Doordraven…

Vorige week kocht ik zo’n ouderwetse set vliegenvangers. Van die stroken met zeer kleverig spul er op, waar vliegen tegenaan zouden vliegen en vast komen te zitten. Nu las ik ergens dat sommige mensen dat zielig voor de vliegen vinden. Ik ben beslist tegen alle soorten van dierenmishandeling, maar dit gaat me toch iets te ver. Als mens je laten plagen -of nog erger ziek worden- van vliegen omdat je ze niet dood wilt maken. Ja, er zijn natuurlijk ook vliegenmeppers, maar de heel tijd achter zo’n beest aan gaan en dan overal vieze vlekken op de muren maken, vind ik ook geen optie.
Maar het kan nog vreemder. In de Oostvaardersplassen zijn parasols neergezet om de grote grazers tegen de zon te beschermen. Wie komt op het idee? Dan heb je toch geen benul van natuur? Die dieren zijn heel goed in staat om onze zomer door te komen. Op de grote steppes worden tenslotte ook geen zonneschermen geplaatst.

Prietpraat

Deze foto maakte ik laatst bij de Laurenskerk. Het gazon daar had te veel te lijden gehad van alle bezoekers en dus werd er nieuw zaad gestrooid en mocht je er even niet op lopen. En meteen moest ik denken aan de opmerking die neefje Ivan (5 jaar) maakte. Ze waren net verhuisd en in hun tuin was kunstgras gelegd. Dat kan tegen een stootje en is een praktische oplossing met voetballende kinderen. Maar bij opa en oma ligt nog een keurig gazonnetje, waar opa best trots op is. Daar mag dus niet gevoetbald worden. Dan komt Ivan’s vader er aan en loopt onbekommerd over opa’s keurig geschoren gras. “Papa, niet over het gras lopen hoor! Want dit gras groeit…!”

Voorjaar

Zo’n beeld mag in deze tijd van het jaar niet ontbreken. Lammetjes en een moederschaap op de dijk, bij de Rotte. Elk jaar weer een heerlijk gezicht. We liepen er langs, sjaals los, onze jassen al lang in de tas, genietend van alle kleur en bloemen langs de weg. En bijna iedereen bleef even staan om een foto te maken. Want dit beeld verveelt nooit, toch…?
lammetjes.jpg

Snipperdag…

Gisteren gewoonweg vergeten een blogje klaar te zetten. Nou ja! Vanmorgen te slaperig om snel even iets bij elkaar te schrijven. En dan komt het op de lange baan. Nu vind ik het te laat om er nog veel aan te doen.
Lang verhaal kort beschreven: ik neem vandaag een snipperdag!
snipperdag.jpg

Wandelen

Na regen komt…. juist, zonneschijn. Want na een heleboel dagen met somber en neerslachtig makend weer was het gisteren stralend wandelweer. Het wandelmaatje dat vorige week nog ziek was, jubelde aan de telefoon “ja, ik ga net naar beneden! Tot zohoho…! En bij het afspreekpunt zaten al een aantal vrouwen te wachten en groeide onze groep tot zo’n twaalf dames. Waar we heen gingen was niet meteen duidelijk, maar het werd langs de Zevenhuizerplas naar Nesselande. We hoorden vogels fluiten, eenden en meerkoeten zwommen driftig heen en weer en sommige hadden al duidelijke plannen voor het bouwen van een nest. In het gras piepten her en der krokussen op. Onderweg hadden we dit uitzicht. Mooi toch?
Nesselande.jpg

Herfst

Al leek het nog steeds een beetje zomer tijdens onze donderdagse wandeling, overal was te zien dat het nu toch echt herfst is.
De straten en paden waren bedekt met bruine, gele en rode bladeren, die knisperden onder onze voeten. En plotseling stonden we stil om deze verzameling zwammen te bewonderen. Iedereen was het er over eens, nu werd het toch echt, echt herfst.
herfst.jpg

Prachtig

prachtigDe natuur is wonderschoon. Alles wat groeit en bloeit kan me blijven verbazen. Kijk nou naar deze waterlelie, die zich deze week in onze vijver ontvouwde.
Na de winter is er niks te zien, totdat er wat bladeren boven komen drijven.
En dan ineens is daar een knop. Die blijft lang dicht gevouwen.
Maar dan op een dag ligt er zo’n mooie bloem in de zon te schitteren. Suikerzoet roze bladeren en een hart van stralend geel.
Ik word daar heel blij en gelukkig van. En als het nou nog een beetje langer zulk mooi zomerweer blijft, dan komen er steeds nieuwe bloemen bij. Helemaal gratis en voor niks elke dag weer een feestje.

Natuur in de stad

Natuur-in-de-stadOp de meest rare plaatsen schiet plotseling een plant uit de grond. Je vraagt je af hoe die daar nou kan komen.
Waar komt dat kleine zaadje Vingerhoedskruid nou vandaan en hoe kan dat daar, in dat kleine spleetje, dan tot ontkieming komen, ja zelfs gaan bloeien? Fascinerend…
Zou je het op die plek met opzet willen planten lijkt het me geen lang leven beschoren. Nog concurrentie ook van een gewone paardenbloem. Maar dapper groeit het door en geeft die lantaarnpaal een lief kleurig accentje.

Mooi toch…?

Vorige week, net na een fikse regendag, begon de zon aarzelend te schijnen. Zo zag onze tuin er toen uit.
Ja, ja, ik ging natuurlijk op een goede plek staan, zorgde er voor dat er niet al te veel 😉  onkruid te zien is. Een klein beetje geflatteerd is het wel, maar goed. Dit is toch onze tuin, waar ik elke dag met veel plezier naar kijk. En in het voorjaar met nog een beetje meer plezier. En dat wilde ik gewoon even delen.
mijn-tuin.jpg