Net terug uit Berlijn en nog niet aan bloggen toegekomen. Vandaag dus maar een filmpje van Zarah Leander:
Net terug uit Berlijn en nog niet aan bloggen toegekomen. Vandaag dus maar een filmpje van Zarah Leander:
Opeens kwam dit liedje in mijn herinnering, tijdens een wandeling. Waarom? Geen idee! Ik ken eigenlijk alleen de Nederlandse versie, maar die heb ik op internet niet kunnen achterhalen. Daarom dus maar deze, het filmpje is ook wel grappig:
Al vaker heb ik hier geschreven dat Charles Aznavour al sinds jaar en dag één van mijn favoriete Franse chansonniers is. Zijn CD’s, maar ook nog oude vinylplaten, worden hier nog vaak gedraaid en eigenlijk vind ik bijna alle chansons mooi.
Vandaag dus één van zijn liedjes. Dit keer “Je m’voyais déjà”, waarin hij zijn jeugddroom om artiest te worden verwoordt:
Lange tijd heeft dit liedje geklonken als ik de computer opstartte. Het was in de tijd dat één van de kinderen besloot dat de studie niets was en het helemaal in de muziek wilde zoeken. Daar is hij inmiddels op terug gekomen, maar ik blijf dit een topnummer vinden:
Door een samenloop van omstandigheden kwamen wij afgelopen zondag achter het orkest te zitten. Niet de allerbeste plaats in de Doelen, maar het gaf ons een mooie kijk op die orkestleden die je zo zelden aan het werk ziet: de percussiegroep.
Daarom nu een filmpje van een groot percussioniste: Evelyn Glennie. Zij is doof geboren, maar wat maakt ze een muziek!
En kijk ook eens hier: How to truly listen. Neem de tijd, want het duurt ruim een half uur, maar het is de moeite waard!
Ik hoef het niet te vragen, want ik weet het zeker. Ook al ben ik vanaf nu 64 jaar oud, Leo zorgt nog steeds prima voor me en dat blijft ie ook doen! En ik natuurlijk voor hem, dat spreekt.
Maar dit liedje is nog steeds zo leuk, dat draaien we dus vandaag….
Een zondagochtendconcert in de Doelen in Rotterdam. Normaal gesproken een nogal “bejaarde” toestand. Maar bij het concert van deze jongens waren toch ook heel veel jongeren gekomen. En de zaal ging uit z’n dak. Even waren we weer pubers, die hun lijven niet stil konden houden.
In Vilnius werd op een pleintje muziek gespeeld en, zo te zien, spontaan gedanst. Niet iedereen leek de passen even goed te kennen, maar dat mocht de pret zeker niet bederven.