Bij Marthy (van www.heenenterugnaardeardeche) zag ik een blog over kranen in Antwerpen. Dat triggerde mijn herinnering aan de eerste werkdag bij mijn laatste baan.

De man waar ik voor werken zou bij het expertisebureau, behandelde heel veel schade bij de ECT, de European Container Terminals. Het was 1990 en het had die week verschrikkelijk gestormd.

Zo hard, dat één van de kranen op het terrein van ECT losgeschoten was. Die kraan, van het fabrikaat Nelcon en liefkozend de Nelly nr. 4(?) genoemd, was daarna op drift geraakt en over de rails tegen een andere kraan gereden, die op zijn beurt een duwtje gaf aan een andere kraan. Het was mij een raadsel hoe zo’n gevaarte zomaar losschieten kon. Maar later zou ik nog wel andere staaltjes van wind- en stormkracht tegenkomen.

Helaas kon ik nergens meer een foto van deze schade vinden. Foto’s waren nog analoog en veel minder in gebruik als nu.

Ik werd onmiddellijk in het diepe gegooid. “Mag ik het meteen dicteren?” vroeg de expert. En zo begon ik aan een ellenlang rapport over deze miljoenenschade. Ik kwam woorden en uitdrukkingen tegen die ik nog nooit gehoord had, maar die zich wel in mijn geheugen vastgezet hebben. Het was een heel enerverend begin van mijn loopbaan bij het expertisebureau. In de 15 jaar die ik er totaal werkte, heb ik niet veel van zulke spectaculaire schades gezien.

Havens en hun bedrijvigheid vind ik nog altijd heel fascinerend. Geen wonder dus, dat het blog van Marthy mij ook aan het schrijven zette.