Tag Archives: openbaar vervoer

Dubbeldekker

Posted on by

In Londen wil je natuurlijk zo veel mogelijk zien. Maar die stad is onmetelijk groot. Wil je snel ergens naar toe, dan neem je de Tube. Maar ondergronds zie je niet veel van de stad.

Een beter alternatief is de bus. Zo’n leuke rode dubbeldekker. En dan meteen naar boven voor het mooie uitzicht.

Misschien ligt het aan ons, maar het Londense verkeer bestaat uit steeds meer aaneensluitende files. Dus is het optrekken, stoppen, optrekken, wachten, optrekken en weer -abrupt- stoppen.

Niet zo prettig als die steile trap naar beneden wilt. En je wilt ook niet te laat zijn met uitstappen.

De eerste avond de beste lag ik dan ook opgevouwen tussen die trap en Leo’s brede rug. Vraag me niet hoe ik zo snel weer enigszins rechtop stond. Dat weet ik nog steeds niet. Niks gebroken, hier en daar wat blauwe plekken, maar nog geheel intact. Wel hadden we allebei de schrik in de benen.

Voortaan dus maar gewoon beneden een plekje zoeken. Je staande houden in een Londense bus is niet zo gemakkelijk.

Je zult maar…

Posted on by

Je zult maar ziek zijn en wonen in de Noordoostpolder. Je moet naar het ziekenhuis. Maar dat ziekenhuis is failliet en op stel en sprong gesloten. Waar moet je dan heen?
De media zaten er vorige week natuurlijk bovenop. Kan er geen hulp van de overheid komen? Hoe moet het nu verder? Ze gingen natuurlijk bij de verantwoordelijke minister te rade.
Minister-BruinsEn wat zegt die? Met een zuinig mondje meldt hij dat het natuurlijk heel vervelend is, maar goede zorg blijft gegarandeerd. “Mensen kunnen terecht in de omliggende ziekenhuizen….zoals in Harderwijk, Hoorn of Sneek…. Ja, dat is wel wat verder weg, maar blijft nog binnen de norm van 45 minuten…”
Ik keek met verbijstering en heb me afgevraagd onder welke steen die minister en de regering al die tijd heeft liggen slapen. Gaat die man altijd met de auto, heeft hij nooit eens last van files?
En nog erger, wie geen auto heeft en dus van het openbaar vervoer afhankelijk is, hoe komt die daar dan?  Ik heb het nagekeken, schrik niet:

– Van een willekeurig adres in Tollebeek ( een kleine plaats in de Noordoostpolder) ben je in 8 minuten bij het IJsselmeerziekenhuis in Emmeloord. Elk halfuur gaat er een bus. En als je een aardige buur of kennis hebt, zul je misschien wel gebracht en gehaald kunnen worden. Dat was dus helemaal niet slecht. Maar nu….
– Moet je van hetzelfde adres naar het Westfriesgasthuis in Hoorn, dan ben je minimaal 2,46 uur kwijt en moet je 4x overstappen. De andere mogelijkheid duurt 3,16 uur en dan hoef je slechts 3x over te stappen.
– Wil je van Tollebeek naar Sneek, dan duurt de reis 1,35 uur met 2x overstappen, maar dat kan maar één keer per uur.
– En tenslotte duurt de reis met het OV van datzelfde adres in Tollebeek naar Harderwijk 1,38 tot 1,49 uur, waarbij je minimaal 2x moet overstappen.

Heeft die minister zich al gerealiseerd wat dat voor oudere of minder mobiele mensen zal gaan betekenen?

