Boek

Het is 1934 en de joodse Florence Fein wil haar wat benauwde New Yorkse wereld verruilen voor Rusland. Niemand die het in haar omgeving begrijpt, maar dat het is de liefde die haar lonkt vertelt ze niet

Sana Krasikov: De terugkeer van Florence

Aan boord maakt ze kennis met Essie, die haar hartsvriendin wordt.

Essie heeft Moskou als eindbestemming, maar Flories geliefde zit in Magnitgorsk. Daar aangekomen blijkt het Russische leven anders te zijn dan ze verwacht en ook haar geliefde kan ze er niet vinden. Dus reist ze terug naar Moskou. Helaas spat haar droom daar uiteen. Haar geliefde wil haar helemaal niet terug.

Ze blijft in Moskou, ontmoet er andere Amerikanen en wordt verliefd op een van hen. Als ze werk vindt als vertaalster lijkt ze het geluk gevonden te hebben. Maar de 2e wereldoorlog woedt en daardoor verandert het politieke klimaat. Haar Amerikaanse paspoort is ingehouden en toegang tot de ambassade krijgt ze niet. Zonder dat is een terugkeer naar Amerika onmogelijk.

Amerikanen, maar vooral Joden worden gewantrouwd. Florie wordt “verzocht” naar de Inlichtingendienst te komen en wordt onder druk gezet om haar omgeving te bespioneren. Met alle mogelijke moeite geeft ze zo min mogelijk bloot van wat er in haar omgeving gezegd of gedaan wordt. Maar er zijn andere bronnen.

Florie heeft inmiddels een zoon als zij en haar gezin worden gearresteerd. Haar zoon wordt naar een weeshuis gestuurd. Zijzelf komt terecht in Siberië en dreigt vermorzeld te worden door het regime.

In het boek wordt regelmatig geswitcht van de historie naar de moderne tijd. Want het is Flories zoon die het verhaal van zijn moeder verteld. Dat maakte het boek wat lastig te lezen en ook de vele Russische namen zorgen soms voor verwarring. Desondanks heb ik het boek één adem uitgelezen.

Sana Krasikov weet de angst, de onzekerheid en de gruwelen van een totalitair regime goed te beschrijven, zonder al te veel details te vermelden. Maar dat kon niet vermijden dat ik zo nu met kippenvel te lezen zat.

Vrouw in de politiek

Vraag aan een willekeurig iemand naar een vrouw in de politiek van vroeger en 10 tegen 1 dat de naam Aletta Jacobs valt.

Bron: Wikipedia

Gek, want zij was niet de eerste in onze landelijke politiek. Het was Suze Groeneweg, die in 1918 als eerste vrouw werd gekozen om zitting te nemen in de Tweede Kamer. Een gedreven politica, die haar post zou blijven bezetten tot in 1937.

In 1918 konden vrouwen zelf nog niet stemmen. Suze Groeneweg kreeg haar zetel dus dankzij alleen mannenstemmen. Het deerde Suze Groenweg niet, omdat zij van mening was dat vrouwen gelijkwaardig aan mannen waren. Ze was dus geen doldrieste feministe, die op de barricaden stond. Wel een vrouw die de pikante grappen van de mannen aan haar voorbij liet gaan. Ze beperkte zich tot wat zij belangrijk vond: onderwijs, drankbestrijding en (arbeids)rechten voor vrouwen. En als ze daarover sprak, dan luisterden de mannen. Want ze was een begenadigd spreekster.

Suze Groeneweg was ook lid van de gemeenteraad van Rotterdam (1919-1931) en van de Provinciale Staten van Zuid Holland (1919-1937), waar zij ijverde zij voor dezelfde zaken.

Voor dit blog putte ik uit diverse bronnen, zoals de site van Atria en Wikipedia.

Vandaag gaan we naar het stemlokaal voor de Tweede Kamerverkiezingen. De keuze wordt niet gemakkelijk met de vele partijen. Ik hoop dat we tot een goede en evenwichtige keuze zullen komen. Maar hoe dan ook, ik stem op een vrouw!

