Kwetsbaar

Vorige week zaten we rustig een DVD te bekijken, toen we plotseling een doffe knal hoorden en het licht uitging. De halogeen verlichting sukkelde nog even door, dus we dachten dat er thuis kortsluiting was. Maar nee, in de hele wijk was het licht uitgevallen.
Overal even donker. Maar met de kerst nog in ons systeem, brandden er bijna overal wel wat kaarsjes.
Och het heeft wel wat, zo saampjes in het donker zitten. Al wordt het wel snel koud, want natuurlijk valt ook de pomp van de verwarming uit. En wat doe zo in het donker? Lezen kan niet, TV kijken, internetten, een CD-tje opzetten, het gaat allemaal niet meer.
En dan realiseer je hoe kwetsbaar onze maatschappij is. Niets werkt meer naar behoren. De (vaste) telefoon geeft geen toon en zelfs de mobiele telefoon is trager, door het uitvallen van Wifi-verbinding.
Koffie of thee zetten wordt een hele opgave. Als je tenminste nog op gas kookt, zoals wij gelukkig. Het vergt wel een beetje improvisatie.
Gelukkig was alles na een klein uurtje weer in orde, dus konden we weer “normaal” verder leven 😉 😉

Kwetsbaar

Nooit geweten dat een mens zo kwetsbaar kan zijn. Als je geen controle meer hebt over je been en elke stap kan veranderen in een valpartij, dan loop je daar naar. De eerste dagen hing ik als een drenkeling aan Leo’s arm. In de supermarkt liet ik het karretje niet los en als er iemand wat al te snel voorbij kwam, moet ik gekeken hebben als een haas in doodsnood.
Maar alles went en langzamerhand komt er meer controle over mijn been, lijkt het “slapen” ervan minder te worden en loop ik weer enigszins normaal. Langzamer dat wel, meer oudedamesnelheid, zogezegd.
Het is iedere dag oefenen en vooral bewust bewegen en goed kijken waar ik loop. Maar ja, dat geldt voor iedereen toch wel?
Ik hoop dan ook weer wat regelmatiger te bloggen, want dat vind ik veel te leuk om op te geven.