Openbaar vervoer

Posted on by

Eerste-lijnOp 9 februari 1968 reed de eerste Metro in Rotterdam én in Nederland. Wat een gebeurtenis! Daar hadden de Rotterdammers eens effe hun mouwen voor opgestroopt. De rit was niet al te lang, maar 5,9 kilometer lang. Geen vergelijk met Londen of Paris, maar wel uniek in Nederland.
Het eerste Metrostel staat tegenwoordig tentoongesteld in het Trammuseum in Rotterdam. Het is helemaal gerestaureerd. Een flinke klus, want Rotterdammers mogen dan trots zijn op hun Metro, erg zuinig springen ze er niet mee om. Na verloop van tijd is dat duidelijk te zien aan bekraste ramen, kapotte stoelen en vieze vloeren en wanden. Tja……, wat zou je daar nou nog over kunnen zeggen?
tweede-lijnInmiddels is het Metronet behoorlijk uitgebreid en maken dagelijks vele tienduizenden er gebruik van.
Sommige lijnen gebruiken we zeker wekelijks, op andere lijnen zie je ons zelden of nooit.
Maar die Metro, die zouden we echt niet meer willen missen.

Nostalgie

Posted on by

In Rotterdam is het openbaar vervoer goed geregeld en wij maken er dan ook dankbaar gebruik van. Vroeger ging ik met de tram naar school, later met tram en bus naar mijn werk. Soms was het stampvol en mopperde ik, duurde het me te lang om te wachten in de regen of kou. Ook Leo bewaart goede herinneringen aan de tram. Hij wilde vroeger trambestuurder worden en spijbelde regelmatig om dan een ritje met de tram te maken.
Sinds een aantal jaren hebben wij gratis vervoer van de RET, gunstige bijkomstigheid van ouder worden. En ik ga dan ook niet op stap zonder OV-chipkaart in mijn tas.
Zaterdag brachten Leo en ik een bezoek aan het Trammuseum in Rotterdam. Pure nostalgie, want daar worden rijtuigen uit vroeger tijd bewaard, worden filmpjes vertoond en konden we mee rijden met zo’n oude en bekende tram.
Zelfs het allereerste elektrische rijtuig staat er, mooi gerestaureerd door talrijke vrijwilligers. Eén van hen vertelde dat het rijtuig zelfs nu nog zou kunnen rijden. Ik stapte er in, alleen al om even te kunnen denken dat mijn ouders hier ook mee gereden moeten hebben. En dat rijtuig was dan wel elektrisch, dus voorzien van een beugel en verlichting, maar een koplamp kon er niet meer af. Dat was gewoon een olielamp.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Reisje

Posted on by

Of ik nou een korte afstand moet of dat we van hier tot Wladiwostok zouden gaan, ik vind reizen heerlijk. Zo nu en dan een hapje, een drankje, tijd voor een sanitaire stop, dat is het wel en ben ik tevreden. Natuurlijk, ik kan niet elke dag onderweg zijn, maar zo nu en dan kriebelt het. Leo opperde vorige week om naar Middelburg te gaan, en dat leek me wel wat. We waren er al eerder, gingen meestal met de trein of met de auto. Nu namen we de bus. Niet de meest snelle, maar wel een leuke manier. Dus togen we al vroeg op pad. Het weer leek niet mee te werken, maar goed, het was droog. Met de metro naar het Zuidplein. Nog maar nauwelijks stonden we bij de halte, of daar kwam de bus al aan. We hadden hem helemaal voor ons zelf! Op weg naar Oude Tonge. Daar moesten we overstappen en liet de bus niet lang op zich wachten. Ook al niet zo vol, maar jammer genoeg zaten we er niet meer helemaal alleen in. Nou ja, we hadden ruimte zat hoor! 😉
Totaal na drie uur en een kwartier reizen kwamen we aan bij het stille station van Middelburg.
We liepen het stadje in, zochten een cafeetje om iets te eten. Allebei een flinke uitsmijter, dat vulde onze magen. We struinden wat door de kleine straatjes en gingen ook nog bij neef Dick en zijn vrouw op theevisitie.
En toen was het wel weer genoeg. Inmiddels regende het en namen we de trein naar Rotterdam terug. Na een hapje eten in het winkelcentrum vlak om de hoek zat de dag erop. Zomaar een leuk reisje!

