Hongerig

Ja, hongerig, dat word je van al dat shoppen op Black Friday. Niet dat wij het waren. Wij gingen naar de film en na afloop lieten we zelfs stoïcijns de Febo voor wat het was. Maar al die duizenden die zich wel op de enorme koopjes hadden geworpen, die voelden hun maagjes knorren. En in Rotterdam ga je dan al gauw naar de grote friettent van Bram Ladage, die prominent op het Beursplein staat. Geen terras erbij, dus ben je gedoemd om je frietjes met of zonder saus staande op te eten. Of je vindt een plekje op één van de banken die er staan. En daar zitten ze dan, lichtjes gebogen. Bij ons thuis heet zoiets een Ladage-bocheltje. Wij vinden het iets typisch Rotterdams, maar ongetwijfeld wordt er ook zo gegeten en gezeten in andere steden. Misschien is het zelfs wel een internationale houding 😉

Wachten

Daar zit ie, wachtend… Hij heeft geduld, want zeker weten dat er straks iets lekkers te vinden is. Nu staan er nog allemaal mensen bij die tent, maar straks wordt het stiller. Er is vast wel iemand die toch niet zo’n grote honger heeft… En hij hoopt dat ze hun afval naast die grote bak gooien… Dus nog even wachten…

meeuw

Lekker

Dit is een typisch Rotterdams plaatje! Een beetje sombere dag, op het Binnenwegplein.
Mensen op bankjes, met in hun hand een grote zak met echte Rotterdamse patat. Van Bram Ladage, die een grote friettent heeft op het plein. Met een enorm blik cola als aandachtspunt. Je kunt hem bijna niet missen. En er omheen dus altijd een heleboel mensen, een beetje gebogen over hun friet. “Ladage bocheltjes” noemen we dat thuis. Maar dat weten deze mensen natuurlijk niet 😉 😉 😉
Hier geen chique terrassen, geen dure glazen wijn of luxe bier. Gewoon, op z’n Rotterdams. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. 😉 😉 😉