Onderweg

Er zijn vele wegen naar Roma, maar ook naar Workum. Voor de heenweg kozen wij er voor om via de Afsluitdijk te gaan. Eerst een stuk over de snelweg, maar voorbij Amsterdam kozen we de binnenwegen. En stoppen zouden we ij Broek in Waterland.

Al sinds mijn schooltijd intrigeert zo’n naam me. En nu kwamen we er dan echt. Het doet het water eer aan, want dat is er veel. En als de zon schijnt, er weinig wind is, kan dat water zich meten met het mooiste blauw.

We wandelden door het dorp, dronken koffie bij de kerk en raakten helemaal in vakantiesfeer. Broek in Waterland was door de handel zeer welvarend. Handelaren bouwden hier hun statige huizen met fraaie deuren. hier dus weer met verborgen schatten. Het heeft een beschermd dorpsgezicht en er zijn genoeg verborgen schatten te vinden.

Alweer een plek om vaker naar toe te gaan en te genieten van de schoonheid van Nederland.

Monnickendam

Terug naar huis van Texel wilden we nog wat rondkijken in Noord Holland. Zo vaak komen we er niet… Leo heeft goeie herinneringen aan Monnickendam, waar een tante van hem woonde. Hij ging er in de zomervakantie graag logeren, vissen in de singel achter het huis, spelen met zijn nichtjes en gewoon wat rond schooien in het dorp, nee stadje. Dat is intussen, net als vele andere plaatsjes, flink veranderd. Er rijdt al lang geen trammetje meer door de Kerkstraat, oude huisjes zijn gerenoveerd en aan de eisen van deze tijd aangepast. Soms beeldschoon, soms minder naar onze smaak, maar ja…! Natuurlijk wilde Leo even kijken of het huisje van zijn oom en tante er nog stond. Dat wat in zijn herinnering een “groot”huis was, leek nu veel kleiner. Het buurhuis nog petieteriger. Ook De Vriendschap, vroeger een oude mannen logement, had een nieuwe bestemming gekregen.
Maar wat bleef was de toren, waar nog steeds elk kwartier het klokkenspel te horen is.