| Het rondje blogs dat ik elke dag afga, wordt steeds groter. Want van het een komt het ander. Iemand blogt over landkaarten, reuze leuk! Maar dan kom ik via haar ineens op een kunstenares die van landkaarten en ander papier de meest waanzinnige creaties maakt. Zoals deze japon. Niet van landkaarten, maar van bankbiljetten van over de hele wereld. Zorgvuldig aan elkaar genaaid en gemaakt in een stijl, zoals Britse lady’s die zo rond 1870 droegen. Briljant idee, schitterend uitgevoerd!
|
 |
Het lijkt een heel eenvoudig jasje, maar er komt heel wat werk en vakmanschap aan te pas!!
| Deze week met Dorothé, -ex-collega, altijd druk in de weer, haar tijd verdelend tussen gezin, naaimachine en hardlopen-, naar de Kunsthal geweest om de tentoonstelling van Gaultier te zien. Ik ben eigenlijk niet zo’n fan van Gaultier, omdat zijn ontwerpen me vaak te extreem en te pompeus zijn. Maar wat een prachtige tentoonstelling. En wat fantasie heeft die man. En wat een vakmanschap om die fantasie om te zetten in kleding. Hij maakt alles mogelijk. Een spijkerbroek wordt een bovenstuk van een avondjurk, filmrolletjes worden zo geplooid dat het een jurk wordt, zo’n ouderwets roze corset wordt een stoere herenjas, waarvan de elleboogstukken bestaan uit BH-cups. En wat te denken van een overigens zeer draagbare, ja zelf een beetje ingetogen, japon, bezet met duizenden knopen en knoopjes? Niks is te gek. |  |
Of zijn mode ook zou willen dragen? Ik geloof het niet. Maar gedurfd en vernieuwend is het wel. En alles bij elkaar maakt het een zeer bezienswaardige en prachtig opgestelde tentoonstelling.
Schrik niet als je de eerste zaal binnenkomt. Want het lijkt of de poppen echte mensen zijn. Door een zeer vernuftig videosysteem worden gefilmde gezichten op de poppen geprojecteerd, waardoor ze bijna levensecht zijn.
Een schitterende tentoonstelling, waar je aldoor weer verbaasd, geamuseerd of op het verkeerde been gezet wordt. De tentoonstelling is in de Rotterdamse Kunsthal te zien tot en met 12 mei 2013.
| Zelf behoor ik niet tot die mensen die zich geheel in één stijl kleden. Ik hou vooral van comfortabel, lekker warm en gemakkelijk zittend.
Maar ja, als je helemaal weg bent van een merk als Burberry, dan moet je dat toch tot uitdrukking laten komen. En als je al een rok, jas, sjaal, paraplu, boodschappenkar en hondendekje van Burberry hebt, dan kun je tenslotte ook nog altijd je nagels in stijl (laten) lakken. |
 Bron: Pinterest |
Het lijkt wel of de Fifties een revival doormaken. Van de serie Mad Men tot de mode van Prada, het ademt allemaal een beetje de sfeer van de jaren vijftig. En misschien willen we het ook wel zo. Net als kort na de oorlog, toen er weer swung in het leven kwam, alles opgewekt en positief benaderd werd. Want van al die sombermansen op de TV word je toch niet vrolijk.
De tentoonstelling in het Gemeentemuseum in Den Haag geeft een mooi beeld van de mode toen. Met vrolijke jurken, petticoats, heren in keurige pakken, met hoed en handschoenen. Even terug in de tijd.
| Vorige week zou in Close-up een documentaire over Twiggy te zien zijn. Helaas kon dit niet door gaan, omdat er een film van de kort tevoren overleden Jeroen Willems werd vertoond. Twiggy werd verschoven naar zondag, maar toen had ik geen gelegenheid te kijken. Dat moet dus nog gebeuren bij Uitzending gemist.
Ik ben benieuwd hoe het haar vergaan is en vooral of ze nog zo superslank is. Zij was het model van de jaren 70 en niet alleen ik, maar veel meisjes toen, wilden niets liever dan ook zo prachtig slank worden. Het is me helaas nooit gelukt. Maar laatst zag ik foto’s van mij uit die tijd en ik vroeg me nu waarom ik dat toch zo graag wilde. Ik was toen echt niet zo slank als Twiggy, maar zeker niet zo wanstaltig dik als me werd aangepraat en ik me toen voelde. |
 |
Vele malen heeft mijn schoonmoeder het verhaal verteld. Hoe ze in haar eerste baantje bij de Bijenkorf netjes voor de dag wilde komen. Maar ze had maar één net truitje en rokje. Dus haalde ze elke avond het losse boordje van haar truitje en naaide er een nieuw op, andere knoopjes erbij, een lintje of een kantje, en voilà daar had ze een nieuwe creatie.
En nu zijn afneembare kraagjes weer helemaal de mode top. Als je ze dat nog eens zou weten…
| Aan schoenenetalages kan ik niet voorbij lopen. Ik moet gewoon altijd even kijken of er iets van mijn gading bij is. Nou is dat de laatste tijd zelden het geval, omdat ik nu veel meer ga voor stevig, makkelijk en praktisch. Maar ik kan nog zwijmelen bij dit soort, chique, elegant, hoog gehakt. En als je ze dan niet dragen kunt, dan maak je er maar een kaart van. |
 |
| “Zal ik ze nou wel of zal ik ze nou niet kopen? ” “Worden het de roze of toch maar die gifgroene….? Ach welnee, ik strompel er vast nog geen meter op weg en waarbij moet ik ze nou dragen? Geen idee. Die kekke, giftige kleurtjes, het model, de extravagante stilettohakken …. Maar nee, ik was verstandig. Ze staan er nog steeds. Dus als een van jullie…. |
 |
| Voorlopig zet ik hier op zaterdag telkens iets dat ik zelfgemaakt heb. Vandaag is dat een zelfgemaakte kaart. Die maak ik regelmatig, om zo maar te sturen of voor een verjaardag. De gestempelde paspoppetjes zijn een van de eerste stempels die ik kocht en ik heb ze al heel veel gebruikt. Maar ik blijf ze leuk vinden.
|
 |
