Een weekje waren we weg, naar Frankrijk, de Auvergne. We reden door stille, slaperige stadjes en dorpen, aten in kleine restaurantjes en genoten vooral van de stilte en de rust bij onze gîte. Soms leek het wel of de tijd had stilgestaan. En dan zie je ineens zo’n bordje. Zo klein dat je wel even moet stilstaan om het te lezen. Dus stapvoets er voorbij om goed te kunnen zien of je echt wel de juiste richting neemt.

Dit is nog uit de tijd van de eerste Michelingids, schat ik in.