Ergernis

Wat heb ik me deze week geërgerd aan de berichtgeving rondom de dood van Margaret Thatcher.
Op het Nederlandse nieuws was vooral aandacht voor de feestjes die gehouden werden omdat ze was overleden.
Margaret Thatcher was een controversieel politica. Niet iedereen was het eens met haar standpunten, maar in een democratie mag dat. Dat er mensen zijn die geen traan zullen laten over haar dood, okay. Maar uitbundig feestvieren en dat ook uitgebreid tonen op de TV, dat hoeft toch helemaal niet.
Nee dan Arte, die ruim plaats maakte voor een documentaire. Die overigens niet alleen de positieve kanten van haar politiek liet zien. Maar haar daarmee wel een mooier en beter eerbetoon gaf dan de Nederlandse Omroep.
 

 

Verkiezingen

Vandaag moeten we gaan stemmen. Ik weet het nog steeds niet helemaal op welke partij en op wie ik mijn stem zal gaan uitbrengen. De laatste weken werden we overspoeld met debatten en hoorden we telkens weer alle beloften over meer werk, meer dit en meer dat en vooral minder zus en zo….. Er kwamen ook zo nu en dan wat tegeltjeswijsheden voorbij.
Maar deze waren de allerbeste. Van wie? Niet van een politicus, maar van een slimme marketingman bij een grote supermarktketen.

Een opvallende advertentie (over twee grote kantenpagina’s). Leuk, Hollands en met humor. Helaas Dirk zit niet in de politiek 🙁

 

Clichés

Het nieuws staat momenteel bol van alles over “het akkoord”. En wat krijg je dan een opeenstapeling van clichés te horen.
Eerst moest iedereen “over zijn schaduw heenstappen“, nu hoor je niets anders dan “zijn verantwoordelijkheid nemen“. Termen als tijdsdruk, huzarenstukje, stevig in de steigers staan en niet te vergeten “sterker uit de crisis komen“, ze vlogen uit de monden van de heren en dames politici.
Dat zijn de woorden.
Nu nog de daden. We zullen het hopelijk nog zien en beleven.