Liefdevol gemaakt

Bron: Facebook / Abandoned things

Soms denk ik dat mijn tijd die ik doorbreng met snuffelen op Facebook en Instagram verloren tijd is. Maar zo nu en dan zie ik dingen voorbij komen die het delen waard zijn. Omdat ze mooi, bijzonder of verwonderlijk zijn.

Zoals dit poppenhuis, dat in 1913 is gemaakt door John Carlson. Zijn jongere zusje zal wel verrukt zijn geweest van de mooie en bijzonder dingen die er in dit vier etages hoge bouwwerk te ontdekken zijn.

Het heeft een lift, een echt bellende telefoon, kan helemaal verlicht worden.

De 30 poppen kunnen brieven schrijven op een typmachine of hun jurken verstellen op een naaimachine.

Voor al die snufjes gebruikte John Carlson onderdelen van een oude klok. Geen idee hoe lang John er over gedaan heeft.

Maar hopelijk heeft zijn zusje er lang en met veel plezier mee gespeeld.

Verhuizing

Het Centraal Museum in Utrecht wordt verbouwd en dus moet de gehele collectie “even” worden opgeslagen.

Natuurlijk ook het geliefde poppenhuis van Petronella de la Court moet tijdelijk naar het depot.
Dat is nogal een klus, want het huis bestaat uit wel 1.500 onderdelen. Een miniatuur boekenkast, een viool op schaal, een wafelijzer van een paar centimeter… Alles moet stuk voor stuk worden gearchiveerd, gefotografeerd, ingepakt, en klaargemaakt voor de verhuizing.

Ik ben benieuwd hoe dat in zijn werk gaat en kijk dan ook zo nu en dan mee naar dit proces. Verhuizen is in het normale leven al een heel gedoe, maar stel je voor hoe de poppen zich moeten voelen 😉

Bron: website Centraal Museum Utrecht

Kijk, dit is het poppenhuis. Alles minutieus in miniformaat gemaakt. Keurige dames en heren, een kraamkamer, natuurlijk een keuken en zelfs een tuin met tuinbeelden. De moderne techniek zorgt ervoor dat je je zelf in het huis waant en alle werkzaamheden ook nog op de voet kunt volgen.

Winkeltje

Ergens in Rotterdam-Kralingen kwamen we langs dit winkeltje. Ik kende het al langer. Eerst zat op de hoek van een straat, nu is de zaak verhuisd naar een groter pand.

Het is zo’n winkel waar je altijd wel even moet blijven kijken. Nooit een zelfde etalage, telkens weer wat nieuws. En nu zagen we er die schattige knuffelbeestjes, poppenhuisjes en ander klein spul. Ik werd op slag weer een klein meisje, dat speelde met haar poppenhuisje.

Wat heerlijk om daarmee te kunnen spelen. Het lijkt mij het toppunt, veel fijner en gezelliger dan een Ipad. Maar ja, ik ben natuurlijk geen kind meer.

Misschien zitten kleine meisjes van nu wel naast hun speelgoed muizen-kind en laten ze het YouTube-filmpjes zien…. Is poppenkinderen verwennen helemaal niet meer “cool”.

Nou ja, maakt ook niet uit. Ik heb even een paar minuten voor die etalage staan zwijmelen…. Mijn dag was weer helemaal goed!