Wandelen

Posted on by

Wandelen doe ik niet alleen in de wandelclub, maar samen met Leo ga ik er ook op uit. Op zondag willen we vaak een lekker stuk lopen. Dan pakken we de metro en stappen bij een willekeurig station uit, lopen een flink eind tot een volgend station en hup, die 10.00 stappen zijn weer binnen. Onderweg is altijd wel een cafeetje te vinden voor een koffiestop, want het moet natuurlijk wel gezellig blijven 😉
Vorige week deden we dat ook en liepen we van het Eendrachtsplein naar het Marconiplein. Niet rechtstreeks maar via allerlei omwegen. Eerst over de Westersingel en de Westzeedijk, we lieten de G.J. de Jonghweg rechts liggen, maar namen de Westzeedijk verder. Daar stonden vroeger de talrijke loodsen van Van Gend & Loos en rook je van verre de huidenhandel van Kaufmann. Dat laatste gebouw is gerenoveerd en verbouwd tot appartementen, met de toepasselijke naam “Looiershof”. Ik wilde ook even in de Havenstraat kijken, in mijn herinnering een heel lange straat. Nu leek hij veel korter. We liepen verder, kwamen bij de molen van Delfshaven en tenslotte bij de Oude Kolk en de Pelgrimskerk uit. Na een stop in een bruin cafeetje namen we nog de Schiedamseweg, naar het Marconiplein. Daarna bracht de metro ons snel naar Ommoord terug.

Turijn

Posted on by

Vrienden hadden het al gezegd, Turijn is een heel leuke stad. En ze hadden er geen woord van gelogen. Een heerlijk relaxte stad, niet te groot, met mooie pleinen, leuke straatjes, winkels waar je je suf zou kunnen shoppen en onnoemelijk veel restaurantjes waar je heerlijk kunt eten. Het was heerlijk weer, niet te warm. En mocht het een keer regenen. dan kun je toch nog fijn wandelen onder de vele arcades.

Turijn-1 We logeerden in een hotel bij station Porta Nuova met de metro, bus en tram op loopafstand. Meteen een meerdagenkaart gekocht, zodat we gemakkelijk op het openbaar vervoer konden stappen. Prima geregeld dus!
Die metro heeft maar één lijn, maar die is onbemand. Met een beetje geluk kun je helemaal vooraan in het eerste rijtuig zitten en waan je je eventjes bestuurder. Eigenlijk zijn die plaatsen bestemd voor kinderen, maar och, als volwassene wil je ook nog wel eens kind zijn, toch?  Turijn-2

 

Bewaren

Cirkel

Posted on by

Struinend door mijn  foto’s kwam ik deze tegen. Hij is genomen in het metrostation Eendrachtsplein in Rotterdam. Die grote koperen cirkel in de vloer intrigeert me. Ik denk dat het een kunstwerk is, maar ik heb dat nergens kunnen terugvinden.
Wat zou die cirkel toch kunnen betekenen? Geen vraag van levensbelang, maar ik zou het graag willen weten.
11-cirkel

Teatime

Posted on by
Op een zonnige dag ging ik met vriendin Irene naar Delft. We namen dit keer niet de trein, maar de bus. Lekker op ons gemak, ondertussen rondkijken en een tour door het Groene Hart van Nederland maken.
Na zo’n rit lustten we wel een kopje koffie en dat is in Delft geen probleem. We ontdekten op de Markt een echte tearoom. Voor het terras was het nog niet zonnig genoeg, maar binnen konden we ook prima zitten. Bij Ten to Three Teakozen we weliswaar niet voor thee, maar voor een heerlijke koffie met iets erbij. Alles gezellig geserveerd in mooie kopjes en op leuke schoteltjes, geheel in stijl. 

De naam van de zaak is geïnspireerd op de laatste regels uit het gedicht “The Old Vicarage, Grantchester” van de geliefde Engelse oorlogsdichter Rupert Brooke, die met deze slotregels de Engelse traditie van afternoon tea vastlegde.

“Say, is there Beauty yet to find? And Certainty? and Quiet kind?
Deep meadows yet, for to forget The lies, and truths, and pain? . . .
oh! yet Stands the Church clock at ten to three?
And is there honey still for tea?”

Hoewel er erg veel roze in het interieur zit, is het toch niet zoetig of kitscherig. Echt een zaakje om lekker met vriendinnen bij te praten. Ze zitten ook in Rotterdam en bij de volgende shoppingtour ga ik ook daar eens kijken.