De boom die hier in het park bij de Westergasfabriek stond, was een enorme en oude iep. Maar ook bomen hebben een beperkte levensduur. Hij werd ziek en was niet meer te genezen. Omhakken werd zijn lot.
Maar de stronk bleef en van de stam werden twee stoelen gemaakt. Waarschijnlijk nog wel meer, want alles van zo’n boom, hoe ziek ook, kan worden hergebruikt.
Op één van de stoeltjes zat deze plaat, waarop stond wat de iep allemaal voor goede dingen had gedaan. Zuurstof gemaakt, regenwater opgeslagen, lucht gezuiverd en nog veel meer. Hij had zijn lange leven dus nuttig doorgebracht.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over de schaduw die hij voortbracht, de stam waarin misschien wel vele verliefde paartjes hun namen in hadden gekrast (wat niet zo erg milieubewust was, natuurlijk) en bij hoeveel eerste zoenen hij getuige was geweest?
Hoeveel vogels hadden hun nest er in gebouwd, vele jaren weer? En hoeveel insecten hadden hun buikje volgegeten en daarna gediend als vogelvoer voor kleine en grotere vogels? Welke vlinders hadden er omheen gefladderd en hoeveel kinderen zouden er om heen gespeeld hebben?
Hoe meer je erover nadenkt, hoe meer zo’n boom een monument in de maatschappij blijkt te zijn. Laten we er dus vooral zuinig mee omgaan!
We hadden het naar ons gevoel goed gepland. Niet in de vakantie, niet tijdens de uitverkoop, niet op woensdagmiddag. Zo lopend door de winkel viel ons de drukte nogal mee, maar bij de kassa kwamen we in een andere wereld. Was dit IKEA of waren we getransponeerd naar Schiphol of de Efteling, op een topdag? Zigzaggend werd de rij geleid, waarna telkens op een scherm het nummer van een vrije kassa verscheen.
