Een thriller met een excentrieke detective, een mooi maar domme secretaresse, die soms toch heel interessante dingen weet te zeggen en zich niet zo snel uit het veld laat slaan. En natuurlijk een zaak waar in het begin geen touw aan vast te knopen is.
Stukje bij beetje komen alle losse eindjes bij elkaar.
Van dat soort boeken hou ik, met een beetje spanning, onwaarschijnlijke wendingen en tenslotte de ontknoping. Geen diepgravende psychologie, gewoon lekker zittend onder een parasol om te lezen. Met een koel drankje en een knabbeltje kom je zo’n warme dag dan wel door.
Tag Archives: lezen
Boek
In de e-book bieb leende ik het boek “De sprong van Rose” van Kristy Cambron. Een heerlijk boek om te lezen voor het slapen gaan. Een beetje in de trant van “Water voor de olifanten”, want het speelt in de circuswereld. Een beetje jammer vond ik dat er zoveel in de tijd heen en weer gesprongen werd, maar het verhaal was boeiend genoeg om door te lezen. Want Rose, levenslustige dochter van een Engelse graaf, besluit om haar opgedrongen echtgenoot te ontvluchten en een onzeker bestaan op te bouwen in de circuswereld. Ze probeert zich staande te houden met en óp haar paard, ondanks de tegenwerking van jaloerse mede-artiesten. Dat het de moeite waard is om je dromen te volgen leert ze van de vrouw van John Ringling. En zo volg je dus de glitter en glamour van het circus op de voet, totdat het noodlot aan de tent rukt.
Deel dit op:
Boek
De historische boeken die Annejet van der Zijl geschreven heeft, las ik met heel veel plezier. En ik reserveerde dan ook onmiddellijk haar nieuwe boek “De val van Annika S.” in de bieb. Dit keer geschreven samen met haar man en geen historie maar fictie. Een thriller zelfs!
En weer wist ze me onmiddellijk te vangen. Het verhaal van Annika S. is spannend, boeiend en tegelijkertijd zo levensecht. Want zo nu en dan lezen wij in de krant dat een gevierde politica van haar voetstuk valt.
Dat overkomt Annika en dan realiseert ze zich dat alles wat ze had opgebouwd in één klap naar de maan is. En dat alles en iedereen haar veroordeelt en haar laat vallen als een baksteen. Hoe vergankelijk kan roem en bekendheid zijn…? Van het ene moment op het andere moet Annika haar luxeleven opgeven. Dat lukt haar met pijn en moeite, maar ze is een overlever. Dat heeft ze in haar jeugd wel geleerd. Wat ze zich niet realiseerde, is dat het toeval iedereen achtervolgen kan. Dat wat ze ontliep en denkt niet meer te missen, toch weer bij haar terug komt. Wil ze dat, kan ze dat? Laat ze dat ook gebeuren?
Een spannend boek, met een enigszins open einde. En dat belooft wat, want er staan nog vier boeken van Simons en Van der Zijl op stapel. Nog even wachten dus…..
Deel dit op:
Pantoffelheld
Soms geeft een boek stof tot nadenken. Zo las ik Isabel van Johanne A. van Archem en werd me duidelijk dat vrouwen in vroeger tijd heel wat minder in de melk te brokkelen hebben dan wij nu. Want in de dertiger jaren verloor een vrouw met haar huwelijk alle rechten. Haar man werd de baas over haar geld. Niets kon of mocht ze zelf beslissen, in alles had haar echtgenoot een doorslaggevende stem. Het enige recht van de vrouw was…. inderdaad: het aanrecht.
Maar door de invloed van de vrouwen-emancipatie en de oorlog, keerde het tij. Nou ja, niet meteen, want pas in 1957 werd het “pantoffelheld-artikel” van kracht. Bij belangrijke zaken moest de vrouw ook een handtekening plaatsen onder een contract.
Ja, dat herinner ik me zelfs. Mijn moeder wilde graag een geiser in de keuken. Papa besliste dat we er dan een op huurkoop zouden nemen. En het contract daarvoor moest ook door mijn moeder worden getekend. In die gesprekken viel de term “pantoffelheld artikel” en dat maakte beslist indruk op mij.
Snuffelend op internet vond ik een leuk artikel hierover in het Historisch Nieuwsblad.
Zo onderworpen zijn we gelukkig niet meer.
Deel dit op:
Boek
Op mijn e-reader las ik de historische roman “Tussen rang en stand” van Marja Visscher.
Het is het geromantiseerde levensverhaal van Sara du Faget van Assendelft.
Sara stamt uit een gefortuneerd geslacht, woont bij haar ouders op het Voorhout in Den Haag. Daar schikt ze zich met moeite in de wat deprimerende sfeer tussen jours, kaart-avondjes, roddels en koppelingen aan diverse mannen. Helaas is er geen man die haar kan bekoren.
Ze besluit voor een tijdje naar het buitenhuis van de familie “Het hof in Heinenoord” te gaan. Deels om er de restauratie te begeleiden, deels om te ontsnappen aan de benauwende sfeer van Den Haag.
In Heinenoord wordt ze verliefd en dat zet haar hele leven compleet op zijn kop. Sara is een historische figuur, die daadwerkelijk heeft bestaan. Maar het verhaal is enigszins opgeleukt, hoewel de geschiedenis niet echt veel onrecht wordt gedaan.
Ik vond het een gezellig boek, goed geschreven en onderhoudend. Gewoon fijne lectuur.
Deel dit op:
Boek
Ik leende het boek Agaat van Marlene van Niekerk uit de e-book bieb. Dat was nog flink doorlezen, want zo’n boek krijg je maar drie weken en 581 pagina’s zijn een hele kluif.
Ik vond het een heel bijzonder boek.
Agaat is als kind van 6 in huis genomen door Milla de Wet, die dan nog steeds kinderloos is. Milla’s man Jak, een harde, soms sadistische maar ook teleurgestelde man, is het er niet mee eens. En ook Milla’s dominante moeder vind het maar niks. Het is ook heel bijzonder om in het Zuid Afrika van 1954 een zwart kind te adopteren.
Niemand weet hoe ze heet, ze is misbruikt, angstig, lijkt niet te kunnen praten en heeft een handicap. Maar met veel liefde, maar ook straf, krijgt Milla een band met het meisje. Ze noemt haar Agaat. Het kind blijkt heel intelligent te zijn en ze leert snel allerlei vaardigheden.
Dan wordt Milla na vele jaren toch nog zwanger en moet Agaat haar plaats in huis afstaan aan het eigen kind. Ze is dan al een puber en begrijpt het niet. Enerzijds is ze zeer loyaal met Milla, anderzijds haat ze de situatie waarin ze verkeert. Als Jakkie eenmaal geboren is, weet Agaat het kind zo te beïnvloeden dat het meer aan haar hecht dan aan de moeder. Milla komt alleen te staan, begrijpt niet hoe ze de situatie kan veranderen, wil de steun van Agaat niet verliezen, maar ziet hoe zienderogen Agaat haar plek inneemt. Jakkie groeit op en vader Jak wil van hem een echte man en een echte Afrikaner maken. Hij moet in het leger, wordt piloot en vecht in de Zuid Afrikaanse grensoorlog. Maar hij gruwt van het doden en deserteert.
Het verhaal wordt verteld in diverse, niet chronologische terugblikken. Alleen Agaat mag en kan Milla verzorgen. Milla heeft dan ALS en ligt op sterven. Ze kan slechts met haar ogen communiceren. Soms lukt dat wonderwel, voel je de bijzondere band tussen de vrouwen, soms lijkt het of Agaat niks wil of kan begrijpen, wraak neemt op wat in het verleden gebeurde.
Een aangrijpend boek, niet makkelijk om te lezen, maar erg boeiend.
Deel dit op:
Boek
Naast boeken op mijn e-reader lees ik natuurlijk ook nog wel gewone boeken. Soms kom ik daar maar met moeite doorheen en vind ik het geen blog waard. Dit boek vind ik echter wel blogwaardig.
In De kleur van thee van Hannah Tunnicliffe zien we hoe het huwelijk van Grace Raven en haar man Pete na hun verhuizing naar Macau dreigt te verzanden. Aan de basis daarvan ligt een droom, die aan stukken geslagen is. Ze kunnen hun problemen niet meer bespreken en dolen rond in een ongemakkelijk zwijgen. Grace ontdekt een leegstaand winkeltje en begint een cafeetje. Ze heeft besloten dat ze er vooral heerlijke macarons wil serveren en zoekt, samen met Rilla en Gigi, die haar helpen de zaak te runnen, naar nieuwe smaken. Haar werk dreigt haar helemaal op te slokken. Maar door de contacten en de problemen van Rilla en Gigi en reacties van haar klanten komt Grace meer en meer tot de kern van haar problemen. Een misverstand en een daaruit volgende knallende ruzie brengt helderheid in hoe ze in het leven staat.
