Een tijdje al heb ik last van pijn in mijn been of mijn heup. Exact kan ik het niet duiden, maar vervelend is het zeker. Lopen doet pijn en soms zo erg dat ik liever een beetje op de bank wil hangen. En dat geeft me dan weer een rot gevoel, omdat ik weet dat bewegen veel beter zou zijn. Nou ja, maar eens even langs de dokter. Die niks kon vinden, geen andere remedie wist dan pijnstillers nemen. En dan begin je met paracetamol. Dat is hier altijd in huis, maar voor de zekerheid nog maar wat doosjes ingeslagen.
Eén doosje nam ik mee naar boven, dat wist ik zeker, want dan kon ik voor het slapen gaan een paar tabletjes nemen. Maar waar had ik dat nou toch neergelegd? Niet op mijn nachtkastje, niet in de kast, niet in mijn werkkamer, de badkamer. Nergens was het te vinden. Ik zocht op de meest idiote plaatsen, Leo hielp mee. Maar nergens, nergens te vinden. Het probleem was niet zo groot, want nieuwe tabletten waren snel gekocht. Maar dat knagende gevoel van “waar is dat nou toch….?”
Maar ik heb het gevonden. Het zat gewoon in mijn joggingvest. Gelukkig maar. Niks aftakeling, gewoon een beetje verstrooid…. 😉
Oh ja, dat pijnlijke been is gelukkig ook al weer bijna over!