Tag Archives: lezen

Boek

Posted on by

Damesdubbel van Julia van Zitteren.
Zomaar een gezellig boek. Over vrouwen, die het goed hebben. Over hun relaties en alleen zijn. Over hoe ze zich voelen, vermaken, verdrietig zijn, teleurgesteld. Over hun lichamelijke ongemakken. Ze kunnen financieel goed rondkomen, al zit er soms een kink in de kabel. Maar ze hebben elkaar, helpen en ondersteunen elkaar.
Elk seizoen trekken ze een weekend samen op. Ze kletsen urenlang, drinken liters wijn en genieten van het leven. Al trekt er soms een regenbui of storm voorbij.
Een leuk boek, met een lach en een traan. Met hilarische momenten, gezellige etentjes en rake one-liners. Soms heel herkenbaar, soms een beetje “over the top”. Geen hoogstaande literatuur, maar goed voor een paar gezellig uurtjes op de bank.

Bewaren

Lezen

Posted on by

boekenstapelAl jaren hangt er in onze slaapkamer een TV. En voor het slapen gaan keken we nog even wat er te zien was. Nou, de laatste tijd is dat vooral kommer en kwel en het nieuws over de Amerikaanse president en het Nederlandse politiek gekrakeel komt inmiddels onze oren uit. Niks leuks, niks ontspannend en dus van negatieve invloed op onze slaap.
Dat hebben we veranderd. De TV blijft uit en Leo zoekt op de radio naar een rustig en aangenaam muziekprogramma. En ik lees weer. Andere boeken dan overdag, dan mag het wel een beetje niveau hebben, spannend of  ingewikkeld zijn. Maar ’s avonds liefst een verhaal dat net zo kabbelt als de muziek. Meer zoiets als de Boeket-reeks, verhalen met nauwelijks diepgang. Want je weet dat het eind goed, al goed zal worden. En waar je lekker op slaapt. En daar gaat het toch om.

Gadget

Posted on by

gadgetSoms loop ik in een winkel en verbaas me over wat er allemaal te koop is. Nuttige dingen, maar vooral ook heel veel onnutte zaken. Dingen die je niet echt nodig hebt en waaraan ik dan ook zelden geld uit zal geven. Maar zo nu en dan ga ook ik voor de bijl. Omdat ik iets zie, dat op dat moment heel handig lijkt. En leuk, mooi of grappig. Als de prijs dan niet al te veel gaten in het budget slaat, dan ligt zoiets in mijn mandje voor ik het weet. Zoals dit. Wat het is? Een smartphonelampjeslampenkapje. Een klein (niet groter dan zo’n 5 cm.) siliconen kapje, dat je op je smartphone moet klemmen. Doe je dan het lichtje van je smartphone aan, dan heb je een leeslampje. Nou, als dat niet handig is…….!
Ach welnee, helemaal niet handig. Grappig is het wel en daarom kocht ik het. Voor de prijs hoefde ik het niet te laten, € 1,95. Maar nu ligt het al weken op mijn nachtkastje zijn onnut te bewijzen. Ik heb tenslotte al jaren een leuk leeslampje op mijn nachtkastje staan, dat met één knop te bedienen is. Veel simpeler en altijd leesklaar 😉

Bewaren

Abeltje

Posted on by
Abeltje-2 Er kwam een gloednieuw boek over Annie M.G. Schmidt uit: “Het ABC van Annie MG“. Dat begint met Abeltje en eindigt met Ziezo en alle letters daartussen. Heerlijk om zo’n kille herfstavond mee door te komen en even terug te dromen naar mijn kindertijd.

Want ik begon al heel vroeg met lezen. Dat vond mijn moeder wel prettig, want dan bleef ik binnen en kon ik geen gevaarlijke spelletjes spelen of weglopen….
Maar ze mopperde ook, want ik was oostindisch doof voor alle vragen en opmerkingen. Dat boek, die letters, daar ging al mijn aandacht naar uit.
Ik had al wel wat boekjes gekregen, maar Abeltje was het allereerste echte boek met een verhaal van begin tot eind. Heerlijk, daar lag ik languit voor de haard. Blad na blad verslond ik en alles wat er om mij heen gebeurde, deed er nauwelijks toe. Ook hoorde of zag ik niet veel, want ik was helemaal verdiept in mijn verhaal. Later kwam daar de bieb, waar ik vast klant was en nog ben.

Een liefde voor altijd. Boeken, letters, verhalen, maar ook gedichten. Soms is lezen eventjes wat minder in trek, omdat er ook zo veel op schermpjes te zien en te beleven valt. Maar met een boek op de bank, schemerlamp aan en thee binnen handbereik. Toppunt van geluk!

  Abeltje

 

Bewaren

Gelezen

Posted on by

Gelezen heb ik altijd wel, maar nu lees ik wat meer. Lekker rustig op de bank, thee ernaast en je dan verliezen in een mooi of leuk verhaal. Ik kende de schrijver Colm Toíbím niet. Maar Bettie schreef over Nora en was zeer positief.

03-boek Gek genoeg is het verhaal helemaal niet meeslepend, er gebeurt vrij weinig lijkt het. Maar dat is toch niet helemaal waar. Nora, moeder van twee (pre)puberzonen en twee bijna volwassen dochters, is weduwe geworden. En dat zet haar hele leven op z’n kop. Ze verliest niet alleen haar man, maar ook haar hele zekerheid van bestaan. Nu moet ze zelf beslissingen nemen en daarover kan ze nog wel eens tobben. Maar allengs zie je haar groeien. Ze neemt besluiten, gaat werken, maakt vrienden en vriendinnen en vindt zo haar eigen weg. En ontworstelt zich aan het benauwende, zeer katholieke, Ierse bestaan in de jaren 60.

Zeer lezenswaard!

 

Onpersoonlijk

Posted on by
05-boeken Wat me in dit digitale tijdperk zo irriteert, is dat alles zo onpersoonlijk is geworden. Overal worden mensen vervangen door computers. En computers denken niet, die registreren.
Neem nou de nieuwe maatregel bij onze bibliotheek. Daar wordt paal en perk gesteld aan “rood” staan. Heel begrijpelijk. Ik heb wel meegemaakt dat mensen meer dan dertig euro rood stonden en dan nog niet wilden en/of konden betalen. De bieb is geen bankinstelling, dus is het tegenwoordig boter bij de vis. 

Nou stond ik ook in het krijt. Voor het enorme bedrag van 20 eurocent! Maar dat maakte wel dat ik via internet (OK, ook met de computer) geen boeken meer kon reserveren, dan wel kon zoeken in de database van de bieb. En dat ergerde me uitermate.

Ik ben, denk ik, zo’n dikke 55 jaar lid van de bieb. Niet altijd bracht ik mijn boeken op tijd terug, maar de boetes die ik kreeg, heb ik altijd netjes betaald. Soms had ik niet genoeg geld bij me, en kon ik de volgende keer betalen. Maar nu is het dus over en sluiten als er ook maar iets openstaat. Nou ja, het is niet anders. Geen enorm probleem, maar wel een kleine ergernis.

Voortaan dus op tijd terugbrengen of verlengen (via internet, ja, ja, dat dan wel weer wel 😉 ) !

Lezen

Posted on by
Een stel vrouwen heeft het over boeken. De ene zegt: “Ik houd van boeken waarbij je niet weet hoe het afloopt, die een gelukkig of een tragisch einde kunnen hebben.”
“Zoals?”
“Kookboeken!”(gevonden in een oude “Het Beste”)

 

Klein hoekje

Posted on by
Hier thuis is het nog steeds een beetje puinhoop. Spullen opgeslagen, kale wanden, bank midden in de kamer, geen tafel, geen opbergplek.Een beetje kamperen in je eigen huis. Deze week komen schilders en vloerenleggers, volgende week kunnen we de boekenkast weer op z’n plek zetten.

Maar er is altijd wel een kopje thee en dat boek zit ook wel snor.

Dus zelfs tussen alle rommel zit geluk in een klein hoekje 😉

Bron: Pinterest

Dutje

Posted on by

Heel vaak, als ik in de wijkbibliotheek kom, zit in de leeshoek een wat slonzige man.  Altijd is hij verdiept in een boek en dat is natuurlijk ook niks bijzonders in de bieb. Maar als ik dan met mijn tijdschriften ook in die leeshoek ga zitten, zie ik dat hij helemaal niet leest. Hij slaapt met zijn mond een beetje open, rustig en onbewust van de omgeving. Gelukkig snurkt hij niet, zodat hij zichzelf ook niet verraadt. En dan komt het moment dat het boek uit zijn handen glijdt. Dat maakt hem wakker. Hij kijkt op zijn horloge en gaat onverstoorbaar verder met lezen. Totdat hij weer langzaamaan in slaapt valt. Uiteindelijk valt zijn boek en dan staat ie een beetje besmuikt op, kijkt eens om zich heen en zet zijn boek terug. Dan is het meestal tegen half vijf en gaat hij waarschijnlijk weer naar huis.

Dat ritueel heb ik al een paar maal gezien en laatst viel het me op dat hij altijd een boek uit de dichts bijzijnde kast nam en ook weer terugzette. Ik durf er een boekenbon om te verwedden dat het steeds hetzelfde boek is. Dat boek is dus maar een excuus. Een smoes om eens lekker een dutje te doen. Misschien hebben meer mensen het ook opgemerkt, maar wat geeft het? Hij doet tenslotte niemand kwaad en is ook niemand tot last. Misschien heeft hij wel een zeer poetslustige vrouw, die hem telkens maant tot “iets doen” en heeft hij deze acceptabele oplossing gevonden.