Op één van de kalenderkaartjes van Flow stond de opdracht “Beschrijf jouw klein geluk”. Tja, er is in elk etmaal wel een stukje geluk te vinden. Maar wanneer schrijf ik dat nou op? 
En ineens wist ik het. Mijn dag begint met zo’n stukje klein geluk. Want als de wekker afloopt, gaan wij er nog niet meteen uit. Wij beginnen de dag met onze smartphones checken. Ja, dat is niet bepaald noodzakelijk, er staan geen uiterst belangrijke zaken op, maar toch…. Leo bekijkt het nieuws en ik check mijn blog, de blogs die ik volg en ook nog wat nieuws. In de tussentijd is Leo dan al opgestaan. Hij gaat zich douchen, scheren…. En ik, ik heb dan al een beetje kouwe armen gekregen en duik nog even lekker warm onder het dekbed. Tevreden schukker ik me nog een beetje in de warmte en na een tijdje -en dat kan ook wel een tijd worden- kom ik er ook eens uit. En dat is elke dag weer mijn “klein geluk” 😉 😉 😉
Tag Archives: opstaan
Vallen
Ik heb het niet zo op selfies en nu al helemaal niet. Want ik ben even niet om aan te zien. Donderdagmorgen, net toen ik wilde gaan wandelen, ben ik gevallen. Boem, met mijn neus op het asfalt. Nee, gelukkig, er was niks gebroken en ik kon meteen weer terug naar huis lopen. Maar ik ben wel geschrokken en mijn neus zag er even niet zo mooi uit. Hij werd dik, gloeide, en is inmiddels bont en blauw, met uitlopers onder mijn beide ogen. Bij de super ontlokte het al iemand de vraag “wie heeft er gewonnen?” terwijl daarbij Leo schaapachtig werd aangekeken. En ook anderen suggereren flauwtjes dat hij misschien…? Maar nee, ik struikelde over de hond van onze buurman. Ik stond even met hem te praten en wilde daarna verder lopen. Maar ik had helaas niet gezien dat zijn hond me voor de voeten liep. Voortaan dus eerst maar even kijken waar ik loop…!
