Tag Archives: Monnickendam

Stenen

Posted on by

Al meteen als we in Monnickendam uit de bus stapten, zag ik een leuke gevelsteen. En als wandelend door het stadje zag ik er meerdere. Sommige lijken van recente datum te zijn, maar er zijn ook echt oude exemplaren.

Wat me ook opviel waren de bankjes naast de deur, haaks op de muur. Makkelijk om even buiten te zitten of om je schoenen aan- of uit te trekken. Of een buurpraatje te maken…!

Het stadje ademt nog een wat nostalgische sfeer, zeker als je in het oude centrum loopt. Kom je wat meer bij de haven, dan vallen de vele (zeil)boten op. Toeristen weten Monnickendam ook te vinden. Terrasjes te over en ook gerookte paling is er nog te koop.

Een mooie bestemming voor een dagje weg.

Terug in de tijd

Posted on by

In Monnickendam kwamen we vooral voor de tentoonstelling “Winkels van Toen” in het museum De Speeltoren. Waarom gingen we daar nou toch speciaal naar toe?

Leo kwam als jongetje vaak in Monnickendam. Daar woonde een tante en oom, waar hij graag logeerde. Hij vertelt er vaak over. Gezellig met zijn twee nichtjes spelen, slapen in een hangmat op zolder, buiten spelen, vissen, beetje kattenkwaad uithalen. Gewoon gezellige jeugdherinneringen.

En ook mijn schoonmoeder kwam graag in Monnickendam. Zij kletste dan bij met haar zus en ze maakten vaak een ommetje om boodschappen te halen. En regelmatig hoorde ik dan de naam van Tessel, de melkman. Hij had een winkel even verderop in de straat waar tante woonde. En daar las ik dan weer over bij Sjanne. En zo was de cirkel rond.

De tentoonstelling is niet groot, maar gaf een goed beeld van een tijd waarin overal nog kleine winkels waren. Geen grote supers, maar meerdere melkwinkels, bakkers, groentenzaken, snoepzaakjes. Maar ook meubelwinkels en galanteriezaken. Er waren foto’s van de winkels, filmpjes met herinneringen, wat spullen die de tand des tijd hadden overleefd. Diverse mensen hadden hun herinneringen op schrift gesteld.

We hebben heel wat tijd daar op die tentoonstelling doorgebracht, lezend en voor Leo herinneringen ophalend. Het was de reis helemaal waard.

Fascinerend

Posted on by

Afgelopen woensdag waren we in Monnickendam, waar we Museum De Speeltoren bezochten. We kwamen voor een tentoonstelling, waar ik later over zal vertellen.

Maar we bekeken ook de rest van het museum en kwamen op de hoogste verdieping, waar uitleg over het carillon werd getoond.

Het carillon van Monnickendam is het oudste carillon ter wereld en een beetje vals. Niet dat het stoort. Tenslotte werden de klokken al in de 16e eeuw gemaakt. De techniek van het gieten en later stemmen was nog niet zo geavanceerd.

Ik hou van carillons. De klanken die over de stad worden uitgestrooid bepalen vaak de sfeer. En zo’n klokkenspel is fascinerend om te zien, zeker als er op gespeeld wordt.

Mijn foto geeft een beeld van wat zich in het uurwerk allemaal zit en dat is slechts een deel. En het filmpje laat het carillon mooi horen. Dat vond ik op YouTube.

Als de clip niet start, dit is de link

Monnickendam

Posted on by

Terug naar huis van Texel wilden we nog wat rondkijken in Noord Holland. Zo vaak komen we er niet… Leo heeft goeie herinneringen aan Monnickendam, waar een tante van hem woonde. Hij ging er in de zomervakantie graag logeren, vissen in de singel achter het huis, spelen met zijn nichtjes en gewoon wat rond schooien in het dorp, nee stadje. Dat is intussen, net als vele andere plaatsjes, flink veranderd. Er rijdt al lang geen trammetje meer door de Kerkstraat, oude huisjes zijn gerenoveerd en aan de eisen van deze tijd aangepast. Soms beeldschoon, soms minder naar onze smaak, maar ja…! Natuurlijk wilde Leo even kijken of het huisje van zijn oom en tante er nog stond. Dat wat in zijn herinnering een “groot”huis was, leek nu veel kleiner. Het buurhuis nog petieteriger. Ook De Vriendschap, vroeger een oude mannen logement, had een nieuwe bestemming gekregen.
Maar wat bleef was de toren, waar nog steeds elk kwartier het klokkenspel te horen is.

Monnickendam

Posted on by

Zelf geen foto meer voorhanden, dus een foto van Google van het net geplukt 😉

Toen Leo nog Leootje was, logeerde hij soms bij zijn oom Paul en tante Ali in Monnickendam. Als stads ventje vond hij het er heerlijk, met veel vrijheid, ruimte. Met tijd om te klooien, te vissen, te spelen met zijn even oude nichtje Betty en haar buurmeisje Neelie.
Hij vertelde er vaak over, want het waren heerlijke herinneringen. De WC buiten, de deur met het hartje erin. Slapen op zolder, de grote steile trap op, stiekem luisteren wat er beneden besproken werd, de grote pispot die hij een keer uit zijn handen liet vallen…
En ook als we tante Ali zagen, werden die herinneringen weer opgehaald, aangevuld door schoonmama, schoonpapa en tante zelf. Dan kwamen natuurlijk ook andere medebewoners aan bod. De ouders van Neelie aan de ene kant, de buren aan de andere, met een eigen palingrokerij. Daar waren er meer van in het dorp en dat kon je soms goed ruiken.
En ook de melkboer verderop in de Kerkstraat. Die man die zoveel kinderen had. Tante vertelde dat ze altijd meteen wist wanneer het weer “zo ver” was. Dan droeg de melkvrouw een speciale rok, weet je nog?  Ja,ja, schoonmama herinnerde zich dat ook en samen moesten ze daar dan weer om lachen. Elk jaar raak. Hoeveel kinderen zou die wel gehad hebben?  Dat konden ze zich niet precies herinneren.
Tante, oom en schoonouders zijn al lang overleden, dus de herinneringen vervaagden. Tot afgelopen zaterdag. Want Jeanne van Sjannes Blog schreef over een indrukwekkende begrafenisdienst in Monnickendam. Dat zou toch niet die oude melkboer zijn geweest?
Ik reageerde en vertelde over Leo’s herinneringen. En geloof het of niet, maar het was inderdaad de oude melkboer Tessel die begraven werd. Een heel bijzonder toeval. Jeanne ken ik al lang, maar ontmoette ik pas persoonlijk op de Bloggersbijeenkomst en nu komen we elkaar meteen weer op het wereld-wijde-web tegen.

Al speurend op het www ontdekten Leo en ik ook nog deze site. Voor wie misschien ook herinneringen aan Monnickendam heeft.