Markt

In het MAX-magazine vond ik dit artikel over standwerkers. En hup, daar vloog mijn herinnering naar die keer dat ik met mijn moeder naar de markt ging.

We gingen bijna elke week. Beetje slenteren, proeven, hier en daar wat kopen en met die of gene een praatje maken.

Vaak kochten we bij Japie sinaasappelen, verderop groente en weer bij een andere kraam aardappelen. Er viel heel wat te sjouwen, maar gelukkig was er de tram.

Toendertijd stonden er ook nog regelmatig standwerkers. Meestal keek mijn moeder, maar kopen deed ze niets.

Tot die ene keer. Er werden aardappelschilmesjes verkocht. Dunschillers wel te verstaan. Daar had mijn moeder oren naar. Dus wilde ze wel eens zo’n mesje proberen.

Eerst keek ze goed hoe de standwerker het voordeed. En daarna schilde ze in een ommezien de haar aangeboden aardappel. Nooit meer gebruikte ze daarna een gewoon aardappelschilmesje. Ik ook niet. Want nog steeds schil ik aardappelen en fruit met zo’n zelfde soort mesje. Met een ander lukt het me gewoon niet.

Vakantieherinnering

In onze gedachten is het helemaal niet zo lang geleden dat we in Polen waren. Maar deze foto maakte ik toch al in 2007, in Krakau.

Op de markt werd druk verhandeld en zaken afgewogen. Nog niks digitaal, maar met een een ouderwetse weegschaal met mooie koperen gewichten.

Ik vind het wel wat hebben, het heeft is ambachtelijks. Maar ook iets knus. Of is het de leeftijd, die me parten gaat spelen? Is alles wat ouderwets is, ook beter? Nee, zeker niet. Niet maar die digitale weegschalen van nu blijven voor mij onpersoonlijke dingen.

Maar ik schat zo in dat er nu ook in Krakau modern en digitaal gewogen wordt. De nieuwe tijd, net wat je zegt….

Kleurig

Vorige week had ik niet veel inspiratie. Geen idee waar het aan lag, maar gewoon geen zin om te bloggen.

Nu is bloggen vooral iets voor mijn plezier, dus nam ik een tijdje vrij-af. Maar ik ben wel van plan om het bloggen weer op te nemen. Voor vandaag doe ik dat met een foto van de drijvende markt in Bangkok.
De foto kwam een paar keer tevoorschijn bij het opstarten van de computer. Ik heb hem dus niet zelf gemaakt, sterker ik was nog nooit in Thailand. Maar omdat plaatjes meer zeggen dan een mens kan vertellen, plaats hem toch.

Het lijkt me een vrolijk en kleurrijk begin van de dag.

Bron: Google foto’s

Indrukwekkend

Er zijn niet veel oude gebouwen meer in Rotterdam. Het bombardement op de stad vaagde het merendeel van de binnenstad weg. En in de haast om alles op te bouwen, werd ook nog wel eens iets tegen de vlakte gegooid wat eigenlijk wel beter bewaard had kunnen worden.

Maar midden in de stad staat nog steeds de Laurenskerk. Er is een heleboel aan gerestaureerd, want natuurlijk was ook dit gebouw ernstig beschadigd. Maar alles oogt weer als vanouds.

Dus als we over de grote markt lopen, kijk ik altijd even naar de kerk. Een vertrouwd gezicht.

Er kan veel veranderen, maar dit blijft.

Harinkje

Tsjonge, wat stond die man daar smakelijk een harinkje te happen. Hij en zijn vrouw hadden even in de rij moeten staan, want het was druk op de markt. Maar toen stapten ze opzij. Mevrouw had een broodje en hapte dat keurig weg.

Meneer had geen broodje, alleen Haring, die hij vakkundig door de uitjes haalde. Toen… hoofd achterover en daar gleed de haring soepel richting keelgat.

