Biscuits

Een biscuitje, of kaakje, zoals wij thuis zeiden. Eenvoudiger dan een koekje, minder duur ook. Maria-kaakjes, Nizza met kokos, Knappertjes, San Francisco en niet te vergeten lange vingers. Ze worden al eeuwen lang gebakken en verkocht. En er wordt reclame mee gemaakt. Daarover vond ik op de rommelmarkt een boek. Met een beetje onderhandelen lukte het me de prijs iets te laten zakken, want het is een klein beetje beschadigd aan de buitenkant. Maar binnen is het een schat aan prachtige foto’s van oude reclame-uitingen en verhalen over de verschillende biscuitfabrikanten.

Roken

12-roken-1 Hoe inzichten veranderen, blijkt wel uit deze twee reclame-uitingen.

Vroeger was deze Marlboro-advertentie heel normaal. Rookten doktoren, verpleegsters, huismoeders en vaders zonder gêne, ook als er kleine kinderen bij waren. Ik heb zelfs wel sigaretten getrakteerd op de lagere school…

Tegenwoordig roken de meeste mensen -als ze nog roken- in de tuin of op het balkon. En zie je deze reclame op de tv:

12-roken-2
Klik op de foto om het filmpje te starten.

 

Och arme!

Oh!!! Wat een drama. De wittebroodsweken zijn voorbij. Met een harde klap viel ze terug op aarde, want haar echtgenoot, de bruut, had haar verweten dat zijn overhemden lang niet zo wit waren als toen zijn moeder ze nog waste. Wat moet ze doen? Vertwijfeld verfrommelt ze het zakdoekje tussen haar vingers. Haar ogen branden van de hete tranen die ze plengde om zoveel onrecht…..

En nou zou ik toch zo graag willen weten welk wasmiddel hier werd aangeprezen. Helaas dat geheim werd hier niet prijs gegeven…

 12-reclame

Oude reclame

Al snuffelend op Pinterest kwam ik regelmatig prachtige voorbeelden van posters en oude reclames tegen. Ik hou van die oude platen met een heel eigen sfeer. En ach, dat verzamelen op Pinterest kost wel tijd, maar geen (fysieke) ruimte en dus maakte ik een bord aan. Daarop staan inmiddels meer dan 700 verschillende reclames, in de vorm van posters, omslagen van catalogi en boeken.

Hieronder een kleine greep uit mijn collectie. (klik op de foto voor een grotere afbeelding)

Wie nog meer wil zien klikt hier.

Tour de France

Zomer betekent niet alleen zon, warmte en vakantie. Zomer is voor mij ook onlosmakelijk verbonden met de Tour de France. Als kind al luisterde mijn vader naar de radioverslagen. Later kwam daar ook de TV bij. En ik ging ook wel eens mee, kijken naar een wielerronde.
Ik vind het ’t toppunt van sport. Pezige mannetjes, zwoegend op twee dunne  bandjes. Moeiteloos laverend over kasseien, asfalt, bergwegen en snoeihard afdalend.
Toen dan ook de Tour de France vanuit Rotterdam startte, stonden we natuurlijk op de Erasmusbrug te juichen.
Maar eerst kwam de reclamecaravaan. En daarin rijden de meest vreemdsoortige wagens.


Ook herinneringen aan de Tour de France? Kijk dan ook eens bij Stuureenfoto, want Tour de France is ook daar het thema van de week.

Kleurtje

In deze tijd van superfoods verwacht je toch niet dat een fabrikant op de markt komt met iets dat eigenlijk alleen een kleurtje aan je water geeft.
Op TV had ik al een reclamevoorbij zien komen, maar vorige week zag ik de flesjes in het echt. Niet te geloven, een miniflesje (inhoud 48 ml) voor Eur. 2,99. Een flesje dat zo klein is, dat je het overal kunt meenemen. Jaja, op je surfplank zeker? Om ook daar je watertje een kleurtje en een beetje smaak te geven. En de prijs? Ik heb echt twee keer moeten kijken. Bijna 63 euro voor een liter, omgerekend. Daar heb je ook een heerlijke whisky voor, of een mooie cognac. Okay, dat is wel een andere categorie 😉 

 

Andere tijden

Ja, dat waren nog eens tijden. Het leven was simpel en vrolijk. Lachende kleuters, die cola dronken. Blije moeders, die zich gesteund wisten door “wetenschappeliojk onderzoek” en dus rustig hun kindertjes vol stopten met bekers sputterend suikerwater. Ach, wisten ze veel… Dat het slecht was, zouden ze pas later horen.
Maar ja, die kinderen zijn volgens mij nu toch de ouders van weer nieuwe blije kinderen, die de producten van de voedselindustrie moeten opeten.
Ach ja, later kun je er gewoon om lachen 😉 😉

Moestuintje

Bij hoeveel mensen zou er nu een schaaltje in de vensterbank staan met kleine potjes, waaruit nietige sprietjes groeien? Bij heel veel, denk ik zo. In ieder geval bij Bettie, die gisteren al een blogje wijdde aan de reclame van Albert Heijn. Ze was me dus net voor.
Ik ga nog niet zo ver dat ik uitkien wie er veel boodschappen heeft, maar beslist geen moestuintje wil beginnen. Maar ik reken wel uit dat ik tenminste 1x zo’n klein potje per keer krijg.

Ik vind het bijzonder dat Appie altijd weer zulke leuke reclamecampagnes bedenkt. Oh ja, er zijn azijnpissers die er niks aan vinden. Nou, die gaan dan maar ergens anders boodschappen doen. Bij Michiel van de Jumbo of zo.Hier staan in ieder geval de potjes naast elkaar. En ik geef ze elke dag trouw water, in de hoop dat mijn eigen groente er uit zal groeien.

De radijsjes piepen al aardig omhoog. Het zijn 7 (!) sprietjes, dus dat wordt straks smullen 😉