Rommelmarkt

Afgelopen weekend hadden we een kraam gehuurd op een rommelmarkt. Ik had mijn kasten en kastjes eens grondig bekeken en er diverse  zaken uitgehaald. Met diverse dozen reden we zaterdag in alle vroegte naar Leiden, om daar tot de ontdekking te komen dat ik me vergist had en dat de rommelmarkt pas de volgende dag zou zijn. Nou ja, foutje helaas.

Zondag kwam de herkansing en weer reden we om kwart voor zeven weg. Nu was het parkeerterrein bij de markt wel vol en we konden nog maar net een plekje vinden. Het leek ons een heleboel, maar toen de dozen uitgepakt waren, bleek het toch stukken minder te zijn dan anderen hadden uitgestald. Al meteen kwamen diverse opkopers neuzen en nog voordat we goed geïnstalleerd waren had ik al wat verkocht.

Goed voorteken dus. Je ziet op zo’n markt allerlei types voorbij komen. Graag had ik een paar foto’s gemaakt, maar dat vond ik toch niet zo netjes. Bij vlagen werd het druk en stonden er diverse mensen voor onze kraam. We hadden ook een doosje met ansichtkaarten, die mijn schoonmoeder in de loop der tijd

 

had ontvangen en bewaard. Oude kinderkaarten, stadsgezichten van allerlei Nederlandse steden, met name van Rotterdam. Voor wie het verzamelt, viel er wat te zoeken. De prijs stond er ook bij. Voor 0,25 kreeg je één kaart, nam je er vijf, dan kostte het één euro. Een man kwam voorbij en keek eens tussen de kaarten. Op zijn gemak liep hij alle kaarten door en legde zo nu en dan iets opzij. Na een kwartier had hij vijf kaarten uitgezocht. Hoeveel kost het? Maar toen ik zei dat hij een euro moest betalen, legde hij de kaarten zonder meer terug en vertelde dat hij er nog over na moest denken (!).  Niet meer terug gezien. Een andere koper vroeg of het horloge dat ik voor één euro te koop had nieuw was? En een etuitje met naaigerei was voor 0,50 nog te duur voor een ander. Maar al met al werd onze kraam steeds leger. Niet alles werd verkocht, maar we hebben toch een leuk winstje gemaakt. En niet te vergeten, een leuke dag beleefd! En wat er aan spullen over is gebleven, staat nu bij de kringloopwinkel.

Rommelmarkt

In de loop der jaren vullen onze kasten zich met spullen die hun beste tijd gehad hebben. Of niet meer nodig zijn, of die we niet meer zo mooi vinden. En dan komt het moment dat die spullen weg moeten. Te goed voor de vuilnisbak, maar ook niet meer nodig in ons huis. Dus gaat het naar de rommelmarkt. In de hoop dat het nog een beter tweede leven zal hebben.
Dat dacht de man in Kyoto ook, toen hij deze verzameling buiten zette. En rommelmarkt is ook het weekthema bij Stuureenfoto. Doe je ook mee?

 

Zoeken

Soms kun je zo oneindig zoeken naar iets dat er gisteren nog gewoon was en ineens, op onverklaarbare wijze, is verdwenen.

Zo zocht ik vorige week naar de briefopener. Die ligt altijd op een speciale plek in een kastje. Hij is gesneden uit zwart ebbenhout en al tamelijk oud. Iemand bracht hem voor me uit Afrika mee en ik was meteen weg van het mooie gezichtje en het glanzende hout.
Nou zijn we al een een tijdje aan het opruimen en dan kan er wel eens wat worden weggegooid, wat eigenlijk moet blijven. Maar dit leek ons toch niet iets dan je gedachteloos weg kiepert. We zochten op alle mogelijke plaatsen, maar zonder resultaat. “Dan zal ie toch wel met de vuilnisman zij meegegaan”, dacht ik tenslotte gelaten.

Maar toen ik een netjes open geritste envelop zag, besefte ik dat die ná de vuilnisophaal was gekomen. Hij moest dus nog ergens zijn! Vuilnisbak, boekenkast, papierbak, keukenla… nergens te vinden. En waar vond ik hem? Tussen de glazen in wat bij ons “de bar” heet. Blijkbaar achteloos en zonder het te beseffen weggelegd.

Pfft…. een pak van mijn hart.

Opruimen

Een nieuw jaar, nieuwe plannen. Er moet hier in huis het een en ander gebeuren. En dat gaat niet zo maar vanzelf. Je denkt “er moet nieuwe vloerbedekking komen” en dan begint de reeks van dingen die daarvóór allemaal gedaan moeten worden. Zoals de boekenkast opruimen. En daar ben ik nu mee bezig, te beginnen bij mijn kookboeken. Hoewel het me aan het hart gaat, heb ik toch al een behoorlijke schifting gemaakt.  

Maar wat moet er gebeuren met de overtollige boeken? Wie zou ze willen hebben? Geen idee, maar ik wil er niet mee lopen leuren. Even dachten we ze op een rommelmarkt te verkopen, maar het risico dat je er maar een paar verkoopt is vrij groot. En dan blijf ik nog met een heleboel boeken zitten. Dus heb ik ze aangeboden aan wat 2ehands (kook)boekenwinkels. En krijg ik daar geen respons van, dan gaan ze naar de kringloop. Maar ik heb in ieder geval wel een foto van alle boeken gemaakt. Daar kan ik dan nog eens naar kijken…

Zo en dan opnieuw aan de slag met de “gewone” boeken. En dat zijn er ook nogal wat!