Boek

Wie het boek “De zijderoutes” van Peter Frankopan leest, ontkomt er niet aan om zijn beeld van onze geschiedenis eens nader te beschouwen. Wij geloven, want zo hebben we dat geleerd, dat de beschaving in Europa begonnen is. Maar is dat wel zo? Waren de volkeren in de landen tussen Middellandse Zee en China ook niet van groot belang bij het tot stand komen van de wereld in zijn huidige vorm? En waren al die wilde stammen echt zo wild, of konden de westerse mensen die cultuur niet op de juiste waarde schatten? Maakt het verschil of je gedood wordt door de pijl van een christelijke kruisvaarder of door het zwaard van een anders gelovige? Realiseren we ons wel hoe wreed de Spaanse en Portugese ontdekkingsreizigers waren? Hoeveel onschuldige en vreedzame bewoners van Afrika in de pan gehakt werden en hoeveel prachtige cultuur van de Inka’s, Maya’s en Azteken zonder pardon vernietigd werd?
De zijderoutes beslaat een heel tijdperk vanaf de Romeinen tot de jongste geschiedenis en is dan ook een zeer lijvig boek, voorzien van honderden voetnoten.
Ik moet bekennen dat ik het boek op mijn e-reader las voor het slapen gaan en de voetnoten heb gelaten voor wat het was. Maar het heeft me wel aan het denken gezet over het politieke steekspel, de belangen van de diverse landen en hun politici. Te vaak werd het één gezegd en het tegenovergestelde gedaan. Strookten de belangen niet met de uitgestippelde lijn en kwamen plannen, voorspellingen en dromen niet uit. Maar werden miljoenen onschuldigen geofferd.
Peter Frankopan is directeur van Director of the Oxford Centre for Byzantine Research. Hij brengt de geschiedenis op een lezenswaardige manier tot leven.

Miere…..n

Het is toch bij de wilde SPINNEN af. Of is ze door de RATTEN besnuffeld?
Eerst denk je nog aan een broodje AAP verhaal, maar nee, het is een waarheid als een KOE. De Partij voor de Dieren in Den Haag, bij monde van Christine Teunissen weigert moties te steunen, waarbij dieren worden genoemd. Dus een motie als Boter bij de VIS kan niet, Twee VLIEGEN in één klap werd al veranderd.
Mijn hemel, wat mag je nou nog zeggen? HONDSbrutaal vind ik het. Die afgevaardigde zit daar toch niet voor de KAT zijn viool?
Elk VOGELTJE zingt zoals het gebekt is, maar deze mevrouw maakt werkelijk van een MUG een OLIFANT.
Nou ja, laat ik maar ophouden over dat kakelen als een KIP zonder kop

😉 😉 😉

Bewaren

Stemmen

Ben benieuwd wat er vanavond allemaal uit komt. Wie krijgt het voor het zeggen, wie moet er zijn mond voorlopig houden? Ik heb geen idee… Ik weet zelfs nog niet eens op wie ik ga stemmen. Op een vrouw, dat is zeker. Maar wie van de velen die op die enorme lap papier staan, dat weet ik nog niet. Weten jullie het al wel?

Amerika

Eerlijk gezegd waren er maar vrij weinig lieden die de overwinning van Trump voorzagen, nog minder die het durfden voorspellen. Aan de vooravond van de uitslag zaten bij Jeroen Pauw aan tafel dames en heren te discussiëren alsof Hilary de verhuizer al kon bestellen. Alleen Marike Stellinga hield een slag om de arm: “hij kan natuurlijk nog altijd winnen”, maar bijna niemand die het geloofde. En nu is het dus toch gebeurd. Die enge man is de volgende president van de Verenigde Staten. Over een tijdje zullen we weten wat hij allemaal in petto heeft. En of hij waar gaat maken, wat hij  heeft beweerd. Dat is dus nog allemaal de vraag. En o, o, wat zal dat weer stof tot nieuwe discussies geven…

trump

klik op de foto om het hele gesprek terug te zien.

Suffragette

De dagen tussen Kerst en Oud-en-Nieuw vind ik altijd een beetje onbestemd. Lichtelijk katterig van het eten en dennengeur en nog een feest te gaan. Al vieren wij het dit jaar weer gewoon met z’n tweetjes, in alle rust.
Maar het is bij uitstek de tijd om naar de film te gaan. Er draaien meestal wel een paar leuke, goeie, gezellige.
Gisteren gingen wij naar Suffragette, mede op aanraden van Bettie. Ik weet dat haar smaak en de mijne goed overeen komen, maar of mijn Leo de film ook zou kunnen waarderen? Nou en of, hij vond het ook een zeer boeiende film.
Als je hem nog niet gezien hebt, kijk dan vlug waar ie draait. Het is een aanrader!!

12-suffragette

Bron: trailer “Suffragette”

Lezen

11-lezen Heerlijk, zo’n lekker dik boek. 1130 Bladzijden om te verslinden. Dit is het derde boek in de trilogie van Ken Follett. De eerste twee las ik al, nu dus dit. Het verhaal van meerdere generaties in Engeland, Duitsland, America en Rusland tegen het decor van de politieke situatie. Dit deel gaat over de periode van 1961 tot de val van de Muur. Een tijd die ik bewust heb meegemaakt en dus vele herkenningspunten geeft. Al was ik niet zo erg politiek bewust, Kennedy, Chroetsjow, Vietnam, Oost-Duitsland en het IJzeren gordijn zijn me welbekend.

Voor mij dus even geen TV, geen internet. Maar wel lekker opgekruld op de bank zitten, compleet verloren in mijn boek.