Nooit eens iets anders…

Vorige week waren we in de museumwoning in Vreewijk.
De woning is nog in dezelfde staat als pakweg 100 jaar geleden. De man die er met zijn ouders en later alleen woonde, hield niet van verandering. Toen hij stierf en de woningstichting het huis kwam bekijken, bleek dat er geen spat veranderd was. Geen badkamer, geen warm water, geen nieuw aanrecht, kraan of kastje. Zelfs de deuren war nooit overgeschilderd. Dat was zo uniek, dat besloten werd de woning niet aan de moderne eisen aan te passen, maar er een museumpje van te maken. Er is wel een nieuw verfje op de deuren en ramen gezet, maar nog in de oorspronkelijke kleuren. De meubels zijn bijeen gezocht in kringlopen en van donateurs.  Direct na binnenkomst val je de oude tijd in, van Liberty-stoel, petroleumstelletje, kolenkachel en kolenkit, zand-zeep-soda. Wij vonden het beslist een bezoek waard. Al is het alleen maar omdat we ons dan weer eens goed realiseren dat deze tijd toch wel heel veel comfort heeft.

Verouderd

Hoeveel technische vooruitgang er in de loop der jaren is geweest, zie je pas als je weer een blik terug in de tijd kunt werpen. National Geographic deed dat onlangs en ging terug naar de jaren 80. Toen de eerste mobiele telefoon (nou ja, ze waren toch wel zwaar) werd geïntroduceerd, de mode was gebaseerd op Dynasty en computers nog niet binnen ieders bereik lagen.
Wie toen had voorspeld dat we met een mobieltje van enkele honderden grammen zouden kunnen internetten, gamen, notities maken en ja, zelfs kunnen telefoneren, die had ons toch wel vreemd aangekeken.
 

Bij een bezoek aan de Efteling (ergens in 1990/91) zagen we iemand met zo’n telefoon lopen. We vonden het maar een bizar instrument en konden ons niet voorstellen zoiets ooit nodig te hebben. Nu komt manlief zelfs terug om zijn telefoon op te halen. Hij zou eens niet te bereiken zijn. Ondenkbaar toch? 😉