PS: 3 keer raden wat ik gewonnen heb bij de Postcodeloterij: ja,ja een KOOKBOEK 🙁

Opruimen

Tja, een waarheid al een koe, deze quote van Pinterest. Dus wat doe je dan, je kijkt naar de boekenkast die uitpuilt en besluit dat het weer eens tijd wordt om wat op te ruimen. Met pijn in het hart, natuurlijk, want veel boeken zijn gekregen, waren prachtig om te lezen of er hangen andere herinneringen aan. Nou ja, even doorbijten dus en niet al te veel blijven hangen in “oh ja, weet je nog….” 😉

 

Zwerfvuil

Al lopend over straat ontdek je steeds meer zwerfafval. Het lijk wel of iedereen zijn rommel achter zich laat vallen en noooooooit meer omkijkt. Ze hebben het allemaal vol (en dus zwaar) mee van huis genomen in een tas, rugzak of karretje. En dan is het leeg of opgegeten en dan laten ze de verpakking zo maar op straat achter.
Ik kan me daar hevig aan ergeren. Zo veel moeite kost het toch niet om het in een prullenbak te gooien of gewoon weer mee naar huis terug te nemen en het daar weg te gooien?Anne van Dalen ergert zich ook aan al dat vuil. Maar dat niet alleen, zij probeert er ook iets aan te doen. Hoe? Door een monstertocht door Nederland te maken, al rennend op blote voeten. En telkens even bukkend om al die troep en passant op te rapen en weg te gooien. Ze doet dat dan ook nog eens op blote voeten. Op 20 september start ze in Den Haag.
 

Keurig in het gelid

Soms kan ik jaloers zijn op mensen die hun huis en spulletjes zo keurig netjes georganiseerd hebben. Alles netjes op z’n plaats, netjes gestreken en gevouwen, stapels op kleur en grootte.
Dat werkt bij mij niet zo. Zo nu en dan krijg ik een opruimbui en wordt alles netjes gesorteerd, gestapeld, weggezet of in het gelid zet. Dan bezie ik mijn werk met grote voldoening, om na een week te moeten constateren dat alles toch weer tot een chaotisch geheel is geworden.
Wie met hetzelfde kampt, klikt op de foto voor nog meer opbergideeën. Inspiratie is tenslotte nooit weg, nietwaar?

Bron: Pinterest

 

 

Opruimen

Hebben jullie dat nou ook? Dat je de opruimkriebels krijgt aan het begin van het jaar.
Ik ben helemaal niet van de goede voornemens, maar elk jaar in januari krijg ik zin in opruimen. Kasten leegmaken, dingen sorteren en overbodig spul weggeven of in de vuilnisbak stoppen.
Niet dat de kasten dan meteen leeg zijn, want ik krijg ook de neiging om weer eens wat nieuws te kopen. Zo liepen we afgelopen vrijdag bij IKEA, op zoek naar dekbedhoezen. Want die oude konden er echt niet meer mee door. En dat was beslist waar, want echtgenoot draaide zich vorige week om en scheurde finaal door de dekbedhoes.
Maar ja, de marketingafdeling van IKEA is superslim, dus brachten we niet alleen dekbedhoezen mee naar huis, maar ook kussens (die waren ook aan vervanging toe) Plus bijpassende hoeslakens bij de hoezen. En ook nog twee dozen glazen. In de gauwigheid maar vergeten dat we nog plenty glazen hadden.
Enfin, om een lang verhaal kort te maken. De hele zaterdag hebben we geruimd, oude dingen naar de kringloop en plaats gemaakt voor de nieuwe spullen.
Ligt dat nou aan de tijd van het jaar?

Boeken

Al maanden lang zijn er plannen om onze boeken-kasten op te ruimen. Met pijn in het hart, ja. Want boeken doe je niet zo maar weg. Dus stellen we het steeds maar uit. Maar de kasten puilen uit en zoveel boeken staan er al jaren te verstoffen. Opruimen dus. We kijken elkaar aan en zeggen eensgezind “en geen boeken meer bijkopen!”
Iets dergelijks geldt ook voor mijn werkkamer. Daar kan nauwelijks nog iets bij. Dus heb ik mezelf ook opgedragen geen stempels, papier, knutseldingen meer te kopen.
Toch gingen we gisteren naar het “boekenfestijn”,  een enorme uitverkoop van allerhande boeken en hobbyspulletjes. Alleen maar om een kalender te kopen, en iets voor ….. en misschien, als ze er ……
Nou ja, het viel nog wel mee. Het was te sjouwen. Nu toch wel eerst opruiming houden!

Opgeruimd

Zo, afgelopen weekend alle kerstspullen weer opgeborgen.
Het groen, de ballen, de slingers, alles weer in de doos en naar de zolder. Veilig achter het schot weggezet.
Ook de kerstkaarten moeten weg. Maar daar heb ik nog een plannetje mee. Nadat alle afzenders op een lijst genoteerd zijn (zodat we volgend jaar wat makkelijker kunnen zien wie wel en wie niet een kaart zal krijgen) worden ze bekeken op afbeelding.

En daarna gestanst of uitgeknipt voor hergebruik volgend jaar. Sommige zijn zo mooi, daar kun je het plaatje vrijwel in zijn geheel gebruiken, van andere wordt alleen een gedeelte gebruikt.
En nu maar hopen dat niemand een stukje van zijn eigen kerstkaart terug krijgt.