Kruid

Lennart gaf me op moederdag een plant. Niet zo maar een geranium of viooltje, maar een voor mij onbekend kruid: onsterfelijkheidskruid (Gynostemma pentaphyllum).
Het wordt ook wel “Southern ginseng” genoemd en smaakt een beetje zoetig, met een hint naar komkommer. Dat is niet zo vreemd, want het behoort tot de familie van komkommerachtigen.
Nu staat de pot op een kruidentrapje in onze voortuin. Elke avond geef ik het water en het groeit als kool…. eh als komkommer. Een klimrekje erbij zodat de lange ranken zich omhoog kunnen werken.
En natuurlijk neem ik er zo nu en dan een blaadje van.
Of ik er werkelijk onsterfelijk van zal worden, betwijfel ik. Dat is geen probleem hoor, het lijkt me helemaal niet leuk om iedereen te overleven en maar door te moeten gaan….
Maar duidelijk is wel dat onze zoon vindt dat ik nog maar lang mag leven 😉

Bewaren

Moederdag

moederdag Moederdag, zo’n dag die dreigt ten onder te gaan aan de commercie. Want onder het mom van “Moeder verwennen” worden de meest idiote, onzinnige, onnuttige en veel te dure cadeaus aan de vrouw gebracht.
Hier gelukkig niet, al vergeten de jongens me zeker niet. En ik vind het heerlijk om juist die ene dag een beetje in het zonnetje gezet te worden.
Vroeger, toen ze nog op de basisschool zaten, werd er meestal iets gemaakt. Dit speldenkussen ligt altijd in mijn naaidoos. Destijds met veel moeite gefröbelt door één van de zonen. En tot mijn schande weet ik niet meer door welke van de twee. Maar het blijft een leuke en dierbare herinnering!

 

Moeder en kind

Moederdag vandaag, dus een daarbij passend onderwerp bij Stuureenfoto en ook hier.
Zo te zien gaat deze moeder straks. samen met haar zoontje, een grote pan jam koken. Zodat ze ook in de winter nog iets van de zomer kunnen proeven? Of omdat het goedkoper (en veel lekkerder) is? Misschien wel omdat het zo gezellig is samen met de kinderen te kokkerellen. Of is dat iets wat nog heel normaal is in Litouwen, gewoon je eigen jam koken?

 

Terug van weggeweest

Vorig jaar was ik met vriendin Irene in Parijs en bezochten we ook de enorme parfumerie Sephora op de Champs Elysées. Die staat stikvol met luchtjes, crèmes, lotions en wat er al meer te koop is. “Hier hebben we werkelijk alles”, vertelde ik. Maar na afloop zei Irene: “Gar  nicht gut sortiert, denn Tosca und 4711 haben die gar nicht”.
Maar nu kan ik Irene vertellen dat hier in Rotterdam, gewoon bij de Etos, weer 4711 te koop is. In de ouderwetse vertrouwde fles. Als actiegeur nog wel, voor moederdag!
Ik hoef het niet te kopen, want in mijn kledingkast staat nog altijd de fles 4711 van mijn moeder. Ze overleed in 1990, maar die fles staat er nog onaangeroerd en blijft daar staan, modeluchtje of niet.