Nu even wat anders, dacht ik, wat eenvoudigs. Geen ingewikkelde patronen, een lief kattenplaatje. Jaja, een mens kan zich vergissen.

Want deze puzzel was helemaal niet zo simpel. Met op het oog regelmatige stukjes, maar met piepkleine bloemetjes, kleuren die maar nauwelijks verschilden van andere delen. En soms met stukjes die net leken te passen, maar dan klopte het plaatje toch weer niet.

Kortom, een heleboel uurtjes zoeken, stukjes dan weer zus, dan weer zo gelegd, gekeerd en terug in de doos. gelegd.

Maar nu is ie klaar. Schattig plaatje, nietwaar?