Net toen hij zijn tweede haring wilde verorberen, vroeg ik hem of hij op de foto wilde. Hij knikte. Ik had mijn telefoon al gereed. Daar gleed haring nummer twee zijn mond in. Hij glom van genoegen. Toen hij weg liep, maakte hij het gebaar van “Hmmm, heerlijk! Wij kregen er ook honger van.

Uitrusten

marktdag.jpgDinsdag en zaterdag is er altijd markt in het centrum van Rotterdam. Een lange rij kramen staat dan op de Binnenrotte. De andere dagen is dat enorme plein leeg en verlaten en heeft de wind er vrij spel. Maar op de marktdagen is het er heel gezellig en levendig. Je kunt er van alles vinden. Groente, fruit, kleding, sieraden, olijven, vis, kaas, worst, bloemen, planten, nog veel meer en soms ook nog wat tweedehands spulletjes. Geen wonder dat er druk gebruik gemaakt wordt van deze markt. De Markthal leek een genadeloze concurrent te zijn, maar daar vind je weer heel andere zaken en komt de “gewone” Rotterdammer niet. Dat is meer voor toeristen. Het is een hele wandeling om alle kramen langs te gaan. Maar uiteindelijk kom je toch weer altijd terug bij het metrostation. De gemeente heeft juist daar vlak bij een lange bank geplaatst die uitnodigt tot even zitten, een kroketje eten, je telefoon checken of zomaar wat zitten en mensen bekijken. Op mij komt dit beeld over als “typisch Rotterdams”, maar het zal in andere plaatsen wel niet anders zijn 😉 😉

Waarom nou niet….?

Ik moet er niet aan denken, dat je -zonder dat je het weet- de onderbroek van een ander aantrekt. Hopelijk fris gewassen, maar het zou ook zomaar kunnen gewoon, na een paar uurtjes feitelijk gebruik. Maar gelukkig, de marktkoopman heeft die mogelijkheid met een fraai bordje uitgesloten. Hè, hè, pak van mijn hart 😉
Markt.jpg

Toevalstreffer

Zomaar een foto, gemaakt op de zondagsmarkt in Rotterdam. Ik zou bijna zeggen, vanuit de heup geschoten. Want de pop zat in een doos, die een beetje verscholen stond onder de kraam. Ik gokte dus een beetje. Je kunt natuurlijk meteen kijken hoe die foto eruit ziet, dus zoveel gokken is het nou ook weer niet. Maar hij was in één keer raak 😉

Clownspop

Kaas

Op de weekmarkt hier in Ommoord staat al sinds jaar en dag een kraam van de Bodegraafse Kaasboer, waar ik regelmatig een stukje kaas koop. Zoals de puur Hollandse boerenkaas van “Tante Jaantje”. “Met de echte stalsmaak” staat er bij. Vaak neem ik ook geitenkaas. Vooral de extra belegen is bij ons favoriet.
We mogen altijd proeven en dat doen we dan ook graag. Vandaag wilde ik ook nog wat blauwe kaas hebben en ontdekte ik dat er ook een Nederlandse variant is. Die gaat morgen voor een deel door de witlofsalade.  En we proefden ook nog Doruvael, zacht van smaak, maar toch pittig. Altijd gedacht dat het een Franse kaas was. Maar nee, de naam is ontleend aan “Door ruilverkaveling van elders” en ze wordt gemaakt in Montfoort, op nog geen half uur rijden van hier.

12-kaas

Messenleggers

messenleggers Nee, thuis hadden we ze niet. Maar messenleggers hoorden wel bij de uitzet van mijn zus. Destijds vond ik het een toppunt van “chique”. Later, toen ik mijn eigen spullen ging kopen, vond ik ze vooral overbodig. Ik heb ze dan ook nooit gehad.
Deze set lijkt me ook niet al te vaak uit de doos gehaald. Het was vast een geijkt huwelijkscadeau, waar je jaren later met weemoed naar kijkt.

“Och ja, nog van tante en oom gekregen. Wat lief. Maar ja, wat doen we ermee?” Naar de rommelmarkt dus!