In Monnickendam kwamen we vooral voor de tentoonstelling “Winkels van Toen” in het museum De Speeltoren. Waarom gingen we daar nou toch speciaal naar toe?
Leo kwam als jongetje vaak in Monnickendam. Daar woonde een tante en oom, waar hij graag logeerde. Hij vertelt er vaak over. Gezellig met zijn twee nichtjes spelen, slapen in een hangmat op zolder, buiten spelen, vissen, beetje kattenkwaad uithalen. Gewoon gezellige jeugdherinneringen.
En ook mijn schoonmoeder kwam graag in Monnickendam. Zij kletste dan bij met haar zus en ze maakten vaak een ommetje om boodschappen te halen. En regelmatig hoorde ik dan de naam van Tessel, de melkman. Hij had een winkel even verderop in de straat waar tante woonde. En daar las ik dan weer over bij Sjanne. En zo was de cirkel rond.
De tentoonstelling is niet groot, maar gaf een goed beeld van een tijd waarin overal nog kleine winkels waren. Geen grote supers, maar meerdere melkwinkels, bakkers, groentenzaken, snoepzaakjes. Maar ook meubelwinkels en galanteriezaken. Er waren foto’s van de winkels, filmpjes met herinneringen, wat spullen die de tand des tijd hadden overleefd. Diverse mensen hadden hun herinneringen op schrift gesteld.
We hebben heel wat tijd daar op die tentoonstelling doorgebracht, lezend en voor Leo herinneringen ophalend. Het was de reis helemaal waard.
