeten dus alle mensen gecontroleerd worden en aantonen wie ze zijn, met een geldig identiteitsbewijs. Nu is het gewoon een wassen neus!

Ergernis

Elke weggebruiker kent toch wel dit bord, MOET het kennen. Toch zien we dat mensen het volkomen negeren. Op de parkeerplaats bij de supermarkt kun je alleen parkeren door de auto met de neus schuin naar het midden te zetten, waar betonnen randen zijn geplaatst. Wanneer je weg wilt rijden, moet je dus altijd achteruit rijden. Vanzelfsprekend kijk je goed uit en let je op het achteropkomend verkeer dat vanzelfsprekend voorrang moet krijgen. Staan er grote auto’s of busjes geparkeerd, is het vaak een nogal onoverzichtelijk gebeuren. Maar wie goed kijkt, rustig is en beheerst weg rijdt, heeft er geen problemen. Maar wat als er fietsers komen die dit bord negeerden, die rijden zo tegen het verkeer in. En dat is volkomen onverwacht. Ik zeg er dan wat van en meestal wordt me dat niet in dank afgenomen. Bemoeial is nog wel de vriendelijkste term die ik hoorde, maar ook z..kwijf, tr.t werd geroepen. Of “nou en…., boeien….!”, “he je dr last van dan…?”
Stel dat je zo iemand aanrijdt… Niet de schade is het ergste, maar dat iemand gewond raakt terwijl je er niks aan kon doen, lijkt me traumatisch.

Bewaren

Bewaren

Zondag-wasdag

Al weer een tijdje geleden maakte ik deze foto tijdens een wandeling door Rotterdam. Die was hing daar zo mooi en kleurig. De wasvrouw had maling aan ingesleten regels als “maandag-wasdag” want het was echt op een zondag dat ik er langs liep. En wat maakt dat ook uit. Misschien had ze voor de maandag andere plannen, of kwam het beter uit nu ze toch voor de kant lag. Wie zal het zeggen….