Reclame

Reclame op zich is soms al vervelend genoeg, maar sommige uitingen vind ik ronduit ergerlijk.
Zoals deze advertentie van Brabantia. Goeie producten, daar niet van.
Maar waarom moet de aanprijzing ervoor in het Engels? Naar mijn gevoel ook nog krakkemikkig “Google”-engels. Terwijl de zin ook in prima Nederlands geplaatst had kunnen worden. We hebben tenslotte toch een eigen taal, een eigen identiteit.
Doe dus normaal en hou het bij onze eigen taal.

Roken

Ik weet het wel, roken is slecht voor een mens. Ik rook dan ook zelf niet (meer). Maar een etalage vol met ouderwetse rookartikelen en reclameposters levert toch een mooi beeld en een beetje nostalgie op.
Want dit is toch een plaatje waard nietwaar?

We zagen het in Mechelen, waar een tabakswinkelier een soort mini-museum heeft ingericht in zijn etalage.

Onzin

Tja, je kunt als reclamebureau natuurlijk niet tegen je opdrachtgever zeggen dat je de waarheid nooit geweld zult aandoen. Dus een beetje overdrijven mag heus wel.
Maar dit vind ik toch tenenkrommende onzin “met Nobelprijswinnende Hydra IQ technologie”. Wie verzint er nou zo iets?

En wat mag dat dan wel zijn? Nobelprijs, voor wat? Voor de vrede, voor medicijnen, voor wiskunde?
En dan zou het ook nog “dagenlang” hydrateren.. Ammehoela, want verderop staat een soort logootje met “non-stop HYDRA IQ 24 h”. En dat is toch nog steeds maar één etmaal en geen dagen…
En al zorgt de fabrikant al 100 jaar voor onze huid, ik ga dit niet kopen!

Taal

Hoewel ik(bijna) elke dag de spellingstest doe, haal ik echt niet altijd de hoogst mogelijke score. Ik ga vooral onderuit op de moderne woorden, zoals sms-je (dat moet sms’je zijn). Ook advertenties zijn voor mij vaak min of meer onbegrijpelijk, met afkortingen zoals CMOS sensor of DX beeldformaat. Maar “behoud” als zelfstandig naamwoord is toch echt niet met dt!!!

Deze reclamemaker mag dus wel eens terug naar de schoolbanken. Of letten we daar tegenwoordig niet meer op?

Reclame (2)

Soms weet ik niet meer of ik het nou goed begrijp. Neem nou de reclame van Suit Supply, waarschijnlijk toch bedoeld om meer herenpakken te verkopen. Maar wat er nou omzet verhogend aan dit plaatje is? Het is eigenlijk een heel vrouwonvriendelijk reclame. Maar ik ben dan ook van een andere generatie.

Er zijn nog twee andere foto’s te zien op grote billboards. Eén kan er nog wel mee door, maar de derde is ronduit pornografisch.

Reclame

Er zijn mensen die een Nee/nee sticker op hun brievenbus hebben. Die willen er geen folders en geen reclame in, zelfs geen wijkblaadjes. Uit milieu-overwegingen, of omdat ze die rommel toch niet lezen.

Wij hebben dat niet. Dus komen er wekelijks stapels krantjes en aanbiedingen bij ons in de bus. Maken we daar dan gebruik van? Welnee. Het merendeel van al die aanbiedingen hebben we niet nodig. Soms gaat het om boodschappen die ik helemaal niet gebruik, dan zijn het weer “3 voor de prijs van 2” aanbiedingen. En wat moeten we nou met 3x een halve liter shampoo? Of 3x een superverpakking pepermunt? Dat komt nooit op!

Waarom we dan niet zo’n sticker plakken? Omdat we nieuwsgierig zijn. We willen weten wat voor onnutte zaken er nu weer op de markt gekomen zijn. We willen ons verbazen over de apparaten die te koop zijn, zoals telefoons met internet, 300 smsjes per maand, een mp3-speler en een 2 megapixel camera. Die gebruiken wij niet, we doen al jaren met een simpele maar stevige Nokia. Maar dat het te koop is, dat geeft ons een fijn gevoel. En als we het nodig mochten hebben….., dan weten we waar het te koop is.

iPod of eiPott?

De firma Koziol brengt een nieuw eierdopje op de markt en wilde het eiPott noemen. Maar dat mag niet van Apple, die de naam teveel op iPod vindt lijken.

Eerst dacht ik, wat een onzin. een muziekapparaat lijkt in de verste verte niet op een eierdopje. Maar toen zag ik de foto en ja…..

Maar als ik directeur van Apple was geweest, had ik een superorder geplaatst en bij elke iPod een eiPott cadeau gegeven. Veel positievere reclame, toch?