Herinnering

Ik zag deze foto op internet, ik weet niet meer waar. Maar onmiddellijk was ik terug in de tijd. Lang, lang, heel lang geleden, de tijd dat ik bij mijn oma in het kleine keukentje stond.

Bron: Google foto’s / Facebook / Instagram ??

We kwamen er niet zo vaak op bezoek. Maar als we er dan waren, wilde ik altijd meteen weer kijken naar dat mooie rek, met die fraai versierde potten.

Ik was veel te klein om er bij te kunnen, maar soms wilde iemand me wel optillen of liet oma me zien wat er in zat. En dan geurde de keuken ineens naar… ja waar naar?

Naar laurier, kaneel, nootmuskaat. En misschien ook wel naar gember of kurkuma. De enige zus van mijn vader, tante Truus, was in Indië geweest en had het nodige meegenomen. Bij haar rook het ook altijd anders dan bij ons thuis, maar wel heel lekker, vond ik.

Die kruidenrekken zijn al weer lang uit de mode. En allerlei exotische kruiden kunnen we nu te kust en te keur kopen in de supermarkt of toko. Maar dat voelt toch net een tikkie anders dan toen…

Boek

Alweer een boek over een vrouw die naar het oude Nederlands Indië gaat om er te trouwen. Maar een heel ander verhaal dan dat over Maria van Aelst.

Dit boek speelt aan het begin van de 20e eeuw en begint in Amsterdam. Anna is te vondeling gelegd en woont al haar hele leven in het weeshuis. Het benauwt haar dat het leven voor haar geregeld wordt.

Op een dag reageert ze op een krantenadvertentie en denkt dat dit de gelegenheid is om uit het keurslijf te stappen.

Ze trouwt met de handschoen en gaat daarna naar haar echtgenoot in Batavia. Daar komt ze tot de ontdekking dat het leven zoals zij zich had voorgesteld niet bestaat. Want ook in Batavia heersen regels en wetten en ook daar zal zij zich naar hebben te schikken. Toch probeert ze er aan te ontsnappen, maar dat heeft wel de nodige consequenties.

Een verhaal over een sterke vrouw, vrijheidsdrang en regels die dromen in de weg staan.

Een prettig boek om te lezen, maar geen nauwkeurig historisch verslag.