Het voelde al vele dagen als lente. In de tuin schieten de krokussen uit de grond. De sneeuwklokjes zijn al een beetje aan het verwelken.
Maar voor mij begint de lente pas echt, als ik speenkruid heb gezien. Vorige week, langs de Rotte, viel mijn oog ineens op dit ene gele bloemetje. Nou ja, een speenkruid maakt… Maar later zag ik een heel veld langs de sloot.
Dus ja, de lente is echt begonnen.
Er is genoeg over te schrijven, over de malle tijd waarin we nu leven.
Maar ik wil er toch niet zo veel aandacht aan geven. Ik kijk maar vooruit en zet, net als gisteren, hier een paar foto’s van de ontluikende lente. Want hoe je het went of keert, de mens wikt, maar de natuur beschikt.
Het klein en groot hoefblad steekt aarzelend boven de grond en bij de buren staat de magnolia al bijna volop in bloei. Lichtpuntjes in donkere dagen.
Meteen toen ik ging wandelen zag ik ze. Zelfs op de wat zanderige oever vielen ze op. Zeker acht nijlganzen pulletjes. Druk in de weer naar eten zoeken en onder begeleiding van pa en ma Nijlgans. Die keken om zich heen, bewust van allerlei gevaren. Ik ben benieuwd hoeveel van die kleintjes het overleven, want rondom loeren kraaien, eksters, reigers en ratten. Van mij hoefde ze niets te duchten, ik maakte alleen een foto. Van veraf, want dichterbij zou ik ze vast verjagen.
Na regen komt…. juist, zonneschijn. Want na een heleboel dagen met somber en neerslachtig makend weer was het gisteren stralend wandelweer. Het wandelmaatje dat vorige week nog ziek was, jubelde aan de telefoon “ja, ik ga net naar beneden! Tot zohoho…! En bij het afspreekpunt zaten al een aantal vrouwen te wachten en groeide onze groep tot zo’n twaalf dames. Waar we heen gingen was niet meteen duidelijk, maar het werd langs de Zevenhuizerplas naar Nesselande. We hoorden vogels fluiten, eenden en meerkoeten zwommen driftig heen en weer en sommige hadden al duidelijke plannen voor het bouwen van een nest. In het gras piepten her en der krokussen op. Onderweg hadden we dit uitzicht. Mooi toch?
“Ja alles, alles kan een mens gelukkig maken. Een zingende merel, de geur van de zee.
De zon die doorbreekt, een vers kopje thee “, zong René Froger.
Er is helemaal niet veel nodig om gelukkig te zijn.
Afgelopen zondag was het heerlijk weer om in de tuin te werken. De winter er uit en de lente erin, zal ik maar zeggen. Overal weer opkomend groen en toen, ineens, zag ik ze langs de vijver staan. Al helemaal in bloei, de Maartse viooltjes. Misschien dat een ander ze onkruid vindt, maar ik vind ze heerlijk. Al jaren probeer ik ze ergens uitbundig te laten groeien en dit jaar, ja bingo!
Dus (klein) geluk!
Afgelopen zondag was het te mooi weer om thuis te blijven. Dus namen we de metro naar de stad en wandelden langs de Maas. Onderweg dronken we koffie en aten we een lekker broodje kip-kerrie, zodat we niks te kort kwamen. We waren niet de enigen, want overal zaten de bankjes vol. Sommigen hadden zich nog in dikke jassen en warme sjaals gewikkeld, een enkeling had al meteen de zomer in het hoofd en liet zich in t-shirt een beetje bijkleuren. Maar overal rook het lentefris 😉
Onze wandelclub ging afgelopen donderdag ietsjes verder weg dan gewoonlijk. We wandelden in het Schollebos in Capelle aan den IJssel.
In 1958 ging mijn zus en haar man daar wonen. Ik zou er dus bekend moeten zijn, maar ook dit keer kwamen we op plekken waar ik nog nooit geweest was. De lente zet nu toch echt door en deze aalscholvers zaten in “hun” boom. De boom was nog maar kort geleden zeer drastisch gesnoeid en ze keken eens om zich heen, of ze eigenlijk wel goed zaten. Hopelijk komt er gauw weer wat blad aan.
Na de wandeling gingen we ook nog naar huis met één van de dames. Maar wat we daar te zien kregen, moet ik nog even uitzoeken. Zo veel, zo leuk en zo mooi……
Dus nog even wachten, binnenkort krijgen jullie het ook te zien! 😉
| Afgelopen zondag was het lekker weer om wat in de tuin te doen. Kleine dingen, zoals de hortensiabloemen van vorig jaar eruit te knippen. En alvast te genieten van wat er binnenkort komen gaat. Want deze knoppen in de Blauwe regen beloven toch heel wat moois. En als de zon nou nog een beetje blijft schijnen… |  |
Elke eerste maandag van de maand vind je hier een poster van Loesje. Zodat we de week in ieder geval met een (glim)lach kunnen beginnen.
 |
Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een.
Lente in de grote stad. Je hoort al vroeg de vogels hoesten. |
