Er was een tijd dat deze foto absoluut niet gemaakt kon worden.

Ik herinner me als kind nog wel verhalen van familieleden die op besmuikte wijze vertelden van hun bezoek aan een “witte winkel”.
Daar wilden ze niet gezien worden door buren of bekenden.

Later de schroom van een collegaatje, die haar vakantievoorraad “regenjasjes” niet in haar geboorteplaats durfde kopen. Bang dat bekenden het aan haar ouders zouden doorvertellen. Dus ging ik met haar mee naar een winkel in de Rotterdamse binnenstad, waar haar aankopen anoniem waren.

Nu vond ik deze advertentie in het reclameblaadje van de Lidl en ik weet niet of het nu beter is. Aan de ene kant, waarom zou je je moeten schamen voor iets wat zuiver een privé zaak is? Aan de andere kant, als het privé is, moet dat dan tussen de dagelijkse boodschappen liggen, naast de stroopwafels en een stronk bloemkool?

Ach, elke tijd heeft zijn eigen eigenaardigheden.