Nest

We moesten ons abonnement op Diergaarde Blijdorp verlengen en prikten meteen een bezoekje aan de dieren er aan vast.

Nu de bomen kaal zijn, ontdekte ik dit nest, vlakbij de ingang. En ik verwonderde me van welke vogel zo’n slordig nest zou kunnen zijn.

Het lijkt me helemaal niet gemakkelijk om daar in te broeden, maar een vogel heeft natuurlijk meer stabiliteit dan een mens.

Natuurlijk zocht ik met Google naar een antwoord, maar echt vinden deed ik het niet.

Misschien is het een nest van een roek of een kauw. Dat lijkt me het meest waarschijnlijke.

Gek dat je je zomaar ineens kunt afvragen hoe en wat? Die vogels zullen het een zorg zijn, toch? Die hebben misschien al een heel andere plek gevonden.

Eigenwijs

Als je Blijdorp in loopt, kun je ze goed zien. De ooievaars, die jaar in jaar uit een nest maken op een spoorweg-overgang.

Ik geloof dat de Nederlandse Spoorwegen er niet blij mee zijn en ze al diverse keren verwijderd hebben. Maar ze komen terug. Net alsof er geen andere plek zou zijn. Het zijn gewoon eigenwijze dieren, die zelf willen beslissen waar ze gaan wonen of niet.

Erg rustig lijkt me het plekje niet, want het treinverkeer is er behoorlijk druk. Maar dat deert ze niet. Ik denk dat ze van reizen en reuring houden 😉

Drama…

bron: Google foto’s

De vuurdoorn in onze tuin is dringend aan een snoeibeurt toe. Ik was dat al langer van plan, want weken geleden stond ik klaar om te gaan knippen. Toen begon papa Merel op de pergola angstig te piepen. Ik wist het niet, maar hij en moe Merel waren al aan een tweede leg begonnen. In het nest dat veilig leek, daar in die prikkende vuurdoorn. En dus liet ik de boel de boel. Dat snoeien komt later nog wel.
Niet dat ik rampspoed kon voorkomen. Want afgelopen zondag is het in de tuin ineens een kabaal van jewelste. Papa Merel vliegt van de ene kant naar de andere kant, met een dikke worm in zijn bek. Mama Merel fladdert heen en weer, angstig piepend. En een ander zielig piepen komt uit de vuurdoorn.
Dan springt de buurtkat ineens vanaf de schutting en schiet ijlings weg. Hij kijkt schichtig en schuldig achterom. Pffft…. het zal toch niet? Maar dan zie ik de beide vogels weer af en aan vliegen, met dikke wormen en slakken in hun bek. Het zal dus wel niet zo’n vaart gelopen hebben. Nog een paar keer horen we zulk kabaal en dan snellen we naar de deur, trekken hem open en roepen “ksss” om die kat te verjagen.
Maar gisteren hoorde ik opeens wel heel angstig piepen, maar zag ik geen kat. Ik installeerde me met goed zicht op de tuin. En al na een paar minuten kwam moe Merel aangevlogen. Ze landde op de grond, net naast het keitjespad. En ja, daar zat een klein mereltje. Ik zag z’n bekje opensperren. Even later wipte hij het pad op en och wat een kleintje was dat. Nog met fluffige nestveren, geen staart, niet in staat om te vliegen. Hij was ook een beetje mank. Die kat had hem dus wel degelijk te pakken gehad. Och arme, amechtig scharrelde hij rond en viel uiteindelijk tussen de keien. Je zag hem nauwelijks. Moe kwam er weer aan, met twee oranje bessen in haar bek. Merelkind nam ze nog wel aan, maar nee, dat mocht niet meer baten. Deze zou het niet halen.
Een klein drama, zo dicht bij huis, vlak onder mijn neus…. Je zou er een verhaal over kunnen schrijven.

Bewaren

Bewaren

Overwoekerd

Het is allemaal begonnen met een klein stekje, stiekem meegenomen van een Frans vakantieadres. Wist ik toen veel dat klimop voor een habbekrats te koop is. Het stekje belandde bij het muurtje tussen ons huis en dat van de buren. En kijk nou eens, helemaal overwoekerd met klimop. We moeten zelfs oppassen dat de takken niet over het hout van onze gevel kruipen. Want dan beschadigt het. Dus knippen we regelmatig een heleboel weg. Maar nu even niet. Want gisteren ontdekte ik dat er een merelpaar zijn nest in de klimop aan het maken was. Af en aan vlogen ze, met grassprieten, pluizen en plantenslierten. Het oogt nog een beetje slordig en ik hoop dat de buurtkatten er nog geen erg in hebben. Dus maar snel nieuwe batterijen in de kattenschrik doen. En dan rustig wachten op eitjes en kleine mereltjes.

En heb je ook zo’n muurtje dat overwoekerd is met planten, kijk dan ook bij Stuureenfoto, want ook daar is deze week het thema “overwoekerd”.

 

Druk, druk

Nee, niet ik heb het druk vandaag.
Maar het is wel druk in onze tuin. Vlak naast de schuifpui heeft een merel zijn nest gemaakt tussen de klimopbladeren. Je staat er versteld van om te zien hoe zo’n beest zo iets in elkaar steekt. Takjes, stukjes gras en zelfs  sliertjes zilverpapier heeft hij gebruikt.
En nu zijn er jonkies, want moeder en vader vliegen zich suf om ze van eten te voorzien. Ze komen aan met wormen, gaan even op de tafel zitten om te zien of alles veilig is en duiken dan de klimop in.
 

Ik houd angstvallig in de gaten of er katten in de tuin komen. Ik weet dat ik ze niet altijd kan tegenhouden, maar nu voel ik me toch verplicht om “mijn” merels te beschermen.
En wat zou ik graag een foto gaan maken, om te zien hoe het grut er bij zit. Maar dat durf ik niet. Stel je voor dat ik de ouders de stuipen op het lijf jaag en ze niet meer terug komen. De foto hierbij is dus niet door mij gemaakt, maar van internet geplukt (met dank aan http://zestigplus.punt.nl).