In Beekbergen kwamen we langs een stukje kaalgeslagen bos. Maar op het lege stuk stonden nog allerlei palen met trechters erop. En aan één van de overgebleven bomen hing een plakkaat.
En omdat ik nogal nieuwsgierig van aard ben, moest ik dat natuurlijk vastleggen. Het bleek te gaan om een onderzoek naar de “effecten van houtoogst op de voedingstoffenbalans in bossen“.
Tegenwoordig moet er ook van alles uitgezocht worden. Er zullen wel een aantal studenten druk bezig zijn met het onderzoek. Toen niet hoor, het was tenslotte vakantie. En misschien doen ze dat onderzoek wel via een computer. Er is tegenwoordig zoveel mogelijk.
Maar ik vond het wel fijn dat die bomen niet zomaar lukraak gekapt werden. Want zoveel bos hebben we tenslotte niet. En eenmaal gekapt, duurt het toch een flinke tijd voordat er weer zo’n flinke boom staat.
Nu maar hopen dat niet na vele jaren blijkt dat we die bomen beter hadden kunnen laten staan.
Afgelopen week was spannend voor me. Eerst op maandag een mammografie. En alhoewel ik die al vele malen eerder kreeg, zat er deze keer toch extra spanning bij. Ze zouden toch niet weer…. net als vorig jaar…? Ik weet wel dat zoiets een overbodige gedachte is, zoiets kun je nu eenmaal niet regelen. Maar toch… gedachten laten zich niet sturen. Na het maken van de foto’s en een paar eeuwig durende minuten, kwam het verlossende woord. “Mevrouw, de radioloog kon geen afwijkingen vinden”. Dus voorlopig was ik even gerustgesteld.
