Hihi, wat kunnen die marketingjongens en meisjes toch een hoop onzin verzinnen. Dat je bij het sporten een lekker zittend T-shirt wil, dat is logisch. Maar wat moet je nou toch met een shir
t met koffie treatment? Hebben ze daar al een kopje koffie over gegooid, zodat je geen vlekken meer ziet?
En krijg je bij het dragen van dat oranje vestje geen burn-out, en bij die van een andere winkel wel? Ik krijg meteen de krampen van dit soort dingen. Lachkrampen wel te verstaan. 😄😄😄
“Ze verzinnen toch telkens wat nieuws”, zegt Leo, bladerend in een reclamefolder van de grootgrutter. “Nou weer bedtime biscuitjes, wat dat ook moge wezen”. Ik vraag of je die kunt eten als je je tanden al gepoetst hebt, maar daar weet hij geen antwoord op.
Wat later bekijk ik de folder ook, 
maar die biscuitjes kan ik niet vinden.
“Waar staan die?, vraag ik”. “Bijna aan het eind, op een rechterpagina.” Ik zoek nog eens en ja, dan vind ik ze. Ik schiet in de lach, ze staan wel bij het kattenvoer. Dat vertel ik aan Leo. Maar die vindt het dan helemaal volkomen onzin en dat ben ik dan weer volmondig met hem eens. Voor mensen of voor dieren, biscuitjes om te eten voordat je naar bed gaat. Tssssss…
Die reclamemakers toch…. 😉 😉 😉
 Dubbelklik op de foto om te vergroten |
Oh, oh, oh, wat kan ik me ergeren aan deze advertentie. Niet vanwege het ondergoed, dat beslist mooi is. Niet vanwege het model, dat ook het aanzien waard is. Maar vanwege de tekst die bovenin staat. Die suggereert dat je je alleen maar in het ondergoed van dit merkt “sexy” kunt voelen. Niet als je jouw onderhemd of slipje bij goedkope zaak hebt gekocht. |
Wat een L..koek. Je bent wie je bent. Als je toevallig niet kunt beschikken over liggende gelden, dan koop je misschien je ondergoed bij een discounter. Maar ben je dan een minderwaardig mens, ben je dan het bekijken niet waard? Is het merk van je hemd bepalend voor jouw eigenwaarde?
Ach welnee! Het spreekwoord zegt äan de veren herkent men de vogel”, maar ook “al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding”!
Elke maandag vind je hier een leuke poster. Zodat we de week in ieder geval met een (glim)lach kunnen beginnen.
En dit plaatje is zo suikerzoet…. het bezorgt mij altijd een vrolijke bui
bron: Pinterest
Wordt er in Nederland nog niet gesproken over het vele gebruik van palmolie, in Italië is het al meer een punt van discussie. We kochten kleine potjes chocoladecreme “senza olio di palme”. Dat was in de supermarkt van Eataly, dus niet echt een doorsnee winkel. Maar in de metro zagen we deze reclameposter van Mulino Bianco, die aan duidelijkheid niets te wensen overliet. Het begin is er dus!!
Op Pinterest heb ik een bord met posters en affiches. In het begin verzamelde ik vooral reisposters, maar later kwamen daar ook nostalgische reclames bij. Wie er eens een kijkje wil nemen, klikt hier. En dit is alvast een opwarmertje (klik op een foto om te vergroten):
Bij de Voedingsvoorlichting van Capri Hartrevalidatie hoorden we dat we moeten oppassen met verzadigd vet. Maar dat wisten we wel. Al lang eet ik weinig zuivelprodukten en dierlijke vetten. Dat kokos- en palmvet ook veel verzadigd vet bevatten, was wel nieuw voor me. Adieu dus kokosmakronen en Bounty 🙁 .
In een ver verleden had ik palmolie één keer in een recept verwerkt, daarna verdween de fles in de berging en later in de kliko. Over palmolie maakte ik me dus geen zorgen. Wat een enorme misrekening!! Want toen Leo en ik de ingrediëntenlijstjes van verschillende doodnormale levensmiddelen eens bekeken, schrokken wij ons een hoedje.
Beschuit, knäckebrod, ontbijtkoek, krentebollen, rozijnen- en mueslibrood, biscuits; ze zijn vrijwel allemaal met palmolie vervaardigd. Ook kunnen bouillonblokjes, slaolie, frituurolie, gebrande noten, stroopwafels, pindakaas, choco- en notenpasta, chocovlokken, babyvoeding, mayonaise, ijs, snacks, (diepvries) pizza, (diepvries) maaltijden, maar ook –en dat vind ik werkelijk belachelijk– (dieet) margarine in meer-of mindere mate palmolie bevatten.
Ik ben vooral pissig dat je hierover nauwelijks iets hoort of leest. Ongeveer 60% van alle levensmiddelen wordt met palmolie gemaakt. Je hoeft dus helemaal niet buitensporig veel te eten om ongemerkt toch behoorlijk wat verzadigd (en dus ongezond) vet binnen te krijgen. Heel veel mensen hebben een te hoog cholesterol en proberen dat te verlagen door bewuster te eten. Dat wordt moeilijk als de industrie ons producten levert en reclame maakt voor eten dat juist het tegendeel van gezond is.
Er zijn palmolievrije producten te vinden, maar daar moet je wel intensief naar op zoek! En neem dan vooral je leesbrilletje mee, want de lettertjes zijn verdomd klein op die etiketten. Je kunt natuurlijk ook koken zonder al die potjes, pakjes en zakjes. Zelf maken heeft niet alleen het voordeel van geen kokos- of palmvet, maar ook van minder zout en suiker gebruiken.
Wij zelf hebben inmiddels bijna alle kokos- en palmolie geweerd. Deze producten bijvoorbeeld kopen we niet:
Palmolie verhoogt niet alleen je cholesterol, maar is ook schadelijk voor ons milieu. Hele regenwouden worden er voor gekapt, want niet alleen voedsel, maar ook allerlei andere producten worden er mee gemaakt. Maar dat is weer een ander verhaal.
Laatst kocht ik in een groot kledingbedrijf een aantal broeken en t-shirts. “Gaat het zo mee?” vroeg de kassière. Het paste niet in mijn opvouwtasje en ik zag het me ook niet over de arm mee nemen. Dat we niet meer overal een plastic tasje krijgen, daar ben ik het volkomen mee eens. Maar nu slaan we soms echt door naar de andere kant.
Vorige week kocht ik iets in een hobbywinkel. Het was niet groot, maar paste net niet in mijn handtas. Ik weet wel dat ik eigenlijk altijd een opvouwbaar tasje bij me moet hebben en in de meeste gevallen is dat ook zo. Dit keer niet, maar een papiertje om de aankoop was blijkbaar te veel. Ik vind dat echt slordig en een gemiste kans. Een leuk tasje met een mooi logo is toch prima reclame?
 |
Volgens Marthy verdwijnen in Frankrijk steeds meer reclame-muurschilderingen uit het straatbeeld. Dat is jammer, want het staat vaak erg leuk en sommige schilderingen zijn werkelijk prachtig. Maar in Rotterdam zie ze nu steeds vaker. Toevallig waren we afgelopen week in de Witte de Withstraat. Vroeger een wat louche straat met weinig vertier. Nu een prima plek om gezien te worden, met ontelbare terrasjes waar veelvuldig gebruik van gemaakt wordt. En dan kom je ineens deze aap tegen. Niet verwonderlijk, want hier zit ook het café De Witte Aap, dat door Lonely Planet werd uitgeroepen tot het leukste café ter wereld. Dus daar mag je ook wel een beetje mee te koop lopen… ehh…. staan. |
 |
Rotterdam heeft na de steigertrap bij het Groot Handels Gebouw nu een pianotrap in het Centraal Station. Nee, ik liep er nog niet op, muziek maken is niet mijn talent. Dat is een loopje voor betere muzikanten. Maar binnenkort ga ik natuurlijk wel kijken en misschien wel een filmpje schieten.
In Keulen, in het Hauptbahnhof, hebben ze ook een speciale trap. Een trap van tabletten chocola. Ach, het is natuurlijk niet echt om op te eten, maar het ziet er wel leuk uit! Goed bedacht van die reclame-afdeling. |