De droom komt op het laatst toch uit, al is dat niet zoals Grace en Pete het zelf gedacht zouden hebben.
Dit boek is voor mij een aanrader.
Deel dit op:
Boek
In de bieb kom je soms langs een boek, dat je alleen al door de omslag aantrekt. Zo als bij “Het dameskoor van Chilbury” het geval was. Een beetje triestig, jaren vijftig sfeertje… De tekst op de achterkant liet me besluiten het boek te lenen en te lezen. In eerste instantie vlotte dat niet zo. Ik moest de termijn dan ook verlengen. Maar allengs kreeg ik toch de smaak te pakken.
In 1940 zijn in het plaatsje Chilbury in zuidoost Engeland bijna alle mannen weg. Ze vechten aan het front tegen Hitler. De vrouwen proberen het leven zo goed en zo kwaad een beetje in het gareel te brengen. Maar het zijn sombere tijden en als dan ook nog de dominee besluit dat het kerkkoor wordt opgedoekt omdat er geen mannen zijn, is iedereen verbijsterd. Waarom zouden we geen koor meer kunnen hebben? Dan maar een vrouwenkoor, besluit één van de inwoonsters. En na enige strubbelingen start het koor en maakt zelfs een beetje furore. Er gebeuren natuurlijk ook allerlei andere dingen, die telkens worden belicht door dagboekfragmenten van verschillende mensen, brieven of stukjes uit de kranten. Daarmee zie je de zaken vanuit diverse standpunten.
Het loonde dan ook de moeite van het doorlezen.
Deel dit op:
Boek
Adam Raine, bevindt zich eigenlijk altijd in een niemandsland. Hij voelt zich nergens bij horen, niet in het armoedige Islington, niet in Scarsdale, bij de mijnwerkers, niet in het gezin van de mijneigenaar en ook niet in Oxford, waar hij gaat studeren. Dat maakt hem tot buiten-beentje, maar geeft hem ook de gelegenheid om scherp te observeren. Hij heeft niet veel vrienden, maar zijn vriendschappen zijn trouw en zeer waardevol. Hij wordt verliefd op Miriam, de dominees dochter. Maar hij twijfelt, wat zal hij haar te bieden hebben? Haar moeder heeft heel andere plannen voor haar dochter en manipuleert haar kind. Maar wie jong is, denkt de toekomst naar zijn hand te kunnen zetten. Even gloort er hoop, maar dan breekt de eerste wereldoorlog uit. Adam wordt opgeroepen en vertrekt naar het front. Hij komt in de slag om de Somme terecht en beweegt zich dan dagelijks in het werkelijke niemandsland, het stuk grond tussen de loopgaven van de Engelsen en de Duitsers. Wonder boven wonder overleeft hij de hel. Maar is hij nog wel de zelfde man als toen?
Ik las dit boek al een tijdje geleden. Niemandsland werd geschreven door Simon Tolkien, de kleinzoon van J.R.R. Tolkien, bekend van o.a. “In de ban van de ring” en “De Hobbit”.
Het is niet toevallig dat deze recensie vandaag hier staat, want ook Simons grootvader vocht aan de Somme. Ongetwijfeld verwerkte hij de herinneringen van zijn grootvader in dit prachtig geschreven boek. En vandaag is het precies 101 jaar geleden dat de slag om de Somme gestaakt werd. Tienduizenden soldaten vonden hier de dood.
Opdat we dat niet zullen vergeten!
Deel dit op:
Boek
Op Facebook vond ik een recensie van De Voddenkoningin van Saskia Goldschmidt. De bieb had het meteen voor mij beschikbaar en 
met veel plezier las ik het verhaal van Koko, de voddenkoningin.
Als kind vergezelde ze haar moeder die als thuisnaaster werkte. Ze keek hoe haar moeder van lappen en een patroon mooie jurken maakte. Zelf was ze ook al snel handig en heeft ze een zeer creatief talent. Zo rolde ze al vroeg in de handel in tweedehands kleding. Haar carrière startte in de 60er jaren, tijd van flowerpower, hippies en niks te gek. Maar ook later wist ze zich staande te houden en werd zelfs redelijk beroemd. Typisch een vrouw die van “rags to richness” kwam.
Saskia Goldschmidt schrijft vlot, zeer leesbaar en weet haar figuren tot leven te wekken. Een heerlijk boek voor wie houdt van kleding, mode en snuffelen op markten. Maar ook met doldwaze situaties en droevige momenten.
