Met Marthy loop ik over de Westzeedijk in Rotterdam. We bewonderen de mooie huizen en zien een deur open staan. “Kijk eens wat een mooie trap” zeg ik en dat is voor de daar bezig zijnde schilder reden om uit te roepen “Kom gerust even binnen kijken”. Dat laten we ons geen twee keer zeggen en dus bewonderen we de fraai beschilderde muur in de hal, de schitterende kroonluchters en de mooie witmarmeren trap. De zijkanten zijn fraai versierd en wit geschilderd en er ligt een mooie houten leuning op. De schilder legt daar net de laatste hand aan. Hij vertelt met veel liefde en passie over het vak dat hij al lang uitoefent. Ik herken dat, mijn vader was ook zo’n schilder. De man vertelt dat het huis is aangekocht door vrij jonge mensen en helemaal gerestaureerd zal worden en in oude luister hersteld. Goed dat daar gelukkig nog geld voor wordt uitgegeven en leuk om zoiets dan te kunnen zien. We hadden graag ook in de kamers een kijkje willen nemen, maar dat zat er helaas